{"title":"Personal hygiene in individuals with a diagnosis of schizophrenia: the role of gender, clinical characteristics, and the body self.","authors":"O. Sakson-Obada","doi":"10.12740/pp/152317","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/152317","url":null,"abstract":"Celem badania było sprawdzenie, czy osoby z diagnozą schizofrenii różnią się w zakresie higieny osobistej (HO) od osób z grupy kontrolnej oraz ocena znaczenia płci, charakterystyk klinicznych oraz Ja cielesnego (doświadczania ciała i obrazu ciała) dla HO.Przebadano 82 osoby z diagnozą schizofrenii w stabilnym stanie psychicznym oraz 82 osoby z grupy kontrolnej. Wszyscy badani wypełnili Skalę troski o higienę (STH), Kwestionariusz Ja cielesnego oraz odpowiedzieli na pytania Wywiadu do oceny cenestopatii. W celu potwierdzenia trafności odpowiedzi pacjentów, STH wypełniał także personel medyczny.Subiektywna ocena HO jest skorelowana z ocenami dokonywanymi przez personel medyczny. Osoby z grupy klinicznej gorzej oceniały swoją HO, niż badani z grupy kontrolnej. Mężczyźni gorzej oceniają swoją HO, niż kobiety. W przypadku chorujących mężczyzn, deficyty higieniczne szły w parze z licznymi zakłóceniami w doświadczaniu własnego ciała (cenestopatia, zakłócenia interpretacji, regulacji stanów ciała i tożsamości cielesnej) zaś w przypadku chorujących kobiet były powiązane jedynie z trudnościami w interpretacji i regulacji stanów ciała oraz negatywnymi symptomami.Osoby z diagnozą schizofrenii w stabilnym stanie psychicznym, przejawiają deficyty w trosce o higienę, które są związane nie tyle z negatywnym ustosunkowaniem do ciała, co z zaburzonym jego doświadczaniem. Uwarunkowania deficytów higienicznych w schizofrenii są zależne od płci. W badaniu nie uczestniczyły osoby z ciężkim przebiegiem choroby, co pozwala zrozumieć brak powiązań symptomów negatywnych schizofrenii z HO w grupie badanych mężczyzn.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"12 1","pages":""},"PeriodicalIF":1.7,"publicationDate":"2023-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139308653","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Psychiatria polskaPub Date : 2023-10-30DOI: 10.12740/pp/onlinefirst/171413
Patryk Rodek, Karolina Kucia, Artur Pastuszka, Wojciech Mędrala, Krzysztof Kucia
{"title":"Volunteers’ psychological condition during the war in Ukraine – a survey","authors":"Patryk Rodek, Karolina Kucia, Artur Pastuszka, Wojciech Mędrala, Krzysztof Kucia","doi":"10.12740/pp/onlinefirst/171413","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/171413","url":null,"abstract":"Cel pracy Celem pracy była ocena wpływu wolontariatu na kondycję psychiczną wolontariuszy w trakcie wojny w Ukrainie. Metoda Wykorzystując platformę społecznościową \"Facebook\" woluntariusze zostali poproszeni o wypełnienie autorskiego kwestionariusza, dotyczącego ich kondycji psychicznej. Link do ankiety pozostawał otwarty od kwietnia do maja 2022 roku. W sumie uzyskano 867 odpowiedzi, z czego do ostatecznej analizy włączono odpowiedzi 703 respondentów. Uczestnicy badania zostali podzieleni na trzy grupy w zależności od tego w jaki sposób wolontariat wpłynął na ich zdrowie psychiczne. Następnie wyodrębniono dwie grupy: woluntariuszy działających na terenie Ukrainy oraz tych przyjmujących uchodźców pod swój dach. W każdej z grup oceniono wpływ wolontariatu na kondycję psychiczną wolontariuszy. Wyniki U 45.10% uczestników badania wolontariat miał pozytywny wpływ na kondycję psychiczną, 35.56% respondentów nie stwierdziło żadnego wpływu, a u 19.35% wolontariuszy doszło do pogorszenia kondycji psychicznej. Somatyczne objawy lęku występowały w 11.10% przypadków, a osiągały znaczne nasilenie w 8.25%. 14.10% uczestników częściej sięgało po substancje psychoaktywne. Wśród wolontariuszy przyjmujących uchodźców do swoich domów 52.23% odczuwało nasilone wewnętrzne napięcie i irytację. 18% wolontariuszy działających na terytorium Ukrainy zgłaszało potrzebę pomocy psychiatrycznej lub psychologicznej. Wnioski Wpływ wolontariatu na jednostkowe zdrowie psychiczne wolontariuszy waha się od pozytywnego do negatywnego. Wyjściowy nastrój ma znaczący wpływ na kondycję psychiczną po zakończeniu wolontariatu. Zjawisko traumy pośredniej jest wciąż niewystarczająco poznane i wymaga dalszych badań.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"63 8","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136133318","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Psychiatria polskaPub Date : 2023-10-16DOI: 10.12740/pp/onlinefirst/169912
Maciej Rogala, Piotr Brzyski, Daria Biechowska, Ewa Donesch-Jeżo, Iwona Kowalska-Bobko, Magdalena Kozela, Karolina Koziara
{"title":"Analysis of the feelings of patients with HIV/AIDS and HCV in contact with health professionals. Assessment based on cases of stigmatisation and discrimination","authors":"Maciej Rogala, Piotr Brzyski, Daria Biechowska, Ewa Donesch-Jeżo, Iwona Kowalska-Bobko, Magdalena Kozela, Karolina Koziara","doi":"10.12740/pp/onlinefirst/169912","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/169912","url":null,"abstract":"Cel pracy Celem pracy było zbadanie przypadków stygmatyzacji i dyskryminacji ze strony przedstawicieli wybranych zawodów medycznych wobec pacjentów z HIV/AIDS oraz HCV i ocena jaki one miały wpływ na odczucia w obu tych grupach. Metoda W badaniu wzięło udział 160 pacjentów - 80 z rozpoznanym HIV/AIDS w grupie podstawowej oraz 80 z HCV w grupie porównawczej. Pacjentów zrekrutowano spośród chorych leczonych w dwóch poradniach przyklinicznych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie Wyniki Przypadki stygmatyzacji i dyskryminacji obserwowano znacząco częściej w grupie pacjentów z HIV/AIDS w porównaniu z grupą HCV. W ocenie pacjentów do przypadków stygmatyzacji i dyskryminacji ze strony personelu medycznego dochodzi z powodu lęku i poczucia zagrożenia przed zakażeniem tymi wirusami. Doświadczenie stygmatyzacji i dyskryminacji przez pacjentów manifestuje się utrudnieniami lub odmową udzielania świadczeń zdrowotnych ze strony przedstawicieli zawodów medycznych. Część personelu medycznego obciążała winą pacjentów za zakażenie, wyrażała wobec nich brak szacunku i agresję słowną, a także traktowała ich gorzej, kiedy dowiadywała się o zakażeniu. Ich stan emocjonalny był uzależniony od charakteru relacji z personelem medycznym wywołanym przez stygmatyzację i dyskryminację. Wnioski Stygmatyzacja i dyskryminacja przez personel medyczny wobec pacjentów może być powiązana z lękiem przed zakażeniem ale potwierdzenie tej zależności wymagałoby dalszych badań. W przebiegu tych przypadków pacjentów doświadczali pejoratywnej oceny słownej, utrudnień w dostępie do świadczeń zdrowotnych lub odmowy ich udzielenia, co może mieć dla nich określone konsekwencje zdrowotne. Tego typu postawy miały negatywny wpływ na ich stan emocjonalny.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"184 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136183784","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Psychiatria polskaPub Date : 2023-10-10DOI: 10.12740/pp/onlinefirst/168747
Małgorzata Machowicz, Jan Cieciuch
{"title":"Temperament and attachment dimensions as predictors for impairments of personality functioning according to DSM-5","authors":"Małgorzata Machowicz, Jan Cieciuch","doi":"10.12740/pp/onlinefirst/168747","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/onlinefirst/168747","url":null,"abstract":"Cel pracy Celem badania było określenie roli wymiarów temperamentu i przywiązania dla zaburzeń osobowości, definiowanych zgodnie z kryterium A z DSM-5, jako nieprawidłowości w funkcjonowaniu intrapsychicznym i interpersonalnym. Metoda Badanie zostało przeprowadzone w Polsce w grupie 391 uczestników. Wykorzystano w nim następujące narzędzia: Krótką Skalę Poziomu Funkcjonowania Osobowości LPFS-BF 2.0 (Level of Personality Functioning Scale-Brief Form 2.0), Kwestionariusz Metawymiarów Temperamentu TMQ (Temperament Metadimensions Questionnaire), Kwestionariusz Stylu Przywiązania ASQ (Attachment Style Questionnaire) oraz Zrewidowaną Skalę Doświadczeń w Bliskich Związkach ECR-R ( Experiences in Close Relationships-Revised). Wyniki Łączne oszacowanie znaczenia temperamentu oraz przywiązania dla wyjaśniania nieprawidłowości w funkcjonowaniu osobowości doprowadziło do następujących konkluzji: (1) Temperament w większym stopniu wyjaśniał nieprawidłowości w funkcjonowaniu intrapsychicznym niż interpersonalnym. (2) Predyktorem zaburzeń osobowości była w większym stopniu temperamentalna Reaktywność niż Aktywność. (3) Dodanie przywiązania zwiększyło wielkość wyjaśnionej wariancji zaburzeń osobowości. (4) Przywiązaniowe Unikanie w większym stopniu wyjaśniało nieprawidłowości w funkcjonowaniu interpersonalnym, podczas gdy przywiązaniowy Lęk w większym stopniu wyjaśniał nieprawidłowości w funkcjonowaniu interpersonalnym. Wnioski Nieprawidłowości w funkcjonowaniu osobowości ujęte w Kryterium A DSM-5 są w znacznym stopniu wyjaśniane dwoma rodzajami zmiennych: bardziej trwałym i wrodzonym temperamentem oraz nabytym w toku wczesnych interakcji przywiązaniem. Takie rozróżnienie jest istotne z perspektywy klinicznej, w której skuteczne oddziaływania mogą być nakierowane na te właściwości, które mogą podlegać modyfikacji oraz brać pod uwagę te, których modyfikacja jest trudna lub niemożliwa.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"118 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135043583","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Marta Kulpa, Agata Ciuba, Mariola Kosowicz, Hanna Rozenek, Jolanta Banasiewicz, Magdalena Flaga-Łuczkiewicz, Beata Stypuła-Ciuba
{"title":"Assessment of anxiety and depression and selected psychosocial variables in cancer patients","authors":"Marta Kulpa, Agata Ciuba, Mariola Kosowicz, Hanna Rozenek, Jolanta Banasiewicz, Magdalena Flaga-Łuczkiewicz, Beata Stypuła-Ciuba","doi":"10.12740/pp/151067","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/151067","url":null,"abstract":"Cel pracy Ocena zaburzeń lękowo-depresyjnych u pacjenta chorego onkologicznie może pomóc w procesie leczenia oraz planowaniu opieki psychoonkologicznej. Celem badania była ocena nasilenia lęku i depresji u chorych onkologicznie oraz ich związku ze zmiennymi psychospołecznymi. Metoda Grupę badaną stanowili pełnoletni chorzy onkologicznie z postawioną diagnozą onkologiczną od co najmniej 6 tygodni w trakcie leczenia przyczynowego. W badaniu zastosowano kwestionariusz HADS. Przebadano 537 pacjentów w wieku od 19 do 91 lat. Średnia wieku badanych wynosiła 53,5 lat. Wyniki Zarówno podczas pierwszego leczenia onkologicznego, jak i w nawrocie choroby pacjenci częściej prezentują objawy lęku niż depresji. Stany te występują z większą intensywnością u kobiet niż u mężczyzn (p=0.000), ponadto ryzyko wystąpienia zaburzeń depresyjnych zwiększa się wraz z wiekiem pacjenta (p=0.015). Największe nasilenie objawów depresji obserwowano u pacjentów mieszkających na wsi oraz u osób na rencie lub emeryturze, a najniższe w małych i średnich miastach oraz u osób aktywnych zawodowo lub pozostających na krótkim zwolnieniu lekarskim. Natomiast jednoczesne występowanie lęku i depresji charakteryzowało pacjentów z nowotworami piersi i narządów rodnych, które najrzadziej były zgłaszane przez pacjentów z nowotworami układu moczowego. Wnioski Narzędzia do przesiewowej diagnostyki ryzyka występowania zaburzeń lękowo-depresyjnych powinny być stosowane rutynowo w trakcie cyklicznych konsultacji lekarskich u pacjenta z chorobą nowotworową. Pozwoli to na wczesne wykrycie objawów i włączenie działań terapeutycznych.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136035867","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Letter to the Editor. Therapy of mental disorders with the use of transcranial magnetic stimulation and the limitations of the method. Commentary on the article Transcranial magnetic stimulation (TMS) in treatment of psychiatric disorders - review of current studies.","authors":"Justyna Hobot","doi":"10.12740/PP/155103","DOIUrl":"10.12740/PP/155103","url":null,"abstract":"<p><p>no summary.</p>","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"57 4","pages":"883-888"},"PeriodicalIF":0.9,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139088148","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"The role of cognitive trauma processing in the occurrence of secondary traumatic stress symptoms in professionals working with people after traumatic experiences","authors":"Nina Ogińska-Bulik","doi":"10.12740/pp/162115","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/162115","url":null,"abstract":"Cel pracy Celem badań było ustalenie związku między poznawczym przetwarzaniem traumy a wtórnym stresem traumatycznym (STS) u profesjonalistów pracujących z osobami po traumatycznych przeżyciach. Metoda Analizie poddano wyniki uzyskane od 500 osób reprezentujących pięć grup zawodowych (terapeutów, ratowników medycznych, pielęgniarek, pracowników socjalnych i kuratorów sądowych). Więcej było wśród nich kobiet (76,4%) niż mężczyzn (23,6%). Średni wiek badanych to 44,09 lat (SD = 9,85). W badaniu wykorzystano dwa standardowe narzędzia pomiarowe, tj. Inwentarz Wtórnego Stresu Traumatycznego (STSI) oraz Skalę Przetwarzania Poznawczego Traumy (CPOTS), pozwalającą na ocenę pięciu strategii zaradczych (pozytywna restrukturyzacja poznawcza, porównanie w dół, rozwiązanie/akceptacja, zaprzeczenie, żal ) oraz ankietę opracowaną na potrzeby badania. Wyniki Uzyskane rezultaty wykazały, że personel medyczny, w tym ratownicy medyczni i pielęgniarki, wykazywał największe nasilenie STS, a terapeuci – najniższe. Objawy wtórnego stresu wiążą się głównie z negatywnymi strategiami radzenia sobie, takimi jak żal i zaprzeczanie, które także pełnią rolę predykcyjną dla STS. Wnioski Istnieje potrzeba zapewnienia pomocy psychologicznej profesjonalistom pracującym z osobami po traumatycznych przeżyciach, zwłaszcza personelowi medycznemu.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"105 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036029","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tytus Koweszko, Bogdan de Barbaro, Bernadetta Izydorczyk, Agnieszka Mastalerz-Migas, Jerzy Samochowiec, Agata Szulc, Adrianna Kowalska, Katarzyna Wachowska, Piotr Gałecki
{"title":"The position statement of the Working Group on the diagnosis of the post-traumatic stress disorders in adults","authors":"Tytus Koweszko, Bogdan de Barbaro, Bernadetta Izydorczyk, Agnieszka Mastalerz-Migas, Jerzy Samochowiec, Agata Szulc, Adrianna Kowalska, Katarzyna Wachowska, Piotr Gałecki","doi":"10.12740/pp/158042","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/158042","url":null,"abstract":"Doświadczenie sytuacji ekstremalnego zagrożenia może prowadzić do poważnych zaburzeń stresowych, które mogą dotknąć zarówno ofiar, jak i osób niosących profesjonalną pomoc. Działania wojenne na terenie Ukrainy w pierwszej połowie 2022 roku zainicjowały trwający kryzys migracyjny, skutkujący przesiedleniem do Polski blisko 3,5 miliona ludzi. Wiele badań wskazuje, że doświadczenie ekstremalnego zagrożenia prowadzi do poważnych zaburzeń stresowych, takich jak zespół stresu pourazowego, który dotyka od jednej trzeciej do połowy dorosłych uchodźców. Ekspozycja na traumatyczny stres związany z napaścią, ograniczeniem podstawowych zasobów, lękiem, niepewnością, śmiercią oraz poczuciem niesprawiedliwości dotknęły całą populację kraju. W rezultacie uchodźcy, pracownicy ochrony zdrowia i służb mundurowych, wolontariusze i pracownicy organizacji pozarządowych stanowią grupę zagrożoną rozwinięciem zaburzeń związanych ze stresem, w tym zespołu stresu pourazowego. Przedstawione stanowisko grupy roboczej zostało opracowane przez interdyscyplinarny zespół ekspertów z obszaru psychiatrii, psychologii klinicznej, psychoterapii i medycyny rodzinnej w celu przedstawienia usystematyzowanych zaleceń dotyczących postępowania diagnostycznego w praktyce lekarskiej i psychologicznej.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"34 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036028","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"The stress of war. Recommendations for the protection of mental health and wellbeing for both Ukrainian refugees as well as Poles supporting them.","authors":"Lidia Zabłocka-Żytka, Michalis Lavdas","doi":"10.12740/pp/156157","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/156157","url":null,"abstract":"Obecność dużej liczby Ukraińców szukających schronienia w Polsce to dla Polaków nowe doświadczenie. Trwająca wojna i niepewność sytuacji przesiedleńców może wywoływać niepokój i prowadzić do reakcji stresowych, potęgowanych nieustającymi informacjami o działaniach wojennych. Dlatego poczucie bezpieczeństwa może być zagrożone nie tylko wśród Ukraińców, którzy uciekli do Polski, ale także wśród osób wspierających Ukraińców, którzy oferują im pomoc i schronienie. Długotrwałe wsparcie, jeśli nie towarzyszy mu odpowiednie dbanie o siebie, może zwiększać ryzyko wypalenia, a także prowadzić do odczuwania trudnych emocji, takich jak poczucie bezradności, beznadziejności, niechęć do dalszej pomocy, a nawet wrogość. W artykule przedstawiono sytuację i aktualne potrzeby psychospołeczne uchodźców ukraińskich w Polsce oraz zaproponowano zestaw zaleceń dotyczących organizacji ochrony zdrowia psychicznego w obliczu toczącej się na Ukrainie wojny. Dostępne są narzędzia, z których mogą skorzystać polscy specjaliści oraz wolontariusze, aby wesprzeć ukraińskich uchodźców. Piramida interwencji dla zdrowia psychicznego i wsparcia psychospołecznego (MHPSS), opracowana przez the Inter-Agency Standing Committee, jest przykładem modelu organizacji ochrony zdrowia psychicznego. Adekwatne wsparcie powinno być dostępne zarówno dla uchodźców, jak i populacji przyjmującej osoby uciekające i wspierające ich.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"33 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036031","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Anna Konopka, Kamila Jaz, Kamil Kapłon, Dagmara Dylewska, Marta Tyszkiewicz-Nwafor
{"title":"Autoimmune encephalitis as a possible reason for psychiatric hospitalisation in the teenage population","authors":"Anna Konopka, Kamila Jaz, Kamil Kapłon, Dagmara Dylewska, Marta Tyszkiewicz-Nwafor","doi":"10.12740/pp/151125","DOIUrl":"https://doi.org/10.12740/pp/151125","url":null,"abstract":"Wstęp: Autoimmunologiczne zapalenie mózgu (autoimmune encephalitis - AE) to rzadko występująca choroba, charakteryzujące się m.in. szybko postępującymi zaburzeniami pamięci krótkotrwałej i innych funkcji poznawczych, którym mogą towarzyszyć różnorodne objawy związane z zajęciem układu limbicznego. Pierwsze symptomy AE mogą sugerować występowanie zaburzenia psychicznego, co może opóźniać rozpoznanie i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Opis przypadku: 15- letni pacjent został przyjęty do oddziału psychiatrii dzieci i młodzieży ze wstępnym rozpoznaniem ostrych zaburzeń psychotycznych. Prezentował on początkowo omamy wzrokowe i wypowiadał liczne treści o charakterze urojeniowym. Był pobudzony psychoruchowo, skarżył się na kłopoty ze snem i nieustający ból głowy. Badanie neurologiczne wykazało osłabioną siłę mięśniową kończyn górnych. W związku z nietypowym obrazem klinicznym oraz brakiem efektu leczenia przeciwpsychotycznego, u chorego wykonano badania laboratoryjne w tym panel przeciwciał, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz rezonans magnetyczny mózgu. Całość obrazu klinicznego przemawiała za rozpoznaniem autoimmunologicznego zapalenia mózgu. W leczeniu zastosowano sterydoterapię, immunoglobuliny i plazmaferezę. Schemat leczenia powtarzano do uzyskania remisji.","PeriodicalId":20863,"journal":{"name":"Psychiatria polska","volume":"34 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136036027","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":4,"RegionCategory":"医学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}