Osmangazi tıp dergisi最新文献

{"title":"Investigation of Changes in Infection Rates in the Reconstructed Anesthesia Intensive Care Unit","authors":"Ferda YAMAN, Gizem KURADA, Serdar EKEMEN, Birgül YELKEN","doi":"10.20515/otd.1352171","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1352171","url":null,"abstract":"Enfeksiyon, yoğun bakım ünitelerinde önemli mortalite ve morbidite nedenidir. Yoğun bakım ünitesinde dirençli organizmaların üremesini ve bulaşmasını azaltmak için önerilen stratejilerden biri, organizmaların komşu yataklardan bulaşma olasılığını azaltmak ve enfeksiyon kontrol önlemlerine uyumu artırmak için hastaları tek yataklı odalara yerleştirmektir. Açık koğuş sistemi ile yönetilen yoğun bakım ünitesi yeniden yapılandırılarak kapalı koğuş sistemi ile yönetilmeye başlandı. Açık koğuş sisteminde takip edilen 6 aylık süreç ve izole oda sistemine geçtikten sonraki 6 aylık süreçte yatan hastalardaki enfeksiyon oranlarını retrospektif olarak incelemeyi amaçladık. Yeni yoğun bakım ünitesinde 6 aylık periyodda 274 hasta (grup A) takibi yapılmış ancak çalışma kriterlerine uygun 35 hasta, eski yoğun bakım ünitesinde 6 aylık periyodda yatan (grup B) 203 hastadan 23 hasta çalışmaya dahil edildi. Açık koğuş sisteminde takip edilen 6 aylık süreç ve izole oda sistemine geçtikten sonraki 6 aylık süreçte en az 1 hafta yatışı olan mekanik ventilatör desteği alan hastalar çalışmaya dahil edildi. Dış merkezlerden kabul edilen hastalar ile entübe halde kabul edilen hastane içi hastalar çalışma dışı bırakıldı. Bilgisayar data sistemi kullanılarak hastaların APACHE II, GKS, yaş, cinsiyet, yatış nedeni ve kültür sonuçları ile kaçıncı gün üreme olduğu kayıt edildi. Bu kayıtlara göre hastalardaki enfeksiyonların görülme yerleri, sıklıkları, etkenler ve dirençli mikroorganizmaların üreme oranları karşılaştırıldı. İstatistiksel analiz sonucunda kolistin dirençli üreme sonuçları yönünden anlamlı bir fark olduğu (p<0,05), Grup B hastalarında kolistin direnci gelişme oranının daha yüksek olduğu bulunmuştur. Trakeal aspirat kültür sonuçları incelendiğinde Grup B’de istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu (p<0,05) üreme oranlarının daha yüksek olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak; yoğun bakım ünitelerinde çoklu ilaca dirençli bakterilerin ortaya çıkmasını ve yayılmasını önlemeye yönelik stratejiler antimikrobiyal tedavinin etkinliğini ve kullanımını artırmaya çalışan stratejilerin yanısıra enfeksiyon kontrol önlemleri arasında hasta izolasyonu önem arzetmektedir. Çalışmamızın sonucunda izole oda yoğun bakım ünitesinde daha az dirençli mikroorganizma üreme oranı olduğu gösterilmiştir.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"45 2","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-11-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135724144","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Evaluation of Vaccination Status and Attitudes towards Vaccinations of Healthcare Workers in a University Hospital","authors":"Yasin KUCUK, Nazan KARAOĞLU, Hatice KÜÇÜKCERAN","doi":"10.20515/otd.1360770","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1360770","url":null,"abstract":"Enfeksiyon hastalıkları açısından çok fazla riske maruz kalan sağlık çalışanlarının etkin bir şekilde aşılanmasının önemi bilinmesine rağmen hala aşılanma oranlarının düşük seyretmesi dikkat çekicidir. Bu çalışmanın amacı da geniş bir bölgede pek çok hastaya hizmet veren bir üniversite hastanesinin çalışanlarının aşılanma durumlarını ve aşıya karşı tutumlarını belirleyerek uygun yol haritasının çizilmesine veri sağlamaktır. Kesitsel, tanımlayıcı araştırmada gönüllü sağlık çalışanları tabakalı örneklem yöntemi ile belirlenerek sosyodemografik özellikleri, aşılara karşı tutumları, aşılanma durumları kendi bildirimleri ile değerlendirildi. Örneklem grubundaki 436 sağlık çalışanının %58,7’si kadın, %53,7’si evli, %24,5’i hekimdi. Aşılanma hakkında 152’si (%34,9) eğitim almıştı. Hepatit B ve hepatit A’ya karşı bağışık olduğunu bilenler sırasıyla 292 (%67) ve 185 (%42,4) idi ve 210’u (%48,1) son on yılda tetanoz aşısı yaptırmıştı. Her yıl düzenli olarak influenza aşısı yaptıranların oranı %7,8 (n=34) iken, COVID-19 aşısı yaptırma oranı %70,0 (n=305) idi. Sağlık çalışanlarının aşılanmaya karşı ortalama tutum puanı 95,80±13,79 ile olumlu yöndeydi. Üniversite seviyesinde alanlarda (96,52±13,21), almayanlara (92,87±15,69) göre (p=0,028), hekimlerde (98,95±9,78) diğer meslek (94,77±14,73) gruplarına göre aşıya yönelik olumlu tutum artmaktadır (p=0,006). Hekimler arasında ise dahili bölümlerde çalışanlarda (100,52±8,05), cerrahi bölümlerde çalışanlara (92,52±13,50) göre tutum puanının yüksek olması dikkat çekiciydi (p=0,003). Bu çalışma influenza, tetanoz ve tam aşılama hedeflenen COVID-19 aşıları açısından sağlık çalışanlarının etkin şekilde aşılanmadığını göstermektedir. Aşılara karşı tutum puanlarının oldukça yüksek olmasına karşı aşılanma oranlarının düşük seyretmesi risklerin bilinmesine karşı korunma davranışının yeterince içselleştirilmediğini göstermektedir. Bu nedenle çalışmanın sonuçları daha etkin ve davranışa yönelik eğitim ve bilgilendirilmelerin kurumlarda sürekli, zorunlu ve takipli olması gerektiğini düşündürmektedir.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"27 2","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-11-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135681305","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Gut Hastalarında Eşlik Eden Komorbiditeler","authors":"Erdal BODAKÇİ","doi":"10.20515/otd.1370951","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1370951","url":null,"abstract":"Patients with gout frequently have multiple comorbidities, including hypertension(HT), cardiovascular disease (CVD), renal impairment, diabetes mellitus(DM), obesity, hyperlipidemia(HL) or metabolic syndrome. These comorbidities and their treatment may have an effect on the choice of therapeutic agent. This study was to identify the comorbidities of gout. The study retrospectively investigated the demographic, clinical, and biochemical variables and comorbid factors of patients diagnosed with gout who applied to the rheumatology department between December 2019 and April 2023. 384 gout patients were included (mean age 63.4 years; men 71.6%). 299 (77.9%) of the patients received a diagnosis for the first time. The number of patients with comorbidities was 319 (83.0%). Hypertension was the most common comorbidity, observed in 255 patients (58.5%). Other comorbid diseases were HL in 140 patients (36.4%), kidney disease in 132 patients (34.3%), coronary artery disease(CAD) in 120 patients (31.2%), DM in 100 patients (26.0%), heart failure in 65 patients (16.9%), osteoporosis in 45 patients (11.7%), liver disease in 26 patients (6.7%), stroke in 25 patients (6.5%), other diseases in 20 patients (5.2%), malignancy in 18 patients (4.6%) and the number of patients without any comorbidities was 65 (16.9%). Comorbidities in gout are very common and add further to the disease's morbidity and make its management challenging. Patients with gout should therefore screened for comorbidities and risk factors, which should be addressed as an important part of gout management.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"47 8","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-11-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135724322","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Meme Kanserinde Yapay Zekâ Kullanımı: Güncel Yaklaşım","authors":"Arda Şakir YILMAZ","doi":"10.20515/otd.1378212","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1378212","url":null,"abstract":"Breast cancer is one of the most common types of cancer among women worldwide and is still a major cause of death. More than 2 million women are diagnosed with breast cancer annually. Artificial intelligence has great potential in breast cancer diagnosis, treatment, and management. In addition to traditional imaging techniques, the analysis of genetic data is used by artificial intelligence in the process of breast cancer diagnosis. In addition, artificial intelligence plays an important role in treatment planning and follow-up of patients. Data analytics and extensive data integration also contribute to developments in this field. However, the audit and ethical responsibilities of artificial intelligence applications should be considered.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"1 ","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136312644","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Fibromiyalji Tanılı Hastalarda Denge ve Postürün Değerlendirilmesi","authors":"Onur ŞAHİN, Nurettin TAŞTEKİN, Enis ULUÇAM, Menekşe KARAHAN, Necdet SÜT, Murat BİRTANE","doi":"10.20515/otd.1322951","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1322951","url":null,"abstract":"Denge sorunları son zamanlarda Fibromiyalji (FMS)’li hastalarda dikkat çeken semptomlar arasında gösterilmiştir. Bu çalışmada fibromiyalji hastalarında denge ve postürün değerlendirilmesini, bu durumların varlığı ile fibromiyalji şiddeti arasındaki ilişkiyi değerlendirme amaçlanmıştır. Çalışmaya TÜTF Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran FMS tanılı 30-55 yaş aralığındaki 45 birey ve kontrol grubu olarak 44 birey dahil edildi. Olguların sosyo-demografik özellikleri, şikâyet ve tanı süresi kaydedildi. Vizüel analog skala (VAS) ile ağrı şiddeti, Fonksiyonel durum için Fibromiyalji Etki Skalası (FEA), Fibromiyalji Semptom Şiddet Skalası, Yaygın Ağrı İndeksi sorgulanarak kaydedildi. Olguların dinamik dengeleri Berg denge testi, statik dengeleri ise tek bacak üstünde durma testi ile değerlendirildi. Zebris CMS-20P-2 cihazı ile bilgisayar ortamında üç boyutlu ultrasonik sistem ile omurga postür analizi yapıldı. FMS grubunda sağ ve sol tek ayak üzerinde durma süreleri ile toplam Berg Denge Ölçeği sonuçlarının anlamlı derecede daha düşük bulunmuştur. Berg Denge Skoru ile Toplam FEA skoru, Semptom Şiddet Skalası skoru A, Fibromiyalji Şiddet skoru ve Total Gövde İnklinasyon Açısı arasında ters yönde ve orta düzeyde anlamlı ilişki olduğu bulduk. Omurga postür analizi ile hasta ve kontrol grupları arasındaki postür analizi sonuçlarının farklı saptanmamıştır. Sonuç olarak FMS’li hastalarda denge bozukluğunun sağlıklı bireylere göre daha sık rastlandığını tespit ettik. Postür analizinde her iki grup arasında anlamlı fark saptayamadık. Özellikle postür srunlarını ortaya koyabilmek için büyük popülasyonlu çalışmalara ihtiyaç vardır.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"10 4","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136318998","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Başlangıç Deplasmanının Femur Boyun Kırıklarında Kaynamaya Etkileri","authors":"Hayati KART, Ziya SHAMMADLİ, Özgür BAYSAL, Murat KAYA, Bülent EROL","doi":"10.20515/otd.1345398","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1345398","url":null,"abstract":"Many factors affect the union of the fracture in collum femoris fractures in adults. We aimed to examine the relationship between the preoperative displacement, the postoperative displacement, and the preoperative waiting time with the union of the fracture. The present study was carried out retrospectively with 52 patients. The patients were divided into three groups according to the union time. Fracture union took 12 weeks or less constituted Group 1 (n=25), patients with the union over 12 weeks constituted Group 2 (n=19), and patients with nonunion formed Group 3 (n=8). Computed tomography was used for the preoperative measurements, and postoperative displacement measurements were made with X-ray.There was no statistically significant difference between the 3 groups regarding the preoperative waiting time and postoperative displacement. While there was no statistically significant difference between Groups 1 and 3, and Groups 2 and 3 for preoperative displacement, the difference was statistically significant in the comparison of Groups 1 and 2 (p=0.046). Between Groups 1 and 2, it was observed with 78.3% accuracy, 73.7% sensitivity, and 72% specificity that there was delayed union in patients with the preoperative displacement of 9.5 mm and above.In the present study, in which the relationship between initial displacement, postoperative displacement, and preoperative waiting time with the fracture union was examined, it was concluded that delayed fracture union could occur when the initial displacement is more than 9.5 mm.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"20 2","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136318257","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Türkiye'de Duchenne/Becker Musküler Distrofisi Kohortunda Distrofin Gen Delesyonları ve Duplikasyonlarının Dağılımı","authors":"Fatma Nihal ÖZTÜRK, Pelin ÖZYAVUZ ÇUBUK, Tuğba AKIN DUMAN","doi":"10.20515/otd.1317452","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1317452","url":null,"abstract":"Duchenne Muscular Dystrophy (DMD) is the most prevalent muscle disease in children, and unfortunately, currently there are no effective treatments for either DMD or Becker Muscular Dystrophy (BMD). Nevertheless, targeted gene therapy treatments have recently emerged, and genetic diagnoses is now the basis of treatment. In addition, genetic and prenatal diagnosis have significantly reduced the incidence rates of these diseases. The aim of this study was to identify the most common deletion and duplication regions in the Turkish population using the Multiplex Ligation-dependent Probe Amplification (MLPA) method, as well as to determine the suitability of patients for current treatments and identify new treatment target regions based on the findings. In clinical practice, data from 103 patients with Duchenne and Becker muscular dystrophy who have been identified with the deletion/duplication using the Multiplex Ligation-dependent Probe Amplification (MLPA) method, as well as 35 participants carrying the deletion/duplication for these diseases, were analyzed. The aim was to detect the most common deletion/duplication regions of the Dystrophin gene in the Turkish population. The majority of patients had deletions (89.9% in males and 75% in females), while a smaller percentage had duplications. The most common deletions occurred in exons 50 and 49, while the most common duplication was in exon 7. The deletions in exons 45-52 accounted for over half of all deletions, and most deletions involved 5 or less exons. The longest deletions involved 30 exons and were found in 2 patients. The findings of this research have provided valuable insights into the prevalence of deletions and duplications in the dystrophin gene among individuals in our population. The results indicate that a significant proportion of patients may be eligible for treatments that are not yet widely available. This study highlights the critical role of population-specific data in advancing the field of dystrophin gene-based therapies.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"7 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135620066","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"The Effect of Back Massage Applied to Palliative Care Patients on Sleep Quality and Pain","authors":"Hilal DURMAZ, Sevil PAMUK CEBECİ","doi":"10.20515/otd.1361722","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1361722","url":null,"abstract":"Aim: The study was conducted to examine the effect of back massage applied to palliative care patients on sleep quality and pain.
 
 Methods: The study was conducted among patients receiving inpatient treatment in the palliative care service of a hospital in Bilecik, Turkey, between November 2021 and April 2022. It was planned as a randomized controlled experimental study with a pretest-posttest control group design. The sample consisted of a total of 52 volunteer patients, 26 experimental and 26 control. Patient Diagnosis Form, Pittsburgh Sleep Quality Index, McGill Pain Scale-Short Form were used to collect data. Statistical significance level was accepted as p","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"42 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135781679","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Solunumsal Semptomları Olan Hastaların Demografik Özellikleri Ve Alerjik Duyarlılıkları","authors":"Müge OLGAÇ","doi":"10.20515/otd.1371120","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1371120","url":null,"abstract":"Alerjik havayolu hastalıklarının prevalansı tüm dünyada artmaktadır. Hastaların tedavilerini ve gereken önlemleri belirlemek için sorumlu alerjeni saptamak önemlidir. Bu çalışmada respiratuar alerji şüphesi olan hastaların demografik ve klinik özelliklerinin araştırılması amaçlanmıştır. İmmunoloji ve alerji hastalıkları polikliniğine başvurmuş erişkin hastaların tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi. Burun akıntısı, burun kaşıntısı, hapşırma, burun tıkanıklığı, nefes darlığı göğüste sıkışma, balgam çıkarma, öksürük, göz kaşıntısı gibi semptom ve/veya yakınmalardan en az biri olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik ve klinik özellikleri kaydedildi. Atopi durumu deri prik testleri ve/veya serum spesifik IgE tayini ile yapıldı. Çalışmaya dahil edilen 986 hastanın çoğu (%73.32) kadındı. Hastaların %73.38’inde rinit, %14.4’ünde rinit ve astım, %3.54’ünde astım, % 11.66’sında nonspesifik havayolu semptomları bulunmaktaydı. 426 (%43.20) hasta atopikti, ev tozu akarı ve Parietaria en sık saptanan alerjenlerdi. Rinit ve astım hastalarının yaklaşık yarısında atopi mevcuttu. (sırasıyla %48.32, %51.9). Bir yabani ot poleni olan Parietaria’ya karşı aşırıduyarlılık tespit edilen hastalarda yakınmalar perennialdi. Sonuç olarak havayolu hastalığı altta yatan sebebini bulmak hastalık yönetimi için önemli bir basamaktır. Bu çalışmada evtozu akarı ve Parietaria en sık saptanan alerjenler olup, her ikisi de perennial yakınmalara sebep olmaktadır. Bu bulgu, tedavinin yıl boyu devam etmesinin önemini göstermektedir.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"16 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136142734","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}

{"title":"Real-Life Data on the Use of Omalizumab in Patients with Severe Asthma and Chronic Urticaria and Mepolizumab in Patients with Severe Asthma: A Retrospective Study","authors":"Pamir ÇERÇİ, Tuba ERDOĞAN","doi":"10.20515/otd.1342063","DOIUrl":"https://doi.org/10.20515/otd.1342063","url":null,"abstract":"This study aimed to assess the real-life effectiveness of omalizumab and mepolizumab in patients with severe asthma and chronic spontaneous urticaria (CSU), explicitly examining changes in IgE levels and eosinophil counts during treatment. This retrospective study involved patients with severe asthma or CSU treated with biologic agents, including omalizumab and mepolizumab. The primary outcome measures were serum IgE levels, eosinophil counts, urticaria activity scores (UAS), and asthma control test scores (ACT). We studied 61 patients with severe asthma or chronic urticaria treated with biological agents. Patients with asthma exhibited a significant reduction in the median annual attack rate from 4 to 0 with omalizumab (p<0.001) and from 6 to 1 with mepolizumab (p<0.001). Eosinophil counts, and ACT scores significantly decreased with mepolizumab (p<0.001). Six patients who transitioned from omalizumab to mepolizumab did not experience severe asthma attacks in the first six months following the treatment switch. Patients with CSU showed a significant response to omalizumab (p<0.001). We observed significant improvements in various markers, including total IgE levels, eosinophil counts, UAS, and ACT scores, indicating that these treatments can effectively manage the symptoms of both conditions. These findings underscore the potential benefits of using these treatments as effective therapeutic options.","PeriodicalId":485255,"journal":{"name":"Osmangazi tıp dergisi","volume":"44 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135720968","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}