BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES最新文献

{"title":"On the Question of Circumstances, Reasons and Date of Tigranes the Great Extradition as Hostage to the Parthians. A Revised Armenian Chronology of the Period 215-96 BC","authors":"Ruslan Kobzar","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-15","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-15","url":null,"abstract":"This article re-examines the circumstances, reasons and date of taking Tigranes II the Great into hostage by the Parthians from a new perspective. In the light of in-formation from late Babylonian cuneiform, Greco-Roman, ancient Armenian and ancient Georgian sources, the prevailing scholarly opinion that the surrender of Prince Tigranes as a hostage was due to the demands of the Parthian side following the Armenian military defeat by Parthian King Mithridates II is challenged and refuted. A new interpretation of events logically connects the accounts of Justin [25:322] and Strabo [42:336-340] regarding taking Tigranes II the Great hostage, which is confirmed by the late Babylonian cuneiform tablet, with information from Strabo [43:224-225] of successful Armenian resistance against repeated Parthian aggression.\u0000Պատմական աղբյուրներում պարթևների Միհրդատ II և հայոց Արտավազդ արքաների միջև տեղի ունեցած պատերազմի մասին առկա տեղեկությունների և արքայազն Տիգրանի երկարատև պատանդառության փաստը հիմք ընդունելով՝ պատմաբանների կողմից վերականգնվել է մի իրավիճակ, իբր հայերը պարտություն են կրել պատերազմում և որպես իրենց ստանձնած պարտավորությունների կատարման երաշխիք ստիպված են եղել Տիգրանին պատանդ տալ պարթևներին։ Ընդհանրացնելով իր և նախորդ ուսումնասիրողների ստացած արդյունքները՝ Ռ. Լ. Մանասերյանը վերոնշյալ դեպքերն առաջարկել է թվագրել Ք.ա. 115-111 թվականների միջակայքում՝ Միհրդատ II Մեծի կողմից «արքայից արքա» տիտղոսի ստանձնման նախընթաց շրջանում։ Սակայն նման հետևությունը հակասության մեջ է մտնում Ստրաբոնի հաղորդած այն տեղեկության հետ, որ հայերը բազմիցս հաջողությամբ դիմագրավել են պաթևների հարձակումներին ու չեն նվաճվել նրանց կողմից: Հայ-պարթևական պատերազմի ընթացքն ու ելքը պատմական աղբյուրներում չի լուսաբանվում։ Դատելով Պոմպեոս Տրոգոսի «Փիլիպպոսի պատմությունը» երկի Հուստինոսի համառոտ վերաշարադրանքից և անհայտ հեղինակի նախերգանքներից՝ հեղինակը հնարավոր է համարում, որ պատերազմը տեղի ունե-ցած լինի Միհրդատ I և Արտավազդ I արքաների գահակալման շրջանում։ Ամեն դեպքում Միհրդատ II-ը չէր կարող պատերազմել Արտավազդ I-ի հետ։ Հեղինակը, հենվելով աղբյուրների վրա, ցույց է տալիս, որ հաշտություն կնքելու դեպքերից բացի, գոյություն են ունեցել պատանդ տալու այլ իրողություններ ևս, և նման իրավիճակը չի բացառվում արքայազն Տիգրանի պարագայում։","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"125 39","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139780988","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Ludwig Paul (with the Cooperation of Pejman Firoozbakhsh), an Analytical Bibliography of New Iranian Languages and Dialects. Based on Persian Publications Since CA. 1980, Wiesbaden: “Ludwig Reichert Verlag”, 2022, 444 PP.","authors":"","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-131","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-131","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"67 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139841455","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Christianity and Christians in Shakī and Shīrvān from the Earliest Times Until the end of the Safavid Era","authors":"Kristine Kostikyan, Gevorg Stepanyan, Gohar Mkhitaryan","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-41","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-41","url":null,"abstract":"The paper examines the religious aspects of the history of Shakī and Shīrvān regions of Eastern Caucasus from the times of the spread of Christianity there until the end of Safavid rule over it. An overview of the history of the Church of Albania (or Ağuank‘), its legal and political aspects conducted in the article are important for a better understanding of its relations with the Armenian Apostolic Church, and identity issues of its subject Christian population. An empirical and comparative-historical analysis of the data and information con-tained in historical sources on the situation of Christians in the regions of Shakī and Shīrvān provides a clear view of the realities and situation in each phase of history and the factors stimulating their conversion to Islam. The study shows that during Safavid predominance over the regions included in one administrative unit of Shīrvān bīglarbīgī the cultural and civil methods of assimilation and conversion, combined with economic incentives, prevailed. The gradual weakening of Safavid rule over the regions was accompanied with serious challenges and hardships faced by local Christians during the frequent invasions of North Caucasian tribes. The collapse of Safavid rule in the regions designated the end of religious tolerance and intensification of the use of forced and economic methods of conversion to Islam.\u0000Քրիստոնեությունը, տարածված լինելով Աղվանքում Հայոց թագավորության աջակցությամբ 4-րդ դարում և ձևավորելով իր սեփական կրոնական կառույցը հանձին Աղվանից Եկեղեցու, ենթարկվում էր Ամենայն Հայոց կաթողիկոսին։ Հայոց Առաքելական եկեղեցին և նրա դավանանքը վաղ միջնադարից մինչև 19-րդ դարի վերջը վճռորոշ դեր են ունեցել Արևելյան Այսրկովկասի և մասնավորապես նաև Շաքի-Շիրվանի քրիստոնյաների ազգային ինքնագիտակցության, լեզվի, էթնիկ նկարագրի ու ինքնության պահպանության գործում, հակադրվել դավանափոխության գործընթացներին։ Աղվանից Եկեղեցին արաբական նվաճումից հետո առճակատվում է իսլամի տարածման իրողությանը, որը ժամանակի ընթացքում խարխլում է քրիստոնեության հիմքերը և նվազեցնում նրա հետևորդների քանակը տեղի քրիստոնյաների շարունակական մահմեդականացման միջոցով։ Սույն հոդվածով փորձ է արվում հետազոտել Շաքիի ու Շիրվանի շրջաններում ապրող քրիստոնյաներին վերաբերող աղբյուրագիտական նյութը՝ լուսաբանելով քրիստոնեության աստիճանական թուլացման հանգամանքները և քրիստոնյաների մահմեդականացման գործընթացը վաղ միջնադարից մինչև Սեֆյան տիրապետության ավարտը։ Քննվում են գործոնները, որոնք նպաստում էին քրիստոնյաների մահմեդականացմանը տարբեր ժամանակահատվածներում։ Դրանցից էին մահմեդական իշխանության պայմաններում քրիստոնյաների անհավասար իրավաքաղաքական ու սոցիալ-տնտեսական դրությունը նրանց տրված զիմմիի կարգավիճակում, նրանց նկատմամբ իշխանությունների խտրական վերաբերմունքը և Սեֆյան պետության ներսում քրիստոնյաների մահմեդականացումը խրախուսող սոցիալ-տնտեսական զանազան միջոցները, նաև Սեֆյան տիրապետության անկման շրջանում Հյուսիս-Կովկասյան լեռնաբնակ ցեղերի հաճախացած արշավանքների ընթացքում քրիստոնյաների նկատմամբ դրսևորվող կրոնական անհանդուրժողականությունը և բռնությունները։","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"117 18","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139781073","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Ludwig Paul (with the Cooperation of Pejman Firoozbakhsh), an Analytical Bibliography of New Iranian Languages and Dialects. Based on Persian Publications Since CA. 1980, Wiesbaden: “Ludwig Reichert Verlag”, 2022, 444 PP.","authors":"","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-131","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-131","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"12 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139781714","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"On the Question of Circumstances, Reasons and Date of Tigranes the Great Extradition as Hostage to the Parthians. A Revised Armenian Chronology of the Period 215-96 BC","authors":"Ruslan Kobzar","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-15","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-15","url":null,"abstract":"This article re-examines the circumstances, reasons and date of taking Tigranes II the Great into hostage by the Parthians from a new perspective. In the light of in-formation from late Babylonian cuneiform, Greco-Roman, ancient Armenian and ancient Georgian sources, the prevailing scholarly opinion that the surrender of Prince Tigranes as a hostage was due to the demands of the Parthian side following the Armenian military defeat by Parthian King Mithridates II is challenged and refuted. A new interpretation of events logically connects the accounts of Justin [25:322] and Strabo [42:336-340] regarding taking Tigranes II the Great hostage, which is confirmed by the late Babylonian cuneiform tablet, with information from Strabo [43:224-225] of successful Armenian resistance against repeated Parthian aggression.\u0000Պատմական աղբյուրներում պարթևների Միհրդատ II և հայոց Արտավազդ արքաների միջև տեղի ունեցած պատերազմի մասին առկա տեղեկությունների և արքայազն Տիգրանի երկարատև պատանդառության փաստը հիմք ընդունելով՝ պատմաբանների կողմից վերականգնվել է մի իրավիճակ, իբր հայերը պարտություն են կրել պատերազմում և որպես իրենց ստանձնած պարտավորությունների կատարման երաշխիք ստիպված են եղել Տիգրանին պատանդ տալ պարթևներին։ Ընդհանրացնելով իր և նախորդ ուսումնասիրողների ստացած արդյունքները՝ Ռ. Լ. Մանասերյանը վերոնշյալ դեպքերն առաջարկել է թվագրել Ք.ա. 115-111 թվականների միջակայքում՝ Միհրդատ II Մեծի կողմից «արքայից արքա» տիտղոսի ստանձնման նախընթաց շրջանում։ Սակայն նման հետևությունը հակասության մեջ է մտնում Ստրաբոնի հաղորդած այն տեղեկության հետ, որ հայերը բազմիցս հաջողությամբ դիմագրավել են պաթևների հարձակումներին ու չեն նվաճվել նրանց կողմից: Հայ-պարթևական պատերազմի ընթացքն ու ելքը պատմական աղբյուրներում չի լուսաբանվում։ Դատելով Պոմպեոս Տրոգոսի «Փիլիպպոսի պատմությունը» երկի Հուստինոսի համառոտ վերաշարադրանքից և անհայտ հեղինակի նախերգանքներից՝ հեղինակը հնարավոր է համարում, որ պատերազմը տեղի ունե-ցած լինի Միհրդատ I և Արտավազդ I արքաների գահակալման շրջանում։ Ամեն դեպքում Միհրդատ II-ը չէր կարող պատերազմել Արտավազդ I-ի հետ։ Հեղինակը, հենվելով աղբյուրների վրա, ցույց է տալիս, որ հաշտություն կնքելու դեպքերից բացի, գոյություն են ունեցել պատանդ տալու այլ իրողություններ ևս, և նման իրավիճակը չի բացառվում արքայազն Տիգրանի պարագայում։","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"109 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139840670","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"The City of Gandzak as Patriarchal Residence of Ałuank","authors":"Melanya Balayan","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-66","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-66","url":null,"abstract":"In 552, Partav, the administrative center of Ałuank (Caucasian Albania, Aran) marzpanate, became the first episcopal residence of the finally established Patriar-chate of Ałuank. However, in 789, the Catholicos of Ałuank had to leave the seat because the Arab vostikan residence was moved from Dvin to Partav. The patriarchal seat was settled for a short time at the fortress of Berdakur in Artsakh, and later, at the beginning of the 9th century, it was moved to Gandzak. So, in the 9th-12th centuries the city of Gandzak became the center of the Ałuank Patriarchate. In the 12th century, due to some political circumstances, the Ałuank patriarchal seat was moved to Charek, the Monastery of Khamshi, then to the Monastery of Metsa-ranits, Gandzasar (at the same time also to Tshalet), and then again to Gandzak. Because it was a patriarchal and important spiritual center, at different periods of time there were constructed and function a number of churches. According to the documents of 1849, the following Armenian Apostolic churches are mentioned in Gandzak: the Mother Church of St. Hovhannes, St. Gevorg, St. Astvatsatsin (St. Virgin), St. Gregory the Illuminator, St. Sargis, and in 1885 the number of Armeni-an Apostolic churches in the city was six. Historical documents state that even after the establishment of Soviet rule and the annexation of the territory to Soviet Azer-baijan, Gandzak continued to be one of the main spiritual and cultural centers for Armenians, a fact that was refuted after 1921.\u0000552 թ. վերջնականապես կազմավորված Աղուանից կաթողիկոսության առաջին աթոռանիստն էր Աղուանք մարզպանության (Առան, Ալբանիա) վարչական կենտրոն Պարտավը: Սակայն 789 թ. արաբ ոստիկանի նստավայրը Դվինից Պարտավ տեղափոխվելու պատճառով Աղուանից կաթողիկոսը ստիպված էր հեռանալ այնտեղից: Աղուանից կաթողիկոսական աթոռը կարճատև ժամանակահատված տեղակայվեց Արցախի Բերդակուր ամրոցում, իսկ IX դարի սկզբներին տեղափոխվեց ու հաստատվեց Գանձակում: Եւ այսպես, IX-XII դարերում Գանձակ քաղաքը դարձավ Աղուանից կաթողիկոսության կենտրոնը: Սակայն քաղաքական հանգամանքների պարտադրանքով Աղուանից կաթողիկոսական աթոռը XII դարում տեղափոխվեց Չարեք, Խամշի վանք, Մեծառանից վանք, Գանձասար (զուգահեռ նաեւ՝ Ճալեթ), այնուհետև կրկին՝ Գանձակ: Որպես կաթողիկոսանիստ ու կարևոր հոգևոր կենտրոն՝ Գանձակում տարբեր ժամանակներում կառուցվել ու գործել են մի շարք եկեղեցիներ: Համաձայն 1849 թ. վավերագրի՝ Գանձակում հիշատակված են հետևյալ եկեղեցիները՝ Սբ. Հովհաննես Մայր եկեղեցի, Սբ. Գևորգ, Սբ. Աստվածածին, Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ, Սբ. Սարգիս, իսկ 1885 թ. քաղաքի եկեղեցիների թիվը հասնում էր 6-ի: Պատմական վավերագրերը փաստում են, որ Աղուանից հոգևոր առաջնորդի Գանձակից հեռանալուց հետո էլ մինչև 1920-ական թվականները՝ խորհրդային կարգերի հաստատումը, այնուամենայնիվ, հայերի համար Գանձակի Ս․Հովհաննես եկեղեցին շարունակում էր մնալ հոգևոր-մշակութային կարևոր կենտրոններից մեկը. մի իրողություն, որ սակայն բացառվեց 1921 թվականից հետո: Երբեմնի կաթողիկոսանիստ կենտրոնում աստիճանաբար ոչնչացվեցին հոգևոր բոլոր կառույցները: Տեղեկատվական տարբեր խողովակներով ստացված փաստարկնե","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"20 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139840960","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"The City of Gandzak as Patriarchal Residence of Ałuank","authors":"Melanya Balayan","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-66","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-66","url":null,"abstract":"In 552, Partav, the administrative center of Ałuank (Caucasian Albania, Aran) marzpanate, became the first episcopal residence of the finally established Patriar-chate of Ałuank. However, in 789, the Catholicos of Ałuank had to leave the seat because the Arab vostikan residence was moved from Dvin to Partav. The patriarchal seat was settled for a short time at the fortress of Berdakur in Artsakh, and later, at the beginning of the 9th century, it was moved to Gandzak. So, in the 9th-12th centuries the city of Gandzak became the center of the Ałuank Patriarchate. In the 12th century, due to some political circumstances, the Ałuank patriarchal seat was moved to Charek, the Monastery of Khamshi, then to the Monastery of Metsa-ranits, Gandzasar (at the same time also to Tshalet), and then again to Gandzak. Because it was a patriarchal and important spiritual center, at different periods of time there were constructed and function a number of churches. According to the documents of 1849, the following Armenian Apostolic churches are mentioned in Gandzak: the Mother Church of St. Hovhannes, St. Gevorg, St. Astvatsatsin (St. Virgin), St. Gregory the Illuminator, St. Sargis, and in 1885 the number of Armeni-an Apostolic churches in the city was six. Historical documents state that even after the establishment of Soviet rule and the annexation of the territory to Soviet Azer-baijan, Gandzak continued to be one of the main spiritual and cultural centers for Armenians, a fact that was refuted after 1921.\u0000552 թ. վերջնականապես կազմավորված Աղուանից կաթողիկոսության առաջին աթոռանիստն էր Աղուանք մարզպանության (Առան, Ալբանիա) վարչական կենտրոն Պարտավը: Սակայն 789 թ. արաբ ոստիկանի նստավայրը Դվինից Պարտավ տեղափոխվելու պատճառով Աղուանից կաթողիկոսը ստիպված էր հեռանալ այնտեղից: Աղուանից կաթողիկոսական աթոռը կարճատև ժամանակահատված տեղակայվեց Արցախի Բերդակուր ամրոցում, իսկ IX դարի սկզբներին տեղափոխվեց ու հաստատվեց Գանձակում: Եւ այսպես, IX-XII դարերում Գանձակ քաղաքը դարձավ Աղուանից կաթողիկոսության կենտրոնը: Սակայն քաղաքական հանգամանքների պարտադրանքով Աղուանից կաթողիկոսական աթոռը XII դարում տեղափոխվեց Չարեք, Խամշի վանք, Մեծառանից վանք, Գանձասար (զուգահեռ նաեւ՝ Ճալեթ), այնուհետև կրկին՝ Գանձակ: Որպես կաթողիկոսանիստ ու կարևոր հոգևոր կենտրոն՝ Գանձակում տարբեր ժամանակներում կառուցվել ու գործել են մի շարք եկեղեցիներ: Համաձայն 1849 թ. վավերագրի՝ Գանձակում հիշատակված են հետևյալ եկեղեցիները՝ Սբ. Հովհաննես Մայր եկեղեցի, Սբ. Գևորգ, Սբ. Աստվածածին, Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ, Սբ. Սարգիս, իսկ 1885 թ. քաղաքի եկեղեցիների թիվը հասնում էր 6-ի: Պատմական վավերագրերը փաստում են, որ Աղուանից հոգևոր առաջնորդի Գանձակից հեռանալուց հետո էլ մինչև 1920-ական թվականները՝ խորհրդային կարգերի հաստատումը, այնուամենայնիվ, հայերի համար Գանձակի Ս․Հովհաննես եկեղեցին շարունակում էր մնալ հոգևոր-մշակութային կարևոր կենտրոններից մեկը. մի իրողություն, որ սակայն բացառվեց 1921 թվականից հետո: Երբեմնի կաթողիկոսանիստ կենտրոնում աստիճանաբար ոչնչացվեցին հոգևոր բոլոր կառույցները: Տեղեկատվական տարբեր խողովակներով ստացված փաստարկնե","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"118 23","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139781068","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Local Chorographies and Structures of Composite Monarchy in the Early Modern Antiquarian Discourse","authors":"Anastasia Palamarchuk","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-83","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-83","url":null,"abstract":"The concept of the composite monarchy, developed in contemporary historiography, is an effective analytical research tool for studying large territorial states with complex internal structure. The ground of this concept lies in the famous works by H.G. Koenigsberger [20:301-333;21,19] and J.H. Elliott [11:47-71;12]. Each of them (Koenigsberger mostly relying on the continental material, Elliott - primarily on the British one) reflected the fact that the vast majority of the early Modern States had complex and elaborate internal structure not only in the administrative aspect, but also in the territorial one. In such complex polities the royal power not only evolved from suzerainty to sovereignty, but it also expanded upon a number of autonomous or semi-autonomous territorial entities - composites. The definition of composite comprised autonomies marked by the high level of admin-istrative subjectivity, and the process of their incorporation (implemented or potential) was perceived primarily in formal legal aspect.\u0000Կոմպոզիտար միապետության հայեցակարգը, որը մշակվել է ժամանակակից պատմագրության մեջ, արդյունավետ վերլուծական հետազոտական գործիք է բարդ ներքին կառուցվածքով խոշոր տարածքային պետությունների ուսումնասիրության համար: Այս հայեցակարգի հիմքն են հանդիսանում հայտնի հետազոտողների` Քյոնիգսբերգերի և Էլիոթի աշխատությունները: Նրանցից յուրաքանչյուրը (Քյոնիգսբերգերը հիմնականում հենվում է մայրցամաքային նյութի վրա, Էլիոթը՝ բրիտանականի) արտացոլում էր այն փաստը, որ վաղ ժամանակակից նահանգների ճնշող մեծամասնությունն ուներ բարդ և մշակված ներքին կառուցվածք ոչ միայն վարչական առումով, այլ նաև տարածքային: Նման բարդ քաղաքականության ժամանակ թագավորական իշխանությունը ոչ միայն զարգացավ գերիշխանությունից դեպի ինքնիշխանություն, այլև ընդլայնվեց մի շարք ինքնավար կամ կիսաինքնավար տարածքային միավորների՝ կոմպոզիտների:","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"60 23","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139780024","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"The Genesis of the Zionist Paradigm in Jewish History: Exploring Ben-Zion Dinur's Worldview","authors":"Vladimir Ruzhansky","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-107","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-107","url":null,"abstract":"The 1920s and 30s marked a pivotal period for the genesis of the modern Jewish state and its historical narrative. It was during this era that the Zionist paradigm of Jewish history took shape, serving as the cornerstone of collective memory and the bedrock of national identity for successive generations of Israelis. The initial cohort of Zionist historians astutely grasped the pivotal role of historical scholarship in shaping a national identity, particularly in advancing the Zionist ambition of rejuvenating the Jewish state and cultivating a novel Jewish identity - the Israeli identity. In pursuit of these aspirations, Zionist historians grappled with formidable challenges, chiefly centered around establishing a scholarly foundation validating the unity of the Jewish people and their enduring connection to the land of Israel, known as Eretz Israel. This paper endeavors to delineate the defining traits of Zionist historians during this epoch, drawing upon the prominent figure exemplifying this ethos, Professor Ben-Zion Dinur who endeavored to harmonize ideological allegiance with scholarly veracity. Furthermore, the paper delves into the fundamental elements comprising the Zionist narrative within Jewish history.\u00001920-30-ական թվականները նշանակալից են եղել ժամանակակից հրեական պետության և վերջինիս ստեղծման համար: Հենց այս դարաշրջանում է ձևավորվել հրեական պատմության սիոնիստական պարադիգմը, որը ծառայել է որպես հավաքական հիշողության հիմնաքար և ազգային ինքնության հիմք իսրայելցիների հաջորդական սերունդների համար: Սիոնիստ պատմաբանների սկզբնական խումբը ըմբռնեց պատմական գիտության առանցքային դերը ազգային ինքնության ձևավորման գործում հատկապես հրեական պետության երիտասարդացման սիոնիստական նկրտումներն առաջ մղելու և նոր հրեական ինքնություն՝ իսրայելական ինքնություն, մշակելու գործում: Այս ձգտումներին հետամուտ լինելով՝ սիոնիստ պատմաբանները բախվեցին ահռելի մարտահրավերների հետ, որոնք հիմնականում կենտրոնացած էին հրեա ժողովրդի միասնության և Իսրայելի երկրի հետ նրանց հարատև կապի հաստատման վրա հիմնված գիտական հիմնադրամի վրա, որը հայտնի է որպես Էրեց Իսրայել: Սույն հոդվածը փորձում է ուրվագծել այս դարաշրջանում սիոնիստ պատմաբանների որոշիչ գծերը՝ հենվելով հրեա նշանավոր գործչի՝ պրոֆեսոր Բեն-Սիոն Դինուրի վրա, ով ջանում էր ներդաշնակեցնել գաղափարական հավատարմությունը գիտական ճշմարտության հետ:","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"156 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139840104","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Christianity and Christians in Shakī and Shīrvān from the Earliest Times Until the end of the Safavid Era","authors":"Kristine Kostikyan, Gevorg Stepanyan, Gohar Mkhitaryan","doi":"10.52837/27382702-2023.3.2-41","DOIUrl":"https://doi.org/10.52837/27382702-2023.3.2-41","url":null,"abstract":"The paper examines the religious aspects of the history of Shakī and Shīrvān regions of Eastern Caucasus from the times of the spread of Christianity there until the end of Safavid rule over it. An overview of the history of the Church of Albania (or Ağuank‘), its legal and political aspects conducted in the article are important for a better understanding of its relations with the Armenian Apostolic Church, and identity issues of its subject Christian population. An empirical and comparative-historical analysis of the data and information con-tained in historical sources on the situation of Christians in the regions of Shakī and Shīrvān provides a clear view of the realities and situation in each phase of history and the factors stimulating their conversion to Islam. The study shows that during Safavid predominance over the regions included in one administrative unit of Shīrvān bīglarbīgī the cultural and civil methods of assimilation and conversion, combined with economic incentives, prevailed. The gradual weakening of Safavid rule over the regions was accompanied with serious challenges and hardships faced by local Christians during the frequent invasions of North Caucasian tribes. The collapse of Safavid rule in the regions designated the end of religious tolerance and intensification of the use of forced and economic methods of conversion to Islam.\u0000Քրիստոնեությունը, տարածված լինելով Աղվանքում Հայոց թագավորության աջակցությամբ 4-րդ դարում և ձևավորելով իր սեփական կրոնական կառույցը հանձին Աղվանից Եկեղեցու, ենթարկվում էր Ամենայն Հայոց կաթողիկոսին։ Հայոց Առաքելական եկեղեցին և նրա դավանանքը վաղ միջնադարից մինչև 19-րդ դարի վերջը վճռորոշ դեր են ունեցել Արևելյան Այսրկովկասի և մասնավորապես նաև Շաքի-Շիրվանի քրիստոնյաների ազգային ինքնագիտակցության, լեզվի, էթնիկ նկարագրի ու ինքնության պահպանության գործում, հակադրվել դավանափոխության գործընթացներին։ Աղվանից Եկեղեցին արաբական նվաճումից հետո առճակատվում է իսլամի տարածման իրողությանը, որը ժամանակի ընթացքում խարխլում է քրիստոնեության հիմքերը և նվազեցնում նրա հետևորդների քանակը տեղի քրիստոնյաների շարունակական մահմեդականացման միջոցով։ Սույն հոդվածով փորձ է արվում հետազոտել Շաքիի ու Շիրվանի շրջաններում ապրող քրիստոնյաներին վերաբերող աղբյուրագիտական նյութը՝ լուսաբանելով քրիստոնեության աստիճանական թուլացման հանգամանքները և քրիստոնյաների մահմեդականացման գործընթացը վաղ միջնադարից մինչև Սեֆյան տիրապետության ավարտը։ Քննվում են գործոնները, որոնք նպաստում էին քրիստոնյաների մահմեդականացմանը տարբեր ժամանակահատվածներում։ Դրանցից էին մահմեդական իշխանության պայմաններում քրիստոնյաների անհավասար իրավաքաղաքական ու սոցիալ-տնտեսական դրությունը նրանց տրված զիմմիի կարգավիճակում, նրանց նկատմամբ իշխանությունների խտրական վերաբերմունքը և Սեֆյան պետության ներսում քրիստոնյաների մահմեդականացումը խրախուսող սոցիալ-տնտեսական զանազան միջոցները, նաև Սեֆյան տիրապետության անկման շրջանում Հյուսիս-Կովկասյան լեռնաբնակ ցեղերի հաճախացած արշավանքների ընթացքում քրիստոնյաների նկատմամբ դրսևորվող կրոնական անհանդուրժողականությունը և բռնությունները։","PeriodicalId":222100,"journal":{"name":"BULLETIN OF THE INSTITUTE OF ORIENTAL STUDIES","volume":"13 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139840909","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}