Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi最新文献

{"title":"Evaluation of Seroprevalences of Vaccine Preventable Diseases in Children Admitted to a Regional Training and Research Hospital","authors":"A. Karhan, A. Çayır, S. Kara","doi":"10.24938/kutfd.951930","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.951930","url":null,"abstract":"Objective: In this study, it was aimed to evaluate the seroprevalences of measles, rubella, mumps, varicella, hepatitis A and B in patients that were admitted to a regional training and research hospital.Material and Methods: This study is a retrospective patient file scan. Age, gender, adherence to the vaccination schedule, and antibody levels for measles, rubella, mumps, varicella, hepatitis A and B were recorded. Data were presented in terms of number, percentage, mean and standard deviation. Chi-square and t-test were used for the statistical analysis of the data.Results: The mean age of the patients was 9.35±3.78 years (range 2.4 –16 years). For measles, rubella, mumps and varicella, incidences for vaccination were 89%, 79%, 65.5% and 15.5% while seropositivity rates were 78.5%, 87.5%, 63.5% and 81.5% respectively. HAV-IgG was positive in 143 (44.9%) patients. Seropositivity for hepatitis B was found in 231 (72.9%) patients; isolated anti-HBs positivity was found in 156 (67.9%) patients while anti-HBs positivity with anti-HBc IgG positivity was found in 75 (32.1%) patients.Conclusion: In the present study, seroprevalences of vaccine preventable diseases in patients who were admitted to a research and training hospital were evaluated for a one-year period and in general the seropositivity rates were found to be between 70-80%. The higher seronegativity rates for rubella and mumps could be related to the fact that these vaccines were added to the national vaccine program later on than measles and also awareness should be increased about these two vaccine preventable diseases.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"54 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114638741","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Investigation of Frequency of Rotavirus and Adenovirus in Patients with Acute Gastroenteritis","authors":"Demet GÜR VURAL, Elif Gülsüm Torun, Ilknur Biyik, Y. Tanrıverdi Çaycı, K. Bilgin, A. Birinci","doi":"10.24938/kutfd.766573","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.766573","url":null,"abstract":"Amaç: Enfeksiyöz gastroenteritler, özellikle çocuklarda morbidite ve mortalitenin en önemli nedenlerinden biridir. Rotavirüs ve enterik adenovirüsler, enfeksiyöz gastroenteritlerin önemli viral etkenlerindendir. Çalışmamızda, akut gastroenterit ön tanısı ile laboratuvara gönderilen gaita örneklerinde; rotavirüs ve adenovirüs pozitifliği ile etkenlerin cinsiyet, yaş ve mevsimsel dağılımının belirlenmesini amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Temmuz 2015-Haziran 2019 tarihleri arasında çeşitli kliniklerden akut gastoenterit ön tanısı ile mikrobiyoloji laboratuvarına gönderilen gaita örnekleri rotavirüs ve adenovirüs varlığı açısından incelendi. Gaita örneklerini incelemede kalitatif immunokromotografik yöntem ile çalışan Simple/StickRota Adeno (Operon, İspanya) kiti kullanılmıştır. Çalışma verilerini retrospektif olarak inceledik. İstatistiksel değerlendirmeler, “Ki-Kare (Chi square) testine” göre yapıldı.Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 5294 örneğin, 472’sinde (%8.91) rotavirüs pozitifliği; 237’sinde (%4.4) ise adenovirüs pozitifliği saptanmıştır. Rotavirüs pozitifliği 13-24 ay arasında 104 (%22) ve 2-5 yaş arasında 116 (%24.5); adenovirüs pozitifliği 2-5 yaş arasında 38 (%16) ve 18 yaş üstünde 85 (%35.8) olarak saptanmıştır. Mevsimsel olarak rotavirüs enfeksiyonlarının 179’u (%37.9) ilkbahar, 153’ü (%32.5) kış; adenovirüs enfeksiyonlarının 65’i (%27.4) kış, 61’i (%25.8) yaz aylarında saptanmıştır.Sonuç: Viral gastroenterit etkenlerinden rotavirüs ve adenovirüs, dışkıda bakılan antijen testleriyle kolaylıkla tespit edilebilir. Rotavirüs ve adenovirüs pozitiflik oranlarının, yaş, cinsiyet ve mevsimsel dağılımlarının bilinmesi bölgesel ve ülke çapında verilere katkı sağlayacaktır.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"24 45","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"113955511","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"İğde Yapraklı Armut Tüketimine Bağlı İnce Bağırsak Obstrüksiyonu: Retrospektif Çalışma","authors":"Serkan Karaisli, Fatih Karayol","doi":"10.24938/kutfd.997683","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.997683","url":null,"abstract":"Amaç: İnce bağırsak obstrüksiyonu dünya çapında yaygın bir acil durumdur. İğde yapraklı armut (Pyrus elaeagnifolia Pall.), Anadolu'da endemik bir yabani armut türüdür. Yabani armut meyveleri geleneksel tıpta diare tedavisi için tüketilmektedir. Bu çalışmada, yabani armut tüketimi sonrası gelişen adheziv ince bağırsak obstrüksiyonunu tanımlıyoruz.Gereç ve Yöntemler: Mayıs 2018-Eylül 2019 tarihleri arasında adezyona bağlı ince bağırsak obstrüksiyonu tanısı ile takip edilen hastaların tıbbi kayıtları geriye dönük incelendi. Hastalar, yabani armutla ilişkili ince bağırsak obstrüksiyonlu hastalar (Grup 1) ve yabani armutla ilişkisiz ince bağırsak obstrüksiyonlu hastalar (Grup 2) olarak iki gruba ayrıldı. Gruplar arasında, hasta özellikleri, kan parametreleri ve klinik özellikler karşılaştırıldı.Bulgular: Grup 1'de 16 ve grup 2'de 58 olmak üzere toplam 74 hasta çalışmaya dahil edildi. Grup 1 ve Grup 2'de ortanca yaş sırasıyla 55 ve 60,5 idi. Lökosit, C-reaktif protein, kan üre azotu seviyeleri Grup 2'de anlamlı olarak daha yüksekti (tümü p<0.05). Grup 1, daha kısa şikâyet süresi ve daha hızlı iyileşme ile ilişkili bulundu (tümü p<0.05). Sadece Grup 2'de cerrahi müdahale gerekti.Sonuç: Aşırı tüketilen geleneksel ilaçların potansiyel yan etkileri akılda tutulmalıdır. Şikayetler başlamadan önce tüketilen son gıdanın sorgulanması, gıda kaynaklı ince bağırsak obstrüksiyonu için bir ipucu olabilir.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"58 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116978187","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"A Cross-Sectional Evaluation of Breastfeeding Success and Related Factors in Newborn Baby Mothers","authors":"Merve Özkan, Melike Mercan Başpınar, Seda GÜLEÇ GEYLANİ, O. Basat","doi":"10.24938/kutfd.857633","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.857633","url":null,"abstract":"Amaç: Çalışmamızda yeni doğum yapmış annelerin emzirme başarısını etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntemler: Gözlemsel kesitsel tipte olan araştırmamız 01.03.2020–31.05.2020 tarihleri arasında Gaziosmanpaşa Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Yenidoğan İzlem Polikliniklerine başvuran bebek anneleri ile yapılmıştır. Katılımcılara, anne ve bebeklere ait demografik soru anketi, Hasta Sağlık Anketi-9, Emzirme Öz-yeterlilik Ölçeği-Kısa form, Anne Bebek Bağlanma Ölçeği ve LATCH-Emzirme Tanılama Ölçeği yüz yüze uygulanmıştır.Bulgular: Çalışmaya 332 bebek dahil edildi. Bebeklerin 169’u (%51) erkek olup 302’si (%91) sadece anne sütü ile beslenmekteydi. Bebeğini sadece anne sütü ile besleyen annelerin diğer annelere göre daha yüksek emzirme başarısı (p=0.042) ve emzirme özyeterliliği (p=0.014) olduğu izlendi. Annelerde LATCH ölçek puanı 8.80±1.38, Emzirme Öz-yeterlilik Ölçeği puanı 61.36±8.69, Anne Bebek Bağlanma Ölçeği puanı 2.10±2.36, Hasta Sağlık Anketi-9 puanı 7.70±4.70 saptandı. Depresyon riski olan annelerin Emzirme Öz-yeterlilik Ölçeği için kesim değeri 64 puanın altı (EAA:0.585, p=0.01 %95 GA:0.523-0.648) olarak hesaplandı. Emzirme Öz-yeterlilik Ölçeği puanı, parite (p=0.034, r=0.116), artan anne yaşı (p=0.031, r=0.119), uzun evlilik süresi (p=0.002, r=0.173) ve Anne Bebek Bağlanma Ölçeği puanı ile (p<0.001, r=-0.215) ilişkili bulundu. Doğum öncesi emzirme eğitimi almış ve almamış anneler arasında emzirme başarısında fark gözlenmedi (p=0.779). Emzirme başarısını etkileyen tek faktör önceden emzirme tecrübesi varlığıydı (OR:0.531 p=0.021 %95 GA: 0.310-0.910).Sonuç: Çalışmamızda annelerin emzirme özyeterliliğinin yüksek olduğu ve anne bebek bağlanması ile güçlendiği görüldü. Emzirme eğitimi almanın emzirme başarısında etkisiz olması anne bebek bağını güçlendirici eğitim gerekliliğine dikkat çekmiştir.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"12 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132383647","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Çocuklarda Meckel Divertikülleri: Tek Merkez Deneyimi","authors":"Ahmet Ertürk, S. Demir, Caner Öztorun, E. Erten, Doğuş Güney, Süleyman Arif Bostancı, Fahrı Akkaya, M. Azili, Fatih Akbiyik, Emrah Şenel","doi":"10.24938/kutfd.1112722","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.1112722","url":null,"abstract":"Amaç: Meckel divertikülü (MD) gastrointestinal kanalın en sık görülen konjenital anomalisidir. Çalışmamızın amacı MD hastalarımızın epidemiyolojik ve karakteristik özelliklerini araştırmak ve konuyla ilgili tecrübelerimizi paylaşmaktır.Gereç ve Yöntemler: MD hastalarının dosyaları retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik ve klinik verileri, uygulanan tedaviler, divertikülün görünümü, lokasyonu ve histopatolojik inceleme sonuçları araştırıldı. Hastalar önce cinsiyetlerine sonra semptomatik olup olmadığına göre gruplandırılarak karşılaştırıldı. İstatistiksel analizler SPSS version 21 ile yapıldı. P<0,05 anlamlı olarak kabul edildi.Bulgular: Çalışmaya 14 kız ve 45 erkek olmak üzere (F/M=1/3) 59 hasta dahil edildi. Cinsiyetler arasında yaş, hastanede kalma süreleri ve divertikülün lokasyonu açılarından fark bulunmadı (sırasıyla p=0.60, p=0.072 ve p=0.765). Her iki cinsiyette de en sık hastaneye başvuru nedeni karın ağrısı idi. Semptomatik hasta grubunda 45, insidental hasta grubunda 14 hasta vardı. Semptomatik hasta grubundakilerin divertikülleri daha proksimal yerleşimli olup (p=0.041) diğer parametreler açısından gruplar arasında fark bulunmadı. Sintigrafisi yapılan dokuz hastanın sekizinde test pozitif sonuçlanırken bir hastada negatif olarak sonuçlandı. Tüm hastalarda en sık tespit edilen ektopik doku gastrik doku (%70) idi. Hastaların 47’si açık cerrahi teknik ile opere edildi. Yirmi üç hastada (%39.0) divertikülün görünümü normal, 17 hastada (%28.8) ise makroskopik olarak divertikülit görünümü vardı. Apendektomi yapılırken insidental olarak tanı konulan beş hasta asemptomatik oldukları için divertiküllerine müdahale edilmedi. Otuz dört hastada (%57.6) divertikülektomi yapılırken diğer hastalarda segmental ileal rezeksiyon ile anastomoz yapıldı. Hastalardan hayatını kaybeden olmadı.Sonuç: MD hastalarının çoğu, hastalığın komplikasyonları sonucu meydana gelen semptomlarla başvurur. Bu komplikasyonlar akut batın tablosuna neden oldukları için karın ağrısı şikayetiyle başvuran çocuklarda ayırıcı tanıda MD akılda tutulmalıdır. Ayrıca literatürde tariflenen klasik yaş aralığından daha büyük çocuklarda da MD görülebileceği bilinmelidir.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"25 11","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"120856841","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Evaluation of Atrial Electromechanical Delay in Simulated Obstructive Apnea in Healthy Individuals","authors":"S. Özbek","doi":"10.24938/kutfd.1092531","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.1092531","url":null,"abstract":"Objective: Studies have suggested that obstructive sleep apnea portends an increased risk of dysrhythmia, such as atrial fibrillation. The time interval between the onset of atrial electrical activity and the onset of atrial contraction has been defined as atrial electromechanical delay, and prolonged atrial electromechanical delay has been proposed as a predictor of atrial fibrillation. The aim of this study is to simulate obstructive sleep apnea through respiratory maneuvers to evaluate its acute effects on atrial electromechanical delay.Material and Methods: A total of 50 healthy individuals were included in the study and tissue Doppler images were recorded during simulated obstructive apnea (Mueller maneuver, voluntary end-expiratory central apnea and normal breathing. From these recordings intra-atrial and interatrial electromechanical delay were measured.Results: Interatrial electromechanical delay (+10.1ms during Mueller maneuver; +8.7ms during voluntary end-expiratory central apnea; p<0.001) and left intra-atrial electromechanical delay (+7.3 ms during Mueller maneuver; +6.7ms during voluntary end-expiratory central apnea; p<0.001) increased during Mueller maneuver and voluntary end-expiratory central apnea compared to normal breathing in all healthy subjects.Conclusion: Simulated obstructive sleep apnea increased intra-atrial and interatrial electromechanical delay in healthy subjects. These findings may indicate that acute intrathoracic pressure change in obstructive sleep apnea may be an independent trigger of atrial fibrillation.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"5 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"123720542","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Burnout, Job Satisfaction and Life Satisfaction in Healthcare Professionals During the Covid-19 Pandemic Process","authors":"Elif Keten Edis, Mustafa Keten","doi":"10.24938/kutfd.1082327","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.1082327","url":null,"abstract":"Amaç: Bu çalışma COVID-19 pandemi sürecinde sağlık çalışanlarının tükenmişlik, iş doyumu ve yaşam doyumu düzeylerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür.Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı, kesitsel tipte tasarlanan bu araştırma 227 sağlık çalışanının katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma verileri Maslach Tükenmişlik Ölçeği, İş Tatmini Ölçeği ve Yaşam Doyum Ölçeği kullanılarak, 15 Mayıs-15 Temmuz 2021 tarihleri arasında online olarak toplanmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, Mann-Whitney U testi, Kruskal-Wallis testi ve Korelasyon analizi yapılmıştır.Bulgular: Katılımcıların %63’ü kadın, %33.5’i 30-39 yaş grubunda, %96.5’i üniversite mezunu, %39.2’si hemşire ve %55.1’i ikinci basamak sağlık kuruluşunda çalışmaktaydı. Maslach Duygusal Tükenme puan ortalaması 20.37±37.71, Maslach Duyarsızlaşma puan ortalaması 8.75±3.39, Maslach Kişisel Başarı puan ortalaması 14.07±5.18, İş Tatmini puan ortalaması 2.83±0.98 ve Yaşam Doyumu puan ortalaması 12.89±4.35 olarak saptanmıştır. Kadınlarda duygusal tükenme ve duyarsızlaşma daha yüksek, yaşam doyumu daha düşük bulunmuştur. Hemşireler-ebeler ve COVID-19 enfeksiyonu geçirenlerde duygusal tükenme daha yüksek, kişisel başarı anlamlı düzeyde daha düşüktür. Hem gündüz hem gece nöbeti şeklinde çalışanlarda, çalışma süresi 0-4 yıl olanlarda ve 20-29 yaş grubunda duyarsızlaşma anlamlı düzeyde yüksektir. Ayrıca bekâr olanlarda ve sadece gündüz çalışanlarda iş tatmini puan ortalaması anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (p<0.05).Sonuç: Sağlık çalışanlarında iş tatmini ve yaşam doyumunun orta düzeyde olduğu görülmüştür. Duygusal tükenme ve duyarsızlaşma puanları orta, kişisel başarı puanları düşük düzeydedir.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"10 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"117338336","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Bell Paralizi Tedavisinde Alfa Lipoik Asitin Etkinliğinin Değerlendirilmesi","authors":"B. Taş, Gökçe Özel, Müyesser Aras, Rahmi Kiliç","doi":"10.24938/kutfd.1123440","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.1123440","url":null,"abstract":"Amaç: Bu çalışma, Bell paralizisi tedavisinde alfa-lipoik asidin etkinliğini House-Brackmann derecelendirme sistemi ve elektromyografi kullanarak değerlendirmeyi amaçlamaktadır.Gereç ve Yöntemler: Bu retrospektif çalışmaya toplam 33 hasta dahil edildi. Hastalar iki gruba ayrıldı. Grup 1, Bell paralizisi tedavisine ek olarak günde 300 mg alfa-lipoik asit alan 18 hastayı içeriyordu. Grup 2, sadece Bell paralizisi tedavisi alan 15 hastayı içeriyordu. Her iki grupta da kabulde, 21. günde ve 3. ayda House-Brackmann derecelendirme skoru kaydedildi. 21. günde yapılan elektromyografi sonuçları da tarandı. Hastalar elektromyografi sonuçlarına göre iyi prognoz (nöropraksi) ve kötü prognoz (aksonotmezis ve nörotmezis) olarak sınıflandırıldı. İki grup House-Brackmann dereceleri ve elektromyografi sonuçlarına göre karşılaştırıldı.Bulgular: Grup 1, 10 kadın ve 8 erkekten, Grup 2 ise 6 kadın ve 9 erkekten oluşuyordu. Bell felcinin sağda veya solda olmasına göre iki grup arasında fark yoktu. Grupların 21. gün ve 3. aydaki House-Brackmann derecelendirme skoru, başvuru sırasında House-Brackmann derecelendirme skorundan anlamlı derecede düşüktü. House-Brackmann derecelerine göre iki grup arasında anlamlı fark yoktu. Gruplar arasında bileşik kas aksiyon potansiyeli oranı ve prognoz açısından fark yoktu.Sonuç: Alfa-lipoik asit çeşitli hastalıklarda sinir rejenerasyonu için kullanılmasına rağmen çalışmamızda Bell paralizisi tedavisine anlamlı bir etki göstermemiştir.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"4 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124824328","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"The Role of Extracorporeal Membrane Oxygenation in Cyanide Poisoning","authors":"S. Kara, Şebnem ŞAKAR HALAÇ, F. Coşkun","doi":"10.24938/kutfd.1106433","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.1106433","url":null,"abstract":"Cyanide affects organs through mitochondrial degradation. Recently, extracorporeal membrane oxygenation (ECMO) has been used to preserve vital organ functions in poisonings and has saved antidote therapy time. We presented a case of cyanide poisoning who underwent ECMO and had brain death. A 28-year-old patient was brought in with oral cyanide intake 30 minutes ago. He was hypotensive, tachycardic, and in a coma. There was lactic acidosis. Global hypokinesia in the heart was observed on echocardiography. Venoarterial ECMO was planned to maintain perfusion. In preparation for ECMO, ventricular fibrillation developed, defibrillation was performed, and the rhythm reverted to atrial fibrillation. Before ECMO administration, hydroxocobalamin was given at the 4th hour of cyanide intake. Blood pressure increased after the antidote. Although blood pressure improved, venoarterial ECMO was performed at the 4th hour, considering that perfusion might deteriorate again due to high lactate levels and malignant arrhythmia. Brain death was diagnosed on the second day. The transplant was cancelled because the transplant committee was concerned about complications with cyanide. The patient died on the third day. It is known that cyanide disrupts intracellular metabolism and causes brain damage independent of perfusion. Therefore, ECMO failed to prevent permanent brain damage in cyanide poisoning.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121617162","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Çocuk ve Adölesanlarda Osteoid Osteomaların Görüntüleme Bulguları, Tanıda BT ve MRG'nin Yeri: Tek Merkez Deneyimi","authors":"Zehra Filiz Karaman","doi":"10.24938/kutfd.1036388","DOIUrl":"https://doi.org/10.24938/kutfd.1036388","url":null,"abstract":"Objective: To analyze osteoid osteomas of the pediatric age group, assess the distribution of lesions, and radiological findings, and compare the ability of Computerized Tomography (CT) and Magnetic Resonance Imaging (MRI) in detecting the tumor.Material and Methods: Forty-four lesions of osteoid osteoma in children and adolescents were retrospectively analyzed using hospital files and institutional picture archiving and communication systems. Age, gender, treatment choices, modality used for diagnosis, tumor site, location within the bone, presence of calcified nidus, perilesional reactive sclerosis, cortical thickening, perilesional bone marrow edema, and joint effusion were documented.Results: Twenty-nine males and 15 females with a median age of 15.00 (range: 4-18 years) were included in the study. All of the lesions were located in the appendicular skeleton. No axial skeletal involvement was found. Forty out of 44 lesions were located in the long bones. One was localized in the patella, 2 of them in the talus and 1 in the calcaneus. Thirty-four out of forty long bone involvement were in lower extremities. Six cases were located intraarticularly and joint effusion was seen in the involved joint. CT was available in all patients and MRI was available in 18 patients. CT was the first choice of cross-sectional imaging modality in 35 patients, and MRI was the first choice in 9 patients. MRI was successful in only 56% of the cases in characterizing osteoid osteomas. CT was accurate to characterize all osteoid osteoma lesions.Conclusion: CT is more successful than MRI in detecting and characterizing osteoid osteomas. Intraarticular osteoid osteoma must be kept in mind in differential diagnosis, evaluating joint synovitis in children and adolescents.","PeriodicalId":129756,"journal":{"name":"Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"8 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122518856","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}