Yedi最新文献

{"title":"KEMAN YAPIMCILIĞINDA YENİDEN ÜRETİM: KOPYA, ESİNLENME VE KİŞİSEL TEMELLİ UYGULAMALARIN SINIRLARI","authors":"Murat Küçükebe","doi":"10.17484/yedi.1447427","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1447427","url":null,"abstract":"Roma İmparatorluğu döneminde, heykeltıraşlar Yunan eserlerini başarılı bir şekilde kopyalamıştır. Rönesans döneminde de sanatçılar Antik Yunan ve Roma sanatının tekniklerini kopyalamış, Roma İmparatorluğu dönemi heykellerinden ilham almıştır. Antik Roma fresklerinin yeniden keşfi ve el yazması replikalarının yaygınlaşmasıyla, Antik Roma ve Yunan edebiyatı ve felsefesi yeniden keşfedilmiş, sanatçılar antik metinlerin replikaları ile bu eserlerin korunmasını sağlamıştır. 18. ve 19. yüzyıllarda, müze koleksiyonlarının oluşturulmasıyla birlikte, replika çalışmaları popülerlik kazanmış, replikalar, erişilebilirliği artırmak için kullanılmış ve sanat eğitiminde önemli bir rol oynamıştır. Günümüzde de sanat tarihindeki örneklerden esinlenen sanatçılar replika çalışmaları yapmaktadır. Keman yapımcılığı alanında da kopya olgusu ve yeniden üretim ile ilişkili uygulamaları, benzer süreçlerle ilişkili biçimde ortaya çıkmıştır. Otantiklik iddiasına dayanak olacak, doğrudan çalgının yapısıyla ilgili uygulama ve özellikler açısından keman, yapımcısına fırsatlar sunar bir çalgı durumundadır. Çalışma kapsamında bu özellikler, optik ve akustik olarak iki kısım altında ele alınmıştır. Optik özelliklerle ilişkili olacak şekilde yapımcılar arasında yeniden üretim biçimlerine ait kopya, eskitme/esinlenme ile kişisel model olarak adlandırılan üç farklı yönelim bulunduğu, keman yapımcıları ile yapılan görüşmeler sonucunda anlaşılmıştır. Keman yapımcılığında yeniden üretim uygulamalarının ortaya çıkışına etki eden ontolojik evren ile ilişkili biçimde söz konusu yönelimleri birbirinden ayıran temel farkın ne olduğu ve bu durumun uygulama üzerinde nasıl karşılık bulduğu sorgulanmış ve belirli bulgulara ulaşılmıştır.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"31 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-07-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141687700","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Komedide Egonun Egoyla Çarpışması: Plautus'un Amphitryon'u","authors":"Cengizhan Sürücü, Banu Ayten Akın","doi":"10.17484/yedi.1414133","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1414133","url":null,"abstract":"Bu araştırma, komedide, komik olanın yaratım sürecinde, yazarın kullandığı motiflerden biri olan ikizlik motifinin tekniğini, nitel analiz yöntemiyle analiz etmektedir. Bunun için Lacan'ın ayna evresi teorisini kullanır. Lacan ayna evresi teorisinde, çocuğun aynada gördüğü imgeyi algılamasını, ilk kez kendi varlığının ayrımına varma noktasında kuramsallaştırmıştır. Plautus'un Amphitryon oyununun dolantı kurgusunda da benzer bir alımlama işletilir. Köle Sosios kendi yerine geçen tanrı Hermes’i görmez, dolayısıyla kendini 'Bir' olarak da göremez. Komik olan, oyun boyunca bu ayrılma ve parçalanma üzerine kurulur. Bu da Bergson’un komedide ‘Bir’ olmama haliyle açıklanabilir. Komedi 'Bir' olmayan nesne, kişi, sözcük ve olaylarla çalışır. Yanlış anlamalar, kılık değiştirmeler, ikizlerin karıştırılması, eşsesli sözcükler, eş görünümlü olaylar komik olanın kullandığı öğelerdir. Bu çalışmada Lacancı psikanaliz yoluyla komedinin öznesi çözümlenir. Kölelik efendilik durumu ego id üzerinden incelenir. Araştırma, nitel araştırma metoduyla yapılan ve betimsel modele dayalı bir incelemedir. Lacancı özne çözümlemesi komedide çalışmaktadır. Çalışmanın asal amacı komedide ikizlik motifi için bir şablon oluşturmaktır.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"32 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-04-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140744949","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Sıfır Atık Deneysel Drapaj: Bir Workshop Deneyimi","authors":"Gözde Bursaligi̇l","doi":"10.17484/yedi.1410141","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1410141","url":null,"abstract":"Konvansiyonel giysi tasarımı yöntemleri dışında farklı giysi tasarımı önerileri geliştirilebilmesi için bir giysi oluşturma yöntemi olan drapaj, deneysel yaklaşımlar ile kullanılabilmektedir. Tekstil ve Moda Tasarımı alanında sürdürülebilir tasarım çalışmaları kapsamında sıfır atık giysi tasarımı yöntemleri her geçen gün daha fazla denemenin yapıldığı deneysel çalışmaların yapılmasına oldukça açık bir alan olarak öne çıkmaktadır. Alışılmış giysi tasarımı pratiklerinin dışında farklı giysi formu oluşturma arayışları, alan açısından heyecan verici sonuçlar üretebilmeye fırsat tanıdığından, deneysel çalışmalar yapılarak sonuçlarının tespit edilmesi önemlidir. Bu çalışma, deneysel bir yaklaşımla drapaj yöntemi kullanılarak sıfır atık giysi form denemeleri yapılarak önerilerde bulunabilmek için alan oluşturulabildiğinin görülmesi açısından önem taşımaktadır. Bu çalışmada Priştina Akademia Evolucion Moda Tasarımı Bölümü master programı öğrencileri ile geriye hiç kumaş atığı bırakılmadan drapaj tekniği kullanılarak elbise formları geliştirilmesinin hedeflendiği çalışmaların yapıldığı workshop içeriği paylaşılmıştır. Çalışmada uygulamalı araştırma türlerinden araştırma ve geliştirme yöntemi kullanılarak, yeni denemeler yapılması ve bu yapılan denemelerin sonuçlarının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Çalışma sonucunda, kısa süreli ve çevrimiçi gerçekleştirilen workshopta yapılan çalışmalar ile kumaş atığı bırakılmadan, malzemenin tasarımın bütününde kullanılarak form önerileri geliştirilebildiği gösterilmektedir.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"84 6","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140256976","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"The Iron Foal: Turkish Handicrafts Promotion Association in Between Craft and Design","authors":"Bahar Emgi̇n","doi":"10.17484/yedi.1387399","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1387399","url":null,"abstract":"Bu makale, 1950’li ve 1960’lı yıllarda Ankara’da faaliyet gösteren Türk El Sanatlarını Tanıtma Derneği’nin Türkiye’de modern ürün kimliğinin ve tasarımın gelişimine olan katkılarını ele alır. Tasarım tarihinin feminist eleştirilerinde işaret edilen tasarım ve zanaat arasındaki cinsiyetçi iş bölümüne dayalı ayrımın çizdiği kuramsal çerçeveden hareketle, derneğin kadın üyelerinin ürünleri, becerileri ve yetkinlikleri ile tasarım alanında kendilerine açtıkları yeri açığa çıkarmayı hedefler. Derneğin tasarım ve zanaat arasındaki konumunun Türkiye’de modern tasarım kimliğinin inşasında ilk basamaklardan birini oluşturduğuna işaret edilir. Dernek hakkında ulusal basında yayınlanan yazı ve haberler söylem analizine tabi tutularak, derneğin etkinlik ve ürünleriyle tasarım ve zanaat arasında toplumsal cinsiyete dayalı yapılan ayrımı ne ölçüde yeniden ürettiği ya da yerinden ettiği ve dolayısıyla modern Türk tasarım kimliğinin oluşumuna ne ölçüde katkıda bulunduğu ortaya çıkarılır.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"57 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140431061","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Muz Kabuğu Atığı Küllerinin Seramik Sır Yapımında Kullanım Olanaklarının Araştırılması","authors":"Selime Çınar, Ferda TAZEOĞLU FİLİZ","doi":"10.17484/yedi.1398190","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1398190","url":null,"abstract":"Banana peel waste is a very rich source of alkali oxides used in glaze composition. Today, the importance of concepts such as sustainability, recycling, and upcycling has accelerated research into recycling mineral-rich resources such as banana peel, which is considered waste. The use of this mineral-rich resource in the production of ash glaze in the field of ceramic art and the development of new surface suggestions in ceramic art in this context constitute the basis of the research. In this research, the banana peel wastes obtained from Selçuk University dining hall were dried and thermal gravimetric analysis (TGA) was performed, then the banana peel ash calcined at 1000 °C was analyzed by XRF analyzer on elemental basis between Na-U and oxide semi-quantitatively. Using the binary system, glaze recipes developed at 1200 °C from banana peel ash with potassium, sodium and ulexite additives were prepared and the possibilities of using banana peel ash in glaze were investigated. \u0000The results of the research show that banana peel ash can be used as the main source for obtaining natural ash glaze, as well as an alternative to alkali oxides in standard transparent glaze composition at 1200 °C.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"25 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-01-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139607342","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Matematik ve Sanat Etkileşimi Üzerine Bir İnceleme: Resim Kompozisyonlarında Geometrik Çözümlemeler","authors":"Mehtap Kuş, Ece Nur DEMİR YILMAZ","doi":"10.17484/yedi.1330095","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1330095","url":null,"abstract":"Matematik ve sanat disiplinlerinin yüzyıllardır etkileşim içinde olduğu bilinmektedir. Sanat tarihinin farklı dönemlerinde resim sanatında matematiksel yaklaşımların çeşitli örnekleriyle karşılaşılmaktadır. Sanatın ilkelerini matematik disiplini etkisinde kullanmak ve sanat eserlerinin kompozisyonlarında geometriden faydalanmak gibi konular sanatçıların eser üretiminde etkili olmuştur. Özellikle sanat eserlerinin kompozisyonlarının geometriden faydalanılarak oluşturulması, eserin kompozisyon düzeni konusunda geometrik incelemelere olanak sunmuştur. Bu çalışma, matematik ve sanat disiplinlerinin etkileşimi bağlamında, klasik sanat döneminde üretilen resim kompozisyonlarının geometrik analizine yönelik çalışmaları ve bu konudaki eleştirel çalışmaları sunmaktadır. Çalışma, resim kompozisyonlarının analizinde kullanılan başlıca geometrik kavramları beş kategoride sınıflandırmıştır: (1) altın oran ve altın dikdörtgen; (2) müzikal uyum oranları ve diğer temel oranlar; (3) ‘rabatment’ kullanımı; (4) geometrik şekillerin kullanımı ve inşası, (5) dinamik elemanların kullanımı (örneğin, dinamik simetri, dinamik müzikal uyum oranları, köşegensel/diyagonal kompozisyonlar, kıvrımlı eğri). Bu çalışma, aynı zamanda, sanat yapıtlarının geometrik analizi konusunda genellemeler yaparken dikkatli olunmasını konusunda uyaran çalışmalarda ifade edilen, resimlerin geometrik çözümlenmesine ilişkin kritik konuları ve kaygıları da gündeme getirmiştir. Ayrıca günümüzde kompozisyonların geometrik çözümlenmesinde resim ve matematik disiplinleri arasındaki kopukluğun nedenlerini tartışarak ve bu konuda iki disiplin arasındaki sürekliliği geliştirmenin yollarını önermektedir. Bu çalışmanın matematik ve sanat eğitimi programlarının tasarımına yönelik çalışmalara ışık tutacağı düşünülmektedir.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"3 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"138971807","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"STUDENT VIEWS ON DESIGN EXPERIENCE IN VIRTUAL REALITY","authors":"Özlem Vargün","doi":"10.17484/yedi.1274368","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1274368","url":null,"abstract":"Sanal Gerçeklik günümüzde birçok alanda kullanılmaya başlamıştır. Yeni medya teknolojileri kapsamında yer olan sanal gerçeklik uygulamaları eğitim ve tasarım alanlarında da kullanılmaktadır. Bu düşünceden hareketle bu makalenin amacı VR teknolojilerini kullanan üniversite öğrencilerinin algılama, gerçekliği tanımlama, öğrenme, yaratıcılığı artırma ve tasarım yapma konularına ilişkin görüşlerini belirlemek; bu görüşlerin olumlu ve olumsuz yönlerini tespit etmektir. Araştırma İstanbul Yeni Yüzyıl Üniversitesi İletişim Fakültesi Görsel İletişim Tasarımı bölümünde yer alan Sanal Gerçeklik Teknolojileri dersini alan 6 öğrenci ile yapılmıştır. Öğrenciler ile derinlemesine görüşme, gözlem ve odak grup çalışması yapılarak elde edilen veriler nitel araştırmada kullanılan betimsel analiz yöntemiyle değerlendirilmiştir. Sanal gerçeklik teknolojilerini kullanan öğrencilerin öğrenmede duygusal ve davranışsal katılım sağladığını, etkileşimli ve geribildirime dayalı öğrenme aktivitelerinin öğrenme motivasyonunu yükselttiği ve öğrencilere heyecan ve mutluluk verici bir deneyim yaşatarak zaman kavramının sınırlılıklarından uzaklaştırdığı görülmüştür. Yapılan bu araştırma sonucunda, önceki tasarım bilgilerinin yeni programa kolaylıkla uygulanabildiği ve öğrencilerin yaratıcı çözümler üreterek yeni uygulama yöntemleri geliştirdiği gözlemlenmiştir. VR tasarım deneyimi öğrenme ve eğlenceyi birbirine bağlayan yeni bir model olarak nesnelerin interneti ile bütün verilerin birbirine bağlandığı ve teknolojinin insanlığın yararına kullanılacağı bir gelecek haline gelmektedir. Bu deneyimin insan merkezli öngörülen toplum içinde kendi alternatif dünyalarını tasarlamaya fırsat veren bir gerçeklik sağlayacağı düşünülmektedir.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"39 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139001676","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Glass Delusion: An Odd Kind of Melancholia and Its Reflections in Today's Art","authors":"Ersoy Yilmaz","doi":"10.17484/yedi.1371210","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1371210","url":null,"abstract":"Cam sanrısı, erken modern dönemde, özellikle 15. ve 17. yüzyıllar arasında Avrupa'da oldukça yaygın olan, bir kişinin camdan yapılmış bir bedene veya beden uzuvlarına sahip olduğuna dair saplantılı inançtır. \"Cam adam\" figürü yaklaşık 200 yıl boyunca Avrupa'da yaygın olarak görüldükten sonra, camın seri üretim yöntemleriyle sıradan bir malzeme haline geldiği ve \"büyüsünü\" yitirdiği 19. yüzyılda neredeyse tamamen ortadan kalkmıştır. 20'nci yüzyıldaki birkaç münferit vaka dışında, cam sanrısının kendisini yeniden hatırlattığı yer 21.yüzyıl çağdaş sanat ortamı gibi görünmektedir. Bazı sanatçılar eserlerinde cam sanrısını doğrudan ya da dolaylı olarak konu edinmiştir. Ayrıca eserler cam olsun ya da olmasın bu hastalığın tema olarak seçildiği bireysel sanat eserleri ve toplu sergi etkinlikleri de vardır. Bunlar, malzeme olarak camın kısmen ya da tamamen öne çıkarıldığı, cam sanrısına güçlü ya da zayıf göndermeler yapan disiplinler aşırı çalışmalardır. Bu çalışmaların pek çoğunda güzellik kavramını sanata geri getirmek isteyen bir estetik kaygı açıkça hissedilirken pek çoğu da muhatabını insan zekasının ve yaratıcılığının enginliği üzerine düşünmeye ve bunları takdir etmeye mecbur bırakır. Çalışmaların hepsinin 2010 sonrasına tarihlenmesi, birçok insanın kırılganlık, şeffaflık ve kişisel alanla ilgili kaygılar yaşadığı günümüz toplumunda cam sanrısının güçlü bir çağdaş yankıya sahip olduğunu düşündürür. Sebebi ne olursa olsun cam sanrısının yakın geçmişte yeniden dirildiği/hatırlandığı açıktır ve bu diriliş, camın öne çıkarıldığı çağdaş sanat pratikleri alanını zenginleştirmiş, ivmelendirmiş ve güçlendirmiştir. Fakat bu, insanlığın değil Avrupa'nın \"kolektif hafizası\"na içkin bir hatırlama gibi görünmektedir. Sanki Avrupalı bir \"travmatik acı\", edebiyat ve çağdaş sanat pratikleri üzerinden bugüne musallat olmuştur.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"123 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139011809","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Between Politics and Aesthetics: Sharon Hayes and Histories of Experimental Cinema","authors":"Ekin PINAR","doi":"10.17484/yedi.1282494","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1282494","url":null,"abstract":"Bu makale, Sharon Hayes’in Gay Power 1971/2007/2012 isimli çalışmasında hem tarihsel bir belge hem de estetik bir malzeme olarak yetmişlerin deneysel sinemasıyla protesto teması ve biçimselliği ekseninde kurduğu ilişkiye odaklanarak, sanatçının deneysel sinemaya dair tarih yazımına yaptığı katkıyı vurgulamaktadır. Her ne kadar Hayes üstüne yapılmış çalışmalar sanatçının tarihsel belge ve izlere yaptığı kendi müdahalelerini hem politik hem de biçimsel açılardan ele almış olsa da, Hayes’in el koyup sahip çıktığı tarihsel malzemenin kendisinin biçimsel analizi malzemenin sadece politik anlam ve potansiyeline yoğun-laşma sonucu ihmal edilmiştir. Gay Power’ın tarihsel katmanlarının hem biçimsel hem de tematik bir analizi bize çağdaş sanat ve deneysel film tarihlerinin kesişimindeki politik ve estetik kaygıları protesto eylem ve kavramı üzerinden tekrar ele alma ve altmışlardan beri aralarında ortaya çıkan sancılı ancak güçlü ilişkileri tekrar gözden geçirerek şu ana kadar gözden kaçmış veya ihmal edilmiş bir ilişkiler ağına yoğunlaşabilme şansı tanır. Görünebilirlik ve tanıklık, performans ve toplanma estetiğini ele alışıyla, Gay Power, protesto eyleminin hem kendini ifade ediş şekillerini hem de kendi içinde biçimleniş yollarını vurgular. Hayes’in protesto eylemini sinema ve performans teknikleriyle anlatısında kullandığı biçimsel ve organizasyonel temsil stratejileri bilinçli olarak protesto eyleminin kendi biçimsel temsil kaygılarına gönderme yapar ve bunlarla paralellik gösterir. Öte taraftan da benzer kaygıların, temel olarak aldığı Women’s Liberation Cinema’nın ham görüntülerini de şekillendirmiş olduğuna dikkat çeker. Böylelikle yetmişlerden bir deneysel sinema örneği üzerinden, bu sinema hareketlerine dair teorik ve tarihsel yazıların es geçtiği özellikleri vurgular. Bu bakımdan Gay Power, bir taraf-tan yerinde kayıt, geçmişe dönük değerlendirme ve siyasi olayların yaratıcı icatları arasındaki üretken gerilimleri gözler önüne sererken, bir taraftan da biçim ve içerik, sanat ve politika ve gerçek ve kurgu arasındaki akışkan ve karmaşık ilişkileri dikkate alan alternatif bir deneysel film ve sanat tarihi yazımının gerekliliğine işaret eder.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"99 5","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-11-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135540401","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"İç Mekân Tekstil Tasarımında Özgün Değer Yaratımı: Frigya Kültürü Örneği","authors":"A. Seçil TEKİN AKBULUT, Yüksel ŞAHİN","doi":"10.17484/yedi.1329627","DOIUrl":"https://doi.org/10.17484/yedi.1329627","url":null,"abstract":"Tekstil tasarımında, özgün ürün ortaya çıkartabilmek için tasarımcıya ilham kaynağı olabilecek değerler incelendiğinde birçok çıkış noktasının dikkate alınabileceği görülmüştür. Bu çalışmada, iç mekân tekstil tasarımında özgün değer yaratımı konusu çıkış noktası olarak belirlenmiş olup, yapılan literatür taramaları sonucunda kültürel bellek, ulusal kimlik ve sanat akımları/stiller gibi unsurlar üzerinden tasarım önerileri geliştirilebileceği yönünde bulgulara ulaşılmıştır. Özgün değer yaratımında başvuru kaynağı olarak tanımlanabilecek bu çıktılar ile temellendirilen çalışmada belirlenen unsurlar bazı örnekler ile açıklanmaya çalışılmıştır. Çalışmada, özgün iç mekân tekstil tasarım önerileri geliştirilmesi amacıyla araştırma evreninin belirlenmesine gereksinim duyulmuştur. Araştırmanın yapıldığı il (Eskişehir), araştırma evreni olarak belirlenmiş, böylece Eskişehir’in sahip olduğu değerler alanyazın taramaları ile gözden geçirilmiştir. Eskişehir’in coğrafi sınırları içinde yer alan Frig uygarlığının kentin kültürel belleğinde önemli bir yere sahip olduğu varsayımı ile temellendirilmiştir. Frigya kültürü özelinde kültürel bellek teması ele alınarak özgün değer taşıyan iç mekân tekstil tasarım önerileri geliştirilmesine karar verilmiş ve tekstil yüzey tasarımları yapılmıştır. Tasarım yöntemi ile temellendirilen bu çalışmada, Frig Uygarlığından günümüze kadar ulaşmış, uluslararası tanınırlığa sahip Yazılıkaya ve Areyastis Anıtları örnekleminde özgün tasarım önerileri geliştirilmiş ve çalışmada sunulmuştur.","PeriodicalId":485419,"journal":{"name":"Yedi","volume":"93 2","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136106257","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}