Medicina Fluminensis最新文献

{"title":"Bolnička palijativna rehabilitacijska skrb neuroloških bolesnika u Službi za produženo liječenje i palijativnu skrb Novi Marof Opće bolnice Varaždin","authors":"S. Moslavac, Aleksandra Moslavac","doi":"10.21860/medflum2022_284686","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_284686","url":null,"abstract":"Palijativna rehabilitacijska skrb dio je bolničke palijativne skrbi kojom se holističkim pristupom bolesniku, ciljanim metodama multiprofesionalnog tima, svima, pa i neurološkim bolesnicima u fazama pogoršanja kronične bolesti ili kod brzoprogresivnog neurološkog stanja nastoji pomoći u poboljšanju funkcije i smanjenju oštećenja struktura tijela, umanjiti ograničenja u aktivnostima i participaciji. Time se i u fazama bolesti kada aktivno liječenje više nije indicirano, bolesnicima omogućuje samostalnost dajući im dignitet do samog kraja života, koliko to prirodni procesi dopuštaju. Uloga specijalista fizikalne medicine i rehabilitacije i tima suradnika može biti ključna u ovim procesima.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44780152","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Critical illness myopathy and polyneuropathy in a patient with severe COVID -19 infection – a case report","authors":"Adelmo Šegota, N. Zahirović, Mario Stahović, Dunja Mršić, Matea Bagatin, Katarina Šarič","doi":"10.21860/medflum2022_284701","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_284701","url":null,"abstract":"Cilj: Cilj ovoga rada je prikazati bolesnika s teškim oblikom infekcije COVID-19 koji je razvio miopatiju i polineuropatiju kritične bolesti, uz tešku funkcijsku onesposobljenost te proces rehabilitacije, uz pregled literature. Prikaz slučaja: Bolesnik u dobi od 58 godina razvija teški oblik infekcije COVID-19 uz razvoj akutne respiratorne insuficijencije zbog obostrane COVID pneumonije. Zbog pogoršanja kliničke slike mehanički je ventiliran, razvija septički šok te se liječi polifarmakološkom terapijom uz suportivno liječenje i doziranu rehabilitaciju. Nakon poboljšanja kliničkog statusa, bolesnik postaje vitalno i hemodinamski stabilan, na suplementaciji kisikom od 4L/min. Zbog razvoja miopatije i polineuropatije kritične bolesti (engl. Critical-Illness Related Myopathy and Neuropathy; CRYMNE) s posljedičnom generaliziranom teškom mišićnom slabosti uz tešku onesposobljenost, započinje post-COVID multidisciplinarnu rehabilitaciju po individualnom rehabilitacijskom programu (IRP). IRP se sastoji od respiratorne i neuromišićne rehabilitacije te rehabilitacije funkcije za osposobljavanje u aktivnostima svakodnevnog života. Nakon provedenog IRP-a bolesnik je bez zaduhe i zamora pri opterećenju. Saturacija kisikom je postojana te nema razloga za daljnjom oksigenoterapijom. Napredak u rehabilitacijskim ishodima prati se funkcijskim alatima te se registrira smanjenje bolova u zglobovima, jačanje mišićne snage velikih skupina mišića, povećanje snage stiska obiju šaka te smanjenje općeg umora. Bolesnik hoda samostalno pomoću hodalice i peronealne ortoze radi zaostale pareze obaju peroneusa, a mjere funkcijske neovisnosti također su poboljšane, što pridonosi boljoj kvaliteti života. Zaključak: Miopatija i polineuropatija kritične bolesti posljedice su složenih patofizioloških mehanizama uslijed dugotrajne vitalno ugrožavajuće bolesti uz razvoj teške onesposobljenosti i gubitka funkcije. Individualni rehabilitacijski program provodi se kontinuirano, prilagođen je težini kliničke slike, a provodi ga multidisciplinarni tim.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47960720","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Procjena učinkovitosti robotike u neurorehabilitaciji gornjih ekstremiteta kod pacijenata nakon moždanog udara","authors":"Tea Schnurrer-Luke-Vrbanić, Ivanka Baniček Šoša, Tomislav Barišić, Matea Bagatin","doi":"10.21860/medflum2022_284700","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_284700","url":null,"abstract":"Cilj: Analizirati učinkovitost primjene egzoskeletnog robotskog uređaja Armeo Power® (Hocoma, Švicarska) u rehabilitaciji ruke osoba s jednostranim motoričkim ispadom nakon moždanog udara. Ispitanici i metode: U istraživanje koje je provedeno na Zavodu za fizikalnu i rehabilitacijsku medicinu KBC-a Rijeka bilo je uključeno ukupno 20 ispitanika iz stacionarne rehabilitacije. Eksperimentalna skupina (n = 10) uz konvencionalnu terapiju tretirana je i na Armeo Power® uređaju (5 puta tjedno / 4 tjedna; 45 minuta po tretmanu). Istovremeno se kod kontrolne skupine (n = 10) provodila samo konvencionalna terapija. Konvencionalna terapija u objema skupinama bila je vremenski usklađena (5 puta tjedno / 4 tjedna; 45 minuta po tretmanu). Procjenjivale su se motorička funkcija, funkcionalna mjera neovisnosti te prosječno izvođenje i zadovoljstvo izvođenjem okupacije, a procjena se vršila kliničkim ocjenskim ljestvicama. Rezultati: Kod svih kliničkih parametara u ponovljenim mjerenjima zabilježeno je statistički značajno poboljšanje (P = 0,005). Usporedbom između skupina na kraju liječenja nije utvrđena statistički značajna razlika u mjerama motoričke funkcije na FMA (engl. Fugl-Meyer Assessment) skali (P = 0,120) niti funkcionalne neovisnosti na FIM (engl. Functional Independence Measure) skali (P = 0,762). Međutim, zbog značajno bolje motoričke funkcije eksperimentalne skupine na početku, teško je s velikim značajem promatrati usporedbu na kraju liječenja, barem kada je riječ o FMA. Statistički značajna razlika između skupina na kraju liječenja zabilježena je samo u rezultatima COPM-a (engl. Canadian Occupational Performance Measure) (prosječno izvođenje, P = 0,014; prosječno zadovoljstvo, P = 0,022). Zaključci: Dobiveni rezultati ukazuju da terapija uređajem Armeo Power u kombinaciji s konvencionalnom terapijom može poboljšati funkcionalni oporavak nakon moždanog udara, iako su potrebna daljnja istraživanja na većem broju bolesnika.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46186186","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Sindrom tarzalnog tunela","authors":"Hana Skala Kavanagh, Diana Balen, Tomislav Nemčić","doi":"10.21860/medflum2022_284692","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_284692","url":null,"abstract":"Sindrom tarzalnog tunela (STT) relativno je rijetka kompresivna mononeuropatija donjih ekstremiteta uzrokovana kompresijom tibijalnog živca ili njegovih ogranaka (medijalnog ili lateralnog plantarnog živca) u području tarzalnog kanala. Pripada skupini kanalikularnih sindroma, a iako puno rjeđi, može se smatrati ekvivalentnim sindromu karpalnog tunela. Klinički se očituje pojavom boli, poglavito u medijalnom dijelu tabana te žarenjem i trncima u području prva tri prsta stopala. Uz kliničku procjenu, za dijagnosticiranje ove neuropatije najčešće se koriste elektrodijagnostičke pretrage – elektroneurografija (ENG) i elektromiografija (EMG), te ultrazvučna pretraga. Liječenje STT-a može biti konzervativno i kirurško. Konzervativno liječenje preporučuje se bolesnicima s lakšim do umjerenim tegobama, dok se kirurško liječenje provodi u bolesnika s težim oštećenjima. Cilj je ovog preglednog rada prikazati novije spoznaje vezane za STT s naglaskom na potvrdu kliničke dijagnoze najčešće korištenim dijagnostičkim pretragama kao što su elektroneurografija (ENG) i elektromiografija (EMG) te ultrazvučni pregled.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41576197","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Rano otkrivanje i neurorehabilitacija djece sa neurorazvojnim odstupanjima","authors":"Miriam Brenčić Cindrić, Renata Karnjuš, Marina Bodul, Ivana Kolić, Vlasta Đuranović","doi":"10.21860/medflum2022_284682","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_284682","url":null,"abstract":"Rana dijagnoza neurorazvojnog odstupanja je izazovna. Zahvaljujući modernim neuroslikovnim dijagnostičkim alatima i primjenom pouzdanih kliničkih testova koji su dio svakodnevne kliničke prakse, smanjena je prevalencija najtežeg neurorazvojnog odstupanja, cerebralne paralize. Prije četvrtog mjeseca kronološke dobi najprediktivniju vrijednost za razvoj težih neurorazvojnih odstupanja imaju rezultati magnetske rezonancije mozga, analize spontano generiranih pokreta i Hammersmith neurološkog pregleda dojenčeta, a nakon četvrtog mjeseca kronološke dobi magnetska rezonancija mozga i Hammersmith neurološki pregled dojenčeta. Djecu s visokim neurorizikom za razvoj neurorazvojnih odstupanja potrebno je rano uključiti u habilitacijski proces. Prema dostupnim dokazima, rana intervencija i habilitacija temelje se na boljem obiteljskom prihvaćanju i predanosti procesu stimulacije, intervencijama koje prakticiraju zadatke i aktivnosti iz svakodnevnog života koristeći vlastite aktivne kretnje. Sama vježba direktno utječe na postignuće koje postavlja samo dijete, a time i na plastičnost mozga.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49436261","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Fibromialgija – sindrom kronične generalizirane boli – prikaz slučaja","authors":"Nino Zahirović, Tea Schnurrer-Luke-Vrbanić, Martina Buršić, Adelmo Šegota, Viviana Avancini-Dobrović","doi":"10.21860/medflum2022_284702","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_284702","url":null,"abstract":"Cilj: Prikaz slučaja bolesnice s fibromialgijom koja se inicijalno prezentirala kroničnom proširenom boli te je proveden dijagnostičko-terapijski postupak. Prikaz slučaja: Bolesnica u dobi od 61 godine liječena je pri Zavodu za fizikalnu i rehabilitacijsku medicinu s reumatologijom zbog jakih kroničnih bolova u zglobovima i mišićima. Bolesnica dodatno opisuje poteškoće sa spavanjem, tegobe depresije i anksioznosti. Boluje od hipotireoze, a prethodno su na magnetskoj rezonanciji utvrđene degenerativne promjene kralježnice. Opsežnom je dijagnostičkom obradom isključena upalna reumatska bolest, neurološka bolest, paraneoplastični sindrom, neregulirana hipotireoza te kronična infekcija. Dijagnostički upitnik za fibromialgiju potvrdio je sumnju da bolesnica boluje od fibromialgije temeljem rezultata upitnika (Widespread pain index (WPI) 15; symptom severity scale (SSS) 9). Procjena umora kronične bolesti dala je izrazito loš rezultat (The Functional Assessment of Chronic Illness Therapy (FACIT-F) 15/52), što je ukazalo na lošu kvalitetu života. Provedeno je nefarmakološko liječenje koje se sastojalo od edukacije, individulane kineziterapije i fizikalno-terapijskih procedura te multimodalno farmakološko liječenje. Izborom lijekova djelovalo se na nociceptivnu i neuropatsku vrstu boli, kao i na anksioznost bolesnice s povoljnim terapijskim odgovorom. Navedenim pristupom liječenja postignuto je značajno poboljšanje tegoba sindroma fibromialgije u naše bolesnice. Zaključak: U bolesnika s proširenom kroničnom boli, kroničnim umorom i poremećajima mentalnog stanja treba posumnjati na fibromialgiju. Dijagnostičkom je obradom potrebno isključiti drugu ozbiljnu bolest. Za postavljanje dijagnoze fibromialgije koriste se dijagnostički kriteriji iz 2016. godine – American College of Rheumatology (ACR). Ovim prikazom bolesnice željeli smo podignuti svijest o ovoj bolesti koja je u svijetu prepoznata kao ozbiljan zdravstveni problem iako ponekad zanemaren i nepriznat.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45651988","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Metode molekularne dijagnostike u prenatalnoj medicini","authors":"Luca Zaninović, A. Katušić Bojanac, Marko Bašković","doi":"10.21860/medflum2022_280997","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_280997","url":null,"abstract":"Prenatalna medicina u smislu probira kromosomskih abnormalnosti fetusa nastala je 70-ih godina prošlog stoljeća. U 21. stoljeću, s razvojem tehnologija napredne i brze analize genoma, kao što su kromosomalni microarray te sekvenciranje genoma sljedeće generacije, prenatalna dijagnostika proširila se s najčešćih aneuploidija na detekciju i brojnih drugih strukturalnih kromosomskih poremećaja (povećanje broja kopija gena, delecije, duplikacije), kao i monogenskih bolesti. Osim klasičnih invazivnih tehnika (biopsija korionskih resica, amniocenteza) kojima se prikupljaju stanice za citogenetičku i genomsku analizu, danas je moguće neinvazivno analizirati genom fetusa putem analize slobodne deoksiribonukleinske kiseline (DNK) (engl. cell-free deoxyribonucleic acid) izolirane iz krvi majke. S obzirom na svoju relativno veliku točnost, jednostavnost i mogućnost rane primjene, izgledno je da će ovakvo neinvazivno testiranje zamijeniti klasični probir u prvom tromjesečju koji je kombinirao biokemijske i fetalne ultrazvučne parametre. Nema sumnje da će neinvazivni probir analizom cfDNA, uz korištenje modernih tehnologija sekvenciranja, sve više postati dijagnostički iskoristiv u prenatalnoj medicini. Ipak, problem možda leži u analizi genomskih podataka gdje se katkad detektiraju promjene u slijedu nukleotida za koje je klinička signifikantnost nepoznata i još ne postoji jasno definiran postupnik kliničkog djelovanja nakon takvih podataka. Cilj ovog preglednog rada je iz različitih izvora, kliničkih podataka, preglednih članaka te metaanaliza izložiti koherentan pregled suvremenih probirnih i dijagnostičkih molekularnih metoda u prenatalnoj medicini. Istaknute su prednosti i mane korištenja metoda probira te analitičke mogućnosti pojedinih molekularnih metoda, s krajnjim kritičkim osvrtom i konceptualizacijom budućnosti ovakvih postupaka.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42551506","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Liječenje dijabetičke ketoacidoze u djece i adolescenata","authors":"Ivona Butorac Ahel, Srećko Severinski, Mara Paravić, Kristina Lah Tomulić","doi":"10.21860/medflum2022_280999","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_280999","url":null,"abstract":"Dijabetička ketoacidoza (DKA) akutna je, po život opasna komplikacija šećerne bolesti (ŠB) obilježena hiperglikemijom, acidozom i ketozom. Temeljni principi liječenja DKA uključuju nadoknadu tekućine, primjenu inzulina i korekciju elektrolitskog disbalansa. Nadoknada tekućine najvažnija je komponenta u liječenju DKA. Izbor, volumen i brzina nadoknade tekućine predmet su mnogobrojnih rasprava zbog njezine moguće uloge u razvoju edema mozga. Liječenje brzodjelujućim inzulinom u kontinuiranoj infuziji treba započeti barem sat vremena nakon što je započela nadoknada tekućine. Cilj je ovog preglednog članka istaknuti nekoliko važnih pitanja u liječenju DKA u djece i adolescenata.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47321770","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Može li kontrastni ultrazvuk zamijeniti kompjutoriziranu tomografsku angiografiju u dijagnostici endoleaka nakon EVAR-a?","authors":"Helga Sertić Milić, Vinko Vidjak, Nikola Ivan Leder, Darko Blašković, Rhea Marie Mužar, Tomica Bratić, Vitorio Perić, Ranko Smiljanić, Thomas Ferenc","doi":"10.21860/medflum2022_281003","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_281003","url":null,"abstract":"Cilj: Kompjutorizirana tomografska angiografija (CTA) zlatni je standard za otkrivanje endoleaka nakon endovaskularnog liječenja aorte (EVAR). Cilj je ovog rada utvrditi može li kontrastni ultrazvuk (CEUS) zamijeniti CTA u dijagnostici endoleaka nakon EVAR-a. Materijali i metode: Pregled literature na engleskom jeziku proveden je u bazama podataka: PubMed/MEDLINE, ScienceDirect, Google Scholar. Ključne riječi bile su: “Computed tomography angiography”, “Contrast enhanced ultrasound”, “Endovascular aneurysm repair”, “Endoleak”. Studije koje su odgovarale kriterijima uključivanja recenzirane su u cijelosti te je odabrano 39 studija. Rezultati: Pacijenti su u analiziranim studijama najvećim dijelom bili muškarci (86 %). Medijan dobi iznosio je 74 godine. Endoleak nakon EVAR-a promatran je u infrarenalnih (79 %), jukstarenalnih (17 %) i suprarenalnih aneurizama (4 %). Stopa endoleaka kretala se između 3 i 52 %. Najčešći endoleak bio je po tipu II te se u 15 % slučajeva javljao unutar prvih šest mjeseci, odnosno u manje od 10 % slučajeva unutar dvije godine nakon EVAR-a. Za sve tipove endoleaka CEUS je pokazao uravnoteženu osjetljivost, specifičnost i područje ispod krivulje od 94 %, 88 % i 96 %. U odnosu na CTA, CEUS ima veću osjetljivost (94/83 %), ali lošiju specifičnost (94,8/99 %). Specifično za tip II endoleaka, CEUS je imao veću stopu detekcije (36,88/20,88 %). Visoka osjetljivost (97 %) i specifičnost (100 %) obilježje su CEUS-a u prikazu endoleaka tipa I i III, bez prednosti u odnosu na CTA. Zaključci: CEUS je slikovna metoda ravnopravna CTA u probiru pacijenata za endoleak nakon EVAR-a. CEUS ne može u potpunosti nadomjestiti CTA, no sigurna je i efikasna alternativa za korištenje u pacijenata bez CTA komplikacija nakon jednogodišnjeg kontrolnog intervala.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46309346","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Nuclear medicine diagnostics of cardiac amyloidosis","authors":"Dorian Tokmadžić, Tatjana Bogović Crnčić, S. Grbac Ivanković, Sanja Klobučar, Teodora Zaninović Jurjević, N. Girotto","doi":"10.21860/medflum2022_280996","DOIUrl":"https://doi.org/10.21860/medflum2022_280996","url":null,"abstract":"Amiloidoza srca nastaje uslijed nakupljanja nepravilno savijenih ili polimeriziranih bjelančevina, najčešće transtiretina ili lakih lanaca imunoglobulina u intersticiju miokarda. Bolest se još uvijek teško otkriva jer se na nju kao mogući uzrok zatajivanja srca rijetko pomišlja. Dijagnoza se postavlja na temelju kliničke slike, anamnestičkih podataka, nalaza srčanih biomarkera, promjena u elektrokardiogramu, ehokardiografskom nalazu i/ili magnetskoj rezonanciji, koji zajedno mogu upućivati na dijagnozu. Donedavno je biopsija miokarda bila jedina pouzdana dijagnostička metoda za dokaz ove bolesti. Nuklearna medicina nudi mogućnost neinvazivnog postavljanja dijagnoze, no samo u pacijenata koji zadovoljavaju određene kliničke kriterije. Koriste se radiofarmaci obilježeni gama i pozitronskim emiterima namijenjeni prikazu skeleta ili direktnoj vizualizaciji amiloidnih plakova koji se nakupljaju u miokardu zahvaćenom amiloidozom. Dijagnostička vrijednost scintigrafije ovisi o korištenju te metode u ispravnom kliničkom kontekstu te o poznavanju i postupanju prema dijagnostičkom algoritmu. Posljednjih se godina transtiretinska amiloidoza sve više prepoznaje kao uzrok zatajivanja srca, a razvijaju se i nove terapijske mogućnosti. Stoga je interes za dijagnostiku, posebno nuklearno-medicinske metode povećan, a provode se i brojna istraživanja, naročito u području PET/CT dijagnostike.","PeriodicalId":39071,"journal":{"name":"Medicina Fluminensis","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43832801","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}