{"title":"Perforacija crijeva uslijed kompresivnog učinka pseudociste gušterače – prikaz slučaja","authors":"Ivan Šimić, Goran Hauser","doi":"10.21860/medflum2023_292456","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292456","url":null,"abstract":"Cilj: Prikazati specifičnu komplikaciju kroničnog pankreatitisa, odnosno perforaciju tankog crijeva uslijed kompresivnog učinka pseudociste te različite načine dijagnostike i liječenja. Prikaz slučaja: Pacijent u dobi od 60 godina zaprimljen je na hitni prijam zbog difuznih bolova u abdomenu, najviše lokaliziranih u žličici te je naveo da obilno povraća tamnosmeđi sadržaj nakon svakog unosa vode i hrane. Fizikalnim pregledom ustanovljena je palpatorna bolnost stijenke abdomena i defans stijenke. Prilikom hospitalizacije napravljen je CT abdomena koji je ukazao na egzacerbaciju kroničnog pankreatitisa. U prilog egzacerbaciji kroničnog pankreatitisa govorila je velika cistična tvorba (195 × 109 × 158 mm). U pseudocistu je postavljen dren radi kontinuiranog pražnjenja. Nakon perkutane drenaže i dalje je perzistirala pseudocista veličine 21 × 18 mm te je ostvarila komunikaciju s manjom cističnom tvorbom iz burse omentalis. Sljedećeg dana ERCP tehnikom postavile su se dvije pankreatične proteze zbog stenoziranog ductusa pancreaticusa na prijelazu između glave i repa gušterače. Pred otpust pacijenta UTZ abdomena pokazao je reziduu pseudociste veličine 30 × 30 mm. Tjedan dana nakon otpusta pacijent dolazi na hitni prijam radi povraćanja, smanjenog apetita, anergije i mršavljenja. Daljnjim pretragama ustanovila se perforacija tankog crijeva kao posljedica adhezivnog ileusa i peritonitis. Stanje se pacijenta tijekom dva dana pogoršavalo – bio je anergičan, usporen, smanjenog stanja svijesti te je preminuo na odjelu intenzivnog liječenja. Zaključak: Ileus i perforacija tankog crijeva vrlo su rijetke komplikacije pseudociste gušterače, te je do danas ovo drugi opisan slučaj perforacije tankog crijeva uslijed kompresivnog učinka pseudociste. Simptomi ileusa kod egzacerbacije kroničnog pankreatitisa trebali bi pobuditi sumnju na kompresivne smetnje cistične tvorbe u abdomenu.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42575101","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Loculated Pneumothorax in COVID-19 Patient – A Case Report","authors":"Anja Ljilja Posavec, T. Režić","doi":"10.21860/medflum2023_292454","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292454","url":null,"abstract":"Aim: Loculated pneumothorax and multilocular cystic lung lesions are rare complications of acute respiratory distress syndrome in patients with COVID-19 infection. In this case report we wanted to emphasize that not only mechanically ventilated patients are at increased risk of pneumothorax and cystic lung lesions. Those lesions can also be found in non-ventilated patients. Case report: We present a case report of a 52-year-old man who was hospitalized because of COVID-19 pneumonia. MSCT pulmonary angiography revealed ground glass opacities, multilocular cystic lesions and loculated pneumothorax. On followup computerized tomography examination in an outpatient hospital two months later, there was a significant regression of the lung parenchymal ground glass opacities, as well as the regression of the cystic lesions with residual fluid-filled lesion in the oblique interlobar fissure. Conclusion: Only few case reports have been published on this specific lung pathology in COVID-19 disease. Increased incidence of complications such as pneumothorax in COVID-19 pneumonia is common, but physicians should also be aware of the possibility of other lung pathologies such as loculated pneumothorax and multilocular cystic lesions which can present not only in mechanically ventilated patients.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48789103","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Amoksicilinski osip","authors":"Danijela Poslon, Srđan Banac","doi":"10.21860/medflum2023_292455","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292455","url":null,"abstract":"Cilj: Amoksicilinski osip je generalizirani makulopapulozni egzantem koji se javlja nakon primjene semisintetskih penicilina u liječenju bolesnika koji imaju klinički neprepoznatu infektivnu mononukleozu. Često se kod takvih bolesnika pogrešno postavlja dijagnoza alergije na penicilin. Cilj ovog rada bio je prikazati pojavu osipa u djevojčice koja je liječena amoksicilinom zbog znakova upale gornjih dišnih putova. Nije imala tipičnu kliničku prezentaciju infektivne mononukleoze. Prikaz slučaja: Četverogodišnja djevojčica primljena je zbog akutnih simptoma kataralne upale gornjih dišnih putova i vrućice do 39,7 °C uz zimicu i tresavicu, na što je uvedena terapija amoksicilinom. Nakon prve doze amoksicilina javio se osip – prvo na glavi, iza uški, da bi se zatim difuzno proširio „spustivši“ se na trup i ektremitete. S obzirom na perzistirajuću vrućicu, širenje i konfluiranje osipa i grlobolju, djevojčica je hospitalizirana. Pri prijamu je bio prisutan makulopapulozni eritematozni osip, crveno ždrijelo s hipertrofičnim tonzilama i uvećani angularni limfni čvorovi. CRP je iznosio 37,1, a krvna slika bila je obilježena relativnom neutrofilijom. Iz biokemijske analize seruma za izdvojiti su bile normalne vrijednosti transaminaza. Serologijom je potvrđena akutna infekcija Epstein-Barrovim virusom. Nakon simptomatskog liječenja kožni simptomi su se postupno povukli. Pacijentica je četvrtog dana hospitalizacije postala afebrilna, a šestog dana otpuštena je kući. Zaključak: Patogeneza ovakvog kožnog osipa još je uvijek nedovoljno istražena. Najčešće je riječ o prolaznoj imunološkoj reakciji zbog virusne infekcije, a ne o razvoju prave alergijske reakcije na amoksicilin, na što se najčešće u praksi pogrešno posumnja. Zaključno, na infektivnu mononukleozu treba posumnjati čak i kada nema tipičnih kliničkih elemenata za tu bolest poput limfocitoze i povišenih vrijednosti transaminaza.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46762159","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Andrija Dukić, Danijel Lugonjić, I. Bilić Čače, A. Bosak Veršić
{"title":"Neonatal Intestinal Obstruction Caused by a Perforated Duodenal Web","authors":"Andrija Dukić, Danijel Lugonjić, I. Bilić Čače, A. Bosak Veršić","doi":"10.21860/medflum2023_292452","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292452","url":null,"abstract":"Aim: To report the clinical courses of two patients with intestinal obstruction caused by duodenal web, who were diagnosed with this rare congenital anomaly at Clinical Hospital Center Rijeka in a span of 5 months. Case report: One of the patients was prenatally suspected to have duodenal obstruction due to ultrasonographic findings, while the other showed signs of obstruction by not tolerating oral intake from the second day of life (DOL). Ceasing enteral feeding, placing a nasogastric tube and introducing intravenous hydration and parenteral nutrition was performed as initial management. Abdominal ultrasonography, abdominal radiography, upper gastrointestinal contrast study and contrast enema were performed but showed no signs of obstruction. Both patients showed improvement in tolerating oral intake over the next few days. However, the first patient did not tolerate meals exceeding 15 mL of infant formula, and the second patient again did not tolerate any oral intake from the 15th day of life. A broad diagnostic workup was repeated but did not show conclusive evidence of obstruction regarding the first patient. Esophagogastroduodenoscopy found duodenal obstruction of unknown origin regarding the second patient. Laparotomy was performed on the 19th and 25th DOL, respectively. Duodenal web was visualized and excised in both patients following duodenotomy. Postoperative recovery was orderly with minor nonsurgical complications. The patients were discharged from hospital on the 21st and 36th postoperative day, respectively. Conclusions: Diagnosing a perforated duodenal web is often challenging because of possible intermittent nature of its symptoms. Exploratory laparotomy is sometimes required to reach diagnosis.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42666802","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Romana Perković, Svetlana Tomić, Stipe Jurič, Ema Gudelj, Lovro Hrvoić
{"title":"Nove terapije u liječenju Alzheimerove bolesti","authors":"Romana Perković, Svetlana Tomić, Stipe Jurič, Ema Gudelj, Lovro Hrvoić","doi":"10.21860/medflum2023_292445","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292445","url":null,"abstract":"Razvoj medicine produžio je ljudski životni vijek, ali povećanjem udjela starogstanovništva raste i incidencija neurodegenerativnih bolesti kao što je Alzheimerova bolest. Donedavno je jedina opcija za liječenje Alzheimerove bolesti bila simptomatska terapija u obliku inhibitora kolinesteraze (rivastigmin, donepezil, galantamin) ili antagonista NMDA receptora (memantin). Pokušaji pronalaska potencijalne terapije koja ne ublažava samo kliničku sliku, već može i usporiti ili potpuno zaustaviti progresiju neurološkog i kognitivnog propadanja, usmjereni su na dvije osnovne morfološke karakteristike bolesti – amiloidne plakove i hiperfosforilirane tau neurofibrilarne snopiće, zbog čega se naziva antiamiloidnom i antitau terapijom. Taj se terapijski pristup temelji na inhibiciji sinteze beta-amiloida ili proteina tau, sprječavanju njihova taloženja u agregate ili uklanjanju nastalih patoloških oblika primjenom specifičnih protutijela. Jedan takav lijek, aducunumab (originalno ime Aduhelm), nedavno je odobrio FDA za liječenje blage Alzheimerove bolesti.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43237952","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Sagliker Syndrome – A Case Report","authors":"Matea Smajić, Petra Smajić, L. Zibar","doi":"10.21860/medflum2023_292457","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292457","url":null,"abstract":"Aim: To present a case of Sagliker syndrome (SS), a rare syndrome caused by longterm heavy tertiary hyperparathyroidism (HPT) in end-stage renal disease (ESRD). Case report: In the year 2000, the 38-year-old man was diagnosed with ESRD. He is currently of low height, paraplegic, pigeon and barrel chested, with elongated upper extremities, deformed fingers, mandibular and maxillary asymmetric deformities with teeth malformations. Due to extremely high serum parathormone (PTH), resistant to pharmacological treatment, subtotal parathyroidectomy (PTx) was performed in 2007. However, he underwent parathyroid resurgery in 2010 for persistently high PTH of more than 2500 pg/mL (upper normal limit 69). In 2012, imaging found two suspected parathyroid glands and one of them was surgically removed. Postoperatively, the expected decrease in calcium and PTH serum concentrations did not occur. Ten years after the diagnosis of ESRD, the patient began to notice more pronounced skeletal deformities (upper, lower jaw, extremities, deformities of fingers, kyphoscoliosis) along with depressive disorder. Laboratory findings still show extremely high PTH (1994 pg/mL), low calcium, 1.89 mmol/L (normal range 2.14–2.53), and high alkaline phosphatase, 837 U/L (normal range 60–120), despite continuous pharmacological treatment. Conclusion: SS was firstly recognized by Yahya Sagliker in 2004 and it has not been described in Croatia to date. Pervasiveness and knowledge of the syndrome is still poor. The most efficient way of treating/preventing SS is early total PTx in severe secondary HPT related to ESRD. However, it can only stop progress of the disease, but cannot return skeletal deformities.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41438486","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ivona Đolonga, Nives Jonjić, Teo Manestar Blažić, Andrea Dekanić
{"title":"Adalimumab (Humira) kao potencijalni rizični čimbenik u razvoju melanocitnih lezija","authors":"Ivona Đolonga, Nives Jonjić, Teo Manestar Blažić, Andrea Dekanić","doi":"10.21860/medflum2023_292453","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292453","url":null,"abstract":"Cilj: Osvijestiti liječnike o potencijalnom riziku razvoja progresije melanocitnih kožnih lezija i eventualnog nastanka malignog melanoma u pacijenata kronično liječenih adalimumabom (Humirom), antagonistom tumorskog faktora nekroze-alfa (TNF-alfa). Prikaz slučaja: U dermatološku ambulantu javio se tridesetosmogodišnji muškarac jer je unatrag mjesec dana primijetio makroskopski vidljivu promjenu postojeće melanocitne lezije na području kože abdomena, u vidu njezinog povećanja i promjene boje. Pacijent je unazad tri godine počeo osjećati zakočenost toraksa i leđa, jutarnju križobolju te bolove u leđima koji bi se smanjili uzimanjem nesteroidnih antireumatika. Na temelju kliničkih, laboratorijskih i radioloških nalaza, pacijentu je dijagnosticiran aksijalni spondiloartritis zbog kojeg mu je, dva mjeseca kasnije, u kroničnu terapiju uveden adalimumab. Primjena adalimumaba dovela je do izrazitog poboljšanja bolesnikovog stanja te ga je nastavio redovito uzimati. Nakon dvije godine kontinuirane terapije adalimumabom pacijent je uočio promjenu postojećeg nevusa na trbuhu, o čemu je obavijestio dermatologa koji je izvršio eksciziju lezije u cijelosti. Patohistološkom analizom potvrđen je displastični nevus visokog stupnja. Zaključak: Povezanost adalimumaba s razvojem melanoma još nije dovoljno istražena, iako mnogi dokazi govore u prilog tome. Važno je da liječnici budu upoznati s mogućim rizikom progresije postojećih melanocitnih lezija, kao i mogućim razvojem malignog melanoma te educiraju pacijente, savjetuju im redovne kontrole i povećan oprez, a sve u cilju pravovremenog otkrivanja i prevencije potencijalno ozbiljnih nuspojava adalimumaba. Istraživanja koja se bave ovom tematikom malobrojna su i potrebne su daljnje studije koje će u obzir uzeti više rizičnih čimbenika za nastanak melanoma.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48390302","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Povijest neuroanestezije","authors":"Tamara Murselović, Nataša Kovač","doi":"10.21860/medflum2023_292448","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292448","url":null,"abstract":"Razvoj neuroanestezije neraskidivo je povezan s razvojem neurokirurgije. Zbog spoznaje da neuroanestezija ima svoje specifičnosti zbog same prirode neurokirurgije, kao zasebno polje anestezije razvija se na prijelazu 19. u 20. stoljeće. Tek napretkom tehnologije i znanosti, napose u drugoj polovici 20. stoljeća, neuroanestezija iskazuje svoj puni potencijal. Klinička struka prolazi svoj put od spoznaje da fiziološke parametre (puls i tlak) treba kontinurano pratiti i zapisivati, zahvaljujući dr. Harveyu Cushingu, do praćenja učinka anestetika na vrijednosti EEG-a, intrakranijalnog tlaka, cerebralnog protoka krvi i metabolizma mozga. Zahvaljujući brojnim vrsnim stručnjacima, kao što su Albert Faulconer, John Mitchenfelder, James Cotrell i Roy Cucchiara, neuroanestezija je postala uža specijalnost unutar anesteziologije, sa svojim društvima, svojim časopisima i stručnim skupovima.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48431968","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ivana Klepo, Damirka Levanić, Klara Dilber, Ivan Dubroja, Dubravko Tršinski
{"title":"Samoprocjena prioritetnih aktivnosti dnevnog života kao mjera ishoda nakon traumatske ozljede mozga","authors":"Ivana Klepo, Damirka Levanić, Klara Dilber, Ivan Dubroja, Dubravko Tršinski","doi":"10.21860/medflum2023_292451","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292451","url":null,"abstract":"Cilj: Cilj istraživanja je primjenom kanadske mjere izvedbe okupacija (engl. Canadian Occupational Performance Measure; COPM) identificirati aktivnosti dnevnog života koje su najveći izazov i prioritet osobama s traumatskom ozljedom mozga (TOM) te istražiti osjetljivost i konvergentnu valjanost te mjere ishoda. Ispitanici i metode: U istraživanje je uključeno 37 osoba s TOM-om koje se nalaze na prvoj bolničkoj rehabilitaciji. Primjenom COPM-a na početnoj procjeni identificirane su najvažnije problemske aktivnosti iz područja samozbrinjavanja, produktivnosti i razonode. Ocijenjen je subjektivni doživljaj izvedbe i zadovoljstva izvedbom prioritetnih aktivnosti, a ponovljena procjena provedena je prosječno nakon 30 dana. Konvergentna valjanost utvrđena je kroz povezanost COPM-a s mjerom funkcionalne neovisnosti (FIM). Podatci su obrađeni deskriptivnom statistikom te analizom korelacija. Rezultati: Ukupno je identificirano 158 prioritetnih svakodnevnih problemskih aktivnosti iz područja samozbrinjavanja (63,29 %), produktivnosti (24,05 %) i razonode (12,66 %). Razlika između početne i ponovljene procjene COPM-om statistički je i klinički značajna. Dobivena je statistički značajna povezanost ocjene izvedbe aktivnosti primjenom COPM-a s ukupnim rezultatom FIM-a, kako na početnoj tako i na ponovljenoj procjeni. Također je dobivena statistički značajna povezanost promjena između prve i ponovljene procjene izvedbe COPM-om i promjena u ukupnom i motoričkom FIM-u. Zaključak: Istraživanje je pokazalo da je područje samozbrinjavanja, posebno osobna njega i funkcionalna mobilnost, dominantan prioritet osoba s TOM-om na prvoj bolničkoj rehabilitaciji. COPM se pokazao kao osjetljiva i valjana mjera samoprocjene prioritetnih aktivnosti dnevnog života osoba s traumatskom ozljedom mozga na bolničkoj rehabilitaciji.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49546666","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
P. Ivanišević, M. Ivanišević, Z. Čolović, Marisa Klančnik, N. Poljak
{"title":"Anton von Tröltsch (1829‒1890) and his Otologic and Ophthalmic Education","authors":"P. Ivanišević, M. Ivanišević, Z. Čolović, Marisa Klančnik, N. Poljak","doi":"10.21860/medflum2023_292447","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2023_292447","url":null,"abstract":"Anton von Tröltsch bio je glasoviti njemački otolog i jedan od pionira moderne otologije. Cilj je ovog rada prikazati njegovo iskustvo stečeno tijekom obrazovanja u kontinentalnoj Europi i na Britanskim otocima. Ovaj rad temelji se na analizi podataka o ovoj temi iz medicinsko-povijesnih knjiga, znanstvenih članaka i internetskih izvora. Anton von Tröltsch školovao se za oftalmologa i otologa, ali se poslije posvetio samo otologiji. Njegovi najpoznatiji učitelji bili su oftalmolozi Albrecht von Gräfe u Berlinu i Ferdinand von Arlt u Pragu, oftalmolog i otolog William Wilde u Dublinu i otolog Joseph Toynbee u Londonu. Popularizirao je ‘čeono zrcalo’ i lijevak za upotrebu u otoskopiji. Bio je jedan od osnivača prvog otološkog časopisa. Godine 1857. otvorio je ušnu kliniku u Würzburgu. Ovaj rad opisuje njegovo obrazovanje i rad u otologiji. Profesor Tröltsch dao je velik doprinos razvoju suvremene otologije zahvaljujući svom predanom radu i izvrsnoj obuci kod uglednih liječnika tog razdoblja. Posebno ga se dojmila britanska otologija, što je dovelo do njegovog usmjerenja prema otologiji.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44921057","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
求助内容：
应助结果提醒方式：
京公网安备 11010802042870号
