{"title":"تحلیل روانشناختی «نیاز به تفریح» در داستانهای برگزیدۀ کودکان بر اساس نظریۀ انتخاب ویلیام گلاسر","authors":"ناصر نیکوبخت, جواد دهقانیان, سمیه رضایی","doi":"10.22059/JLCR.2020.274836.1486","DOIUrl":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2020.274836.1486","url":null,"abstract":"تفریح و بازی یکی از مشخصات جداییناپذیر دوران کودکی است، تا آنجا که میتوان گفت دوران کودکی به بازیهای مربوط به آن پیوند خوردهاست. نهتنها کودک، بلکه بزرگسالان نیز به تفریح و شادی نیاز دارند؛ چنانکه میتوان گفت تفریح، یکی از نیازهای انکارناپذیر در درون هر انسان است؛ همان طور که ویلیام گلاسر نیز یکی از پنج نیاز اساسی انسان را نیاز به تفریح دانستهاست. ادبیات کودکان، خصوصا داستانهای برگزیده از منظر منتقدان صاحبنظر، علاوه بر نقشی که در تأمین نیازهای اساسی کودک ایفا میکند، تأثیر شایانتوجهی نیز در تقویت توانمندی او در تأمین نیازهای اساسی دارد. با این پیشفرض، پژوهش حاضر به بررسی کتابهای برگزیدۀ داستانی، بر اساس برانگیختگی نیاز به تفریح در نظریۀ انتخاب گلاسر، در شخصیتهای اصلی و فرعی داستانها و چگونگی عملکرد ایشان در زمان برانگیختگی این نیاز و نوع تأثیر عملکرد مزبور در سرنوشت شخصیت داستان میپردازد. در حقیقت، میتوان گفت داستانهای کودک علاوه بر اینکه وسیلهای برای تفریح کودک و پاداشی برای یادگیری اوست، میتواند با توجه به روانشناسی دوران کودکی و شخصیتپردازی متناسب با این دوران، به تقویت توانمندی کودکان در انتخابهای زندگی آنان بپردازد.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"1 1","pages":"149-168"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-03-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"91100073","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
امیر حسین رحیمی زنجانبر, فاطمه بستانی, غلامحسین کریمی دوستان
{"title":"تحلیل استعارهـ روانکاوی داستان کودکانۀ «یک داستان محشر»: بر پایۀ نظریۀ ناخودآگاهِ زبانی","authors":"امیر حسین رحیمی زنجانبر, فاطمه بستانی, غلامحسین کریمی دوستان","doi":"10.22059/JLCR.2020.281883.1258","DOIUrl":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2020.281883.1258","url":null,"abstract":"لکان نهتنها ناخودآگاه را دارای ساختار زبان، بلکه آن را زاییدۀ زبان میداند. مهمترین کلیدواژۀ نظریۀ «ناخودآگاه زبانی» مفهوم زبانشناختی «دیگری بزرگ» است که در سایۀ نظام سهگانی ساحتهای «واقعی، خیالی، نمادین» مفاهیم روانکاوانۀ بنیادینی چون ناخودآگاه، اگو، میل وغیره... را بازتعریف میکند. دیگری بزرگ دلالت بر نظم نمادینی دارد که خود را بر فرایند سوبژکتیویته تحمیل میکند. از آنجا که هم رویکرد ناخودآگاه زبانی، هم متن «یک داستان محشر» بر فرایند تحمیلی تکوین سوژه تمرکز دارند، لذا آن رویکرد برای تحلیل این متن اختیار شدهاست. با التفات به اینکه رویکرد ناخودآگاه زبانی، روشی پساساختگرا است و هدف پساساختگرایی، دگرخوانی متن، هدف از پژوهش حاضر دگرخوانشی است که از تلاقی بایستههای روانکاوانۀ این نظریه با رهیافتهای استعاری نهفته در متن حاصل میآید. از آنجا که لکان استعاره و مجاز را مجرای تحقق سوژه میداند، پژوهش پیشرو به روش تحلیلیتوصیفی، ضمن کشف استعارات و مجازهای مرتبط با سوبژکتیویته، در پی چگونگی نقش این استعارهها و مجازها در بازخوانی روانکاوانۀ متن میباشد. کمتوجهی پژوهشگران ادبیات کودک به رویکردهای بینرشتهای، نگاه تکبعدی و صرفا آرایهای آنها به استعاره، و نیز تغافل از خوانشهای نشانهشناختی داستان ضرورت پژوهش را انکارناپذیر مینماید. این پژوهش برای نخستینبار از نظریۀ لکان برای خوانش بینامتنی دو متن نوشتاری و تصویری بهره میگیرد.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"1 1","pages":"43-66"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-03-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88156518","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Critical appraisal of the Ethiopian Reconciliation Commission: A comparative study","authors":"Tamene Ena Heliso","doi":"10.5897/JLCR2020.0308","DOIUrl":"https://doi.org/10.5897/JLCR2020.0308","url":null,"abstract":"This paper examined the Ethiopian Reconciliation Commission establishment proclamation with a view to assessing the Commission’s probable effectiveness to attain its short, medium and long-term goals as a transitional justice accountability measure. For the purpose of critical appraisal, different factors which appear in the literature to be crucial to the effectiveness of truth commissions such as selection, appointment, removal and composition of commissioners, overall mandate given to commission, adequate financial resources and staff capacity, ensuring security and cooperation from the incumbent government, public engagement in course of investigation, report and recommendation and political will were used as comparable variables. Through a critical analysis, this paper has revealed that the Commission has the following strong dimensions that could contribute to its effectiveness, namely, a solid institutional set-up, a budget source, powers and duties endowed, security guarantee and cooperation from the incumbent government and its opportunities to engage the public in its work. Moreover, it has further pinpointed and analysed different drawbacks related to selection, appointment, removal and composition of commissioners, accountability structure and lack of clarity in its mandates including the period to be covered under investigation and final report dissemination strategy that could definitely affect the Commission’s effectiveness. Finally, despite its imperfections, the Ethiopian Reconciliation Commission could be workable as a transitional justice accountability measure. However, sustained political will and commitment is indispensable to capitalizing on the strengths and rectifying the weaknesses of the Commission to ensure its ultimate effectiveness. \u0000 \u0000 \u0000 \u0000 Key words: Transitional justice, truth commission, truth, peace, reconciliation, Ethiopia.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"53 1","pages":"15-25"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-01-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84707008","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Conspicuously absent: Womens role in conflict resolution and peace building in northern Uganda in the context of United Nations resolution 1325","authors":"C. Jendia","doi":"10.5897/jlcr2019.0285","DOIUrl":"https://doi.org/10.5897/jlcr2019.0285","url":null,"abstract":"The study, Conspicuously Absent: Women’s Role in Conflict Resolution and Peace Building in Northern Uganda in the Context of United Nations Resolution 1325. The research was carried out in war ravaged Acholi sub region covering the districts of Amuru, Gulu, Kitgum and Pader because they are located in the centre of Northern Uganda conflict between the Government and the rebels commonly known as the Lord’s Resistant Army (LRA). The main objective of the study was to locate women in conflict situations and assess their contribution. The study methodology is qualitative and builds upon a review of related literature, oral interviews, questionnaires and focus group discussions with men and women who participated in the study. The major research finding reveals that women played a big role in peace building and conflict resolution, but their involvement remained unrecognized. Worst still, the northern Uganda women appeared not linked with the growing number of women led initiatives internationally, nationally and sub-national levels. The lack of recognition of women’s roles makes women invisible actors in peace processes taking place in northern Uganda. The study concludes that including women in the formal peace process, while not a goal in itself, is symbolic and significant step in the promotion of women’s justifiable participation in peace building and conflict transformation processes. The study makes recommendations to enhance women’s capacity to contribute to peace processes formally and informally. \u0000 \u0000 \u0000 \u0000 Key words: Conflict mitigation, conflict resolution, gender, resolution 1325, peace-building, Lord’s Resistant Army (LRA), sub- region.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"32 1","pages":"1-14"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-01-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89779446","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"مطالعۀ تطبیقی شعر غالب دهلوی و اقبال لاهوری","authors":"شکیله رفیق جام, مصطفی موسوی","doi":"10.22059/JLCR.2020.74942","DOIUrl":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2020.74942","url":null,"abstract":"غالب دهلوی و اقبال لاهوری دو شاعر برجستۀ شبهقارۀ هند در قرنهای نوزده و بیست میلادی هستند که دغدغههای اجتماعی و سیاسی جامعۀ زمان خویش را در آثار خود منعکس کردهاند. آنان در دو زبان فارسی و اردو قاعده و طرحی نو درانداختهاند و به عنوان الگویی برای مسلمانان شبهقارۀ هند و پاکستان مطرح شدهاند. هر دو از خرافات و رسوم فرسوده گریزان بودند و علیه آن اعتراض نمودند. میتوان گفت سرچشمههای فکری و ادبی دو شاعر تقریبا مشترک است. از مضامین مشترک شعر این دو شاعر عارفمسلک میتوان به عشق، اخلاص در عبادت، وحدت وجود، کرامت انسانی و فلسفۀ حکمت «لا و الا» اشاره کرد. فلسفۀ خودی، فلسفۀ عشق و عقل، فلسفۀ شعر و عرفان نیز از مهمترین مفاهیم اختلافی شاعران نامبرده به شمار میآید. در نظام فکری اقبال، مفاهیمی همچون مردم، خدا و عشق به شکل برجستهای تجلی یافتهاست، اما نظام فکری غالب بیشتر مبتنی بر عقل و منطق بودهاست و از نمادهای عینی و محسوس بیشتر بهره گرفتهاست. در این مقاله کوشیدهایم با بررسی آثار غالب و اقبال، زمینههای مشترک و متفاوت شعر این دو شاعر و علل آن را تبیین نماییم و با روشی توصیفیـ تحلیلی به مطالعۀ تطبیقی اشعار این دو شاعر پرداخته، رویکرد فلسفی و عرفانی آن دو را تجزیه و تحلیل کنیم.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"111 1","pages":"135-153"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-01-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"76670529","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"کاربرد صوت و شبهجمله به عنوان شگردی خاص در ادبیات کودکان","authors":"طاهره کیایی تنکابنی, عباسعلی وفایی, رقیه صدرایی","doi":"10.22059/JLCR.2020.74948","DOIUrl":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2020.74948","url":null,"abstract":"زبان انواع ادبی خاص و ویژهای دارد و عناصر تشکیلدهندۀ هر یک از آنها متفاوت به نظر میرسد. واژگان و چگونگی کاربست آنها موجب پیدایی ژانرهای ادبی و متفاوت از یکدیگر میشود. با نگاهی دقیق به هر یک از انواع ادبی و بررسی حوزۀ واژگانی آنها درمییابیم که حوزۀ واژگانی و نیز حوزۀ مفهومی آنها در شاکلهای به نام انسجام واژگانی و در نتیجه، اتحاد مفهومی قرار میگیرد. زبان و ادب کودکانه نیز از این امر مستثنی نیست. این نوع ادبی از نظر کارکرد زبان در حوزههای مفهومی، نحوی و دیگر بخشها، ویژگیهای خاص خود را دارد و این خصایص است که نوع ادبی کودکان و نوجوانان را به وجود میآورد. کاربرد صوت و شبهجمله در بسیاری از انواع چندان جایی ندارد و بهکارگیری آنها مورد توجه نیست، لیکن در نوع ادبی کودکان یا به عبارتی دیگر، در زبان و ادب کودکان اهمیت خاصی دارد که به سبب محسوس کردن مطالب و نگاه به محیط پیرامونی و عینی و نیز جلب توجه بیشتر آنها صورت میگیرد. این مقاله میکوشد تا دربارۀ موضوع صوت و شبهجمله در چند اثر داستانی کودکان پژوهش نماید و نشان دهد آن دو از عناصر پرکاربرد در این انواع است.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"14 1","pages":"235-249"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-01-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"74721826","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"دلایل رویکرد امیرخسرو دهلوی در غزل به وقوعگویی و واسوختسرایی","authors":"آسیه ذبیح نیا عمران, نجمه کریمی نژاد","doi":"10.22059/JLCR.2020.74940","DOIUrl":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2020.74940","url":null,"abstract":"مکتب وقوع و شاخۀ مشهور آن «واسوخت»، در اوایل قرن دهم در تاریخ ادبیات فارسی جایگاه ممتازی در غزل فارسی دارد. این شیوه که حد فاصل میان سبک عراقی و هندی است، بیشترین تغییرات و دگرگونیها را در موضوعات شعری بعد از سبک عراقی ایجاد نمودهاست. امیرخسرو دهلوی از عارفان و شاعران نامدار پارسیگوی هندوستان، در نیمۀ دوم قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری است. با وجود اینکه او یکی از شاعران برجستۀ سبک عراقی است، اما باید وی را از پیشروان وقوعگویی در ایران به شمار آورد. سادگی زبان و بیان، واقعیت مسائل بین عاشق و معشوق از ویژگیهای برجستۀ مکتب وقوع است که در غزلیات وی نمود فراوانی دارد. عاشق در غزلیات امیرخسرو در این طرز بیان، ناز معشوق را نمیخرد، بلکه هنگامی که با بیتوجهی معشوق مواجه میشود، از وی اعراض میکند و زبان به گلایه و سرزنش میگشاید. تنبیه کردن و انتقام گرفتن از معشوق سنگدل، بیان روابط و حالات بین عاشق و معشوق، رویگردانی عاشق از معشوق و برعکس، تنبیه و تنزل معشوق، توجه به معشوق مذکر، وصف حالات وصال، بیان خاکساری و ذلت معشوق، بیچارگی عاشق و... از ویژگیهای غزل اوست. بر اساس دستاورد مقاله، این شاعر در غزلیات خود سوز و گداز حاصل از عشق را که از عناصر مهم در مکتب واسوخت است، در وجود خود درک کردهاست و آن را به صورت مضمونآفرینی همراه با باریکاندیشی و خیالبافی در غزلیات خود بهکار گرفتهاست.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"20 1","pages":"119-134"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-01-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"72908835","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"پیروی شاعران روس از قالبهای شعر فارسی","authors":"زینب صادقی سهل آباد, محبوبه مباشری","doi":"10.22059/JLCR.2020.74944","DOIUrl":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2020.74944","url":null,"abstract":"در پژوهش حاضر آن دسته از قالبهای شعر فارسی بررسی میشود که شاعران روس بدان توجه نشان دادهاند و از آنها پیروی کردهاند. از آنجا که شاعران بزرگ ایرانی، مانند فردوسی، حافظ، سعدی، خیام، نظامی و... همواره احترام ادیبان روس را برانگیختهاند، پیروی از شیوهها، قالبها و بنمایههای شعری آنها یکی از راههای نزدیک شدن روح و احساس آنها به این بزرگان ادب ایران زمین بودهاست. بنابراین، این سیره که در سدۀ هجده و نوزده میلادی آغاز شده بود، در سدۀ بیستم به اوج شکوفایی خود رسید. در این نوشتار سعی شدهاست تا قالبهای شعری به ترتیب بسامد استفاده در میان شاعران روس بررسی شود که به ترتیب عبارتند از: رباعی، غزل و اشعار مردف، قصیده و ترجیعبند. هدف از این نوشتار، بازنمایی یکی از وجوه شرقگرایی (آرینتالیزم) در میان شاعران روسیه، یعنی همان علاقه به استفاده از قالبها و سبکهای شعر زبان فارسی است. این وجه از آرینتالیزم چندان توجه محققان ایرانی را جلب نکردهاست و پژوهشهای پیشین عمدتا بر نقشمایههای ایرانی در آثار روسی متمرکز بودهاند.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"50 1","pages":"175-193"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-01-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85124203","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"زیباییشناسی خنیا و ترانه در پیوند با آوازهای دشتی و بیات اصفهان","authors":"فر مصطفیخلیلی, اسماعیل تاج بخش, فرهاد درودگریان","doi":"10.22059/JLCR.2020.74938","DOIUrl":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2020.74938","url":null,"abstract":"هدف مقالۀ حاضر، پاسخ دادن به این فرضیه است که میگوید: «موسیقی کلامی ایران، یعنی موسیقی ایرانی پیوندخورده به شعر فارسی، «محدود» و «محزون» است». در این جستار تلاش شده تا بر پایۀ زیباییشناسی خنیا (= سرود) و تصنیف (= ترانه)، نمونههایی ـ از راه نقد کاربردی ـ بررسی گردد و ثابت شود که موسیقی آوازی و کلامی ایران ـ درست مانند موسیقی آوازی و کلامی دیگر کشورهای جهان ـ به همان نسبت که میتواند غمگین باشد، میتواند شاد هم باشد! همچنین، به همان نسبت که میتواند محدود باشد، میتواند گسترده هم باشد! ضمنا با تحلیل نمونهها معلوم شده است که غمگین یا شاد بودن «شعر ترانه» و «غزل آواز»، و [«نوع ریتم» و «وزن شعر»]، هر کدام میتوانند تا حدودی در میزان غم و شادی «متن موزیکال» یا «پارتیتور» تأثیراتی داشته باشند و علاوه بر اینها این قبیل تأثیرات، اختصاص به موسیقی کلامی ایران ندارد؛ و سرانجام، دانستیم که همۀ آوازهای ایرانی، حتی غمگینترین آنها [= مثلا آوازهای دشتی و بیات اصفهان]، هرچند با «گام مینور» در موسیقی غربی نزدیکی و شباهت دارند، اما دارای ظرفیتهای فوقالعادهای هستند، به گونهای که میتوان حماسیترین سرودها را در گسترههای آنها ساخت و شادترین تصنیفها را در دامنههای آنها سرود.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"36 1","pages":"79-98"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-01-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77225279","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
حبیب الله عباسی, علیرضا مرادی, غلامعلی فلاح, صدیقه غلام زاده
{"title":"سماع رنگ در غزلیات شمس (کمپوزیسیون رنگ و تأثیر رنگ در ادراک خودآگاه و ناخودآگاه)","authors":"حبیب الله عباسی, علیرضا مرادی, غلامعلی فلاح, صدیقه غلام زاده","doi":"10.22059/JLCR.2020.74946","DOIUrl":"https://doi.org/10.22059/JLCR.2020.74946","url":null,"abstract":"در این پژوهش، شیوههای کاربرد رنگ را در غزلیات شمس مولانا بررسی کردهایم؛ شیوههایی که انتقال معانی و مفاهیم ذهنی او را تسریع کردهاند و از نظر شناختی نیز حائز اهمیت هستند. رنگ در غزلیات شمس بسیار تراکم دارد. به همین دلیل، ما از کثرت رنگ به «سماع رنگ» تعبیر کردهایم. منظور از کثرت رنگ، هم تعداد رنگهاست و هم رنگ در انواع نمودهای آن و نیز شیوههای کاربرد رنگها در آن مد نظر است. این تراکم رنگ را به طرق مختلف که عبارتند از: کمپوزیسیون رنگ (خلوص رنگ، حرکت در رنگ، هارمونی رنگ و کنتراست رنگ) و تأثیر رنگ در ادراک خودآگاه و ناخودآگاه، و نیز اکسپرسیون رنگ (روانشناسی رنگ) بیان کردهایم. ترکیببندی رنگها در غزلیات شمس، گاهی در یک بیت، گاهی در چند بیت پیاپی و گاهی در هر بیت یک غزل، پیدرپی، یک یا چند رنگ یا مصادیق رنگها بهکار برده شدهاست. در این پژوهش، رنگهای پربسامد را با مفاهیم آنها تحلیل کردهایم و از اصطلاحاتی که در فیزیک و هنر کاربرد دارند، در خدمت ادبیات و روانشناسی بهره بردهایم. به دلیل گستردگی رنگها در غزلیات شمس، فقط به رنگهای سفید، سیاه و قرمز بسنده کردهایم. روش ما در این تحقیق نیز کمی و کیفی است. مولانا در همۀ غزلیات خویش از رنگها برای بیان مفاهیم انتزاعی و گاهی مفاهیم محسوس و حقیقی بهره بردهاست. همچنین، از رنگها بیشتر به شکل نمادین و سمبولیک استفاده کردهاست. در عرصۀ شعر، رنگهاـ که مثلهای ازلی هستند و فرزندان نورند و نور مادر آنهاست ـ یاریگر اندیشۀ مولانا هستند. این مفاهیم انتزاعی با رنگ برای انسان ملموستر و محسوستر میگردند. نویسندگان در این پژوهش برآنند که ابعاد تازهای از این جهان پررمز و راز مولانا را در غزلیات شمس با تلفیق رویکردهای زیباییشناختی و روانشناختی بازنمایی کنند.","PeriodicalId":16203,"journal":{"name":"Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals","volume":"29 1","pages":"215-234"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-01-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"83235123","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}