Anita Muskalska, Edyta Chlasta-Twardzik, Bogumiła Sędziak-Marcinek, Magdalena Krok, D. Pojda-Wilczek
{"title":"Stereoacuity in preschool children – could the Randot stereotestbe the screening test to prevent amblyopia?","authors":"Anita Muskalska, Edyta Chlasta-Twardzik, Bogumiła Sędziak-Marcinek, Magdalena Krok, D. Pojda-Wilczek","doi":"10.18794/aams/109774","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/109774","url":null,"abstract":"Zaburzenia rozwoju widzenia (niedowidzenie) mogą wynikać z zaburzeń refrakcji, wad wzroku, zeza, deformacji\u0000gałki ocznej lub przeszkód w ośrodkach optycznych (np. zaćma). Niedowidzenie u dzieci w wieku przedszkolnym\u0000może prowadzić do nieprawidłowości w rozwoju psychoruchowym. Jego wczesne wykrycie daje szansę na leczenie\u0000i prawidłowy rozwój dziecka.Pierwszą część badania przeprowadzono za pomocą Testu Randota. Druga część badania polegała na ułożeniu przez dzieci jak najwyższej wieży zbudowanej z drewnianych klocków. Przebadano 412 dziewczynek i 398 chłopców w wieku od 3 do 7 lat. W przypadku braku widzenia stereoskopowego dzieci zostały skierowane na badanie okulistyczne. Statystyka przeprowadzona została za pomocą testów dla trendu Cochran-Armitage i Jonckheere-Terpstry przy użyciu oprogramowania MedCalc i SPSS 17.0.U 18 (2,2%) dzieci stereopsji nie stwierdzono. Najwięcej dzieci osiągnęło głębię widzenia na poziomie 100 sekund kątowych: 76% 3-latków, 46% 4-latków i 60% 5-latków. Wśród starszych dzieci największa grupa osiągnęła poziom stereopsji na poziomie 70 sekund kątowych (43% 6-latków i 53% 7-latków). Wieżę z klocków prawidłowo ustawiły\u0000wszystkie dzieci (100%). Poziom stereopsji zwiększał się z wiekiem istotnie statystycznie. U dzieci bez widzenia\u0000stereoskopowego stwierdzono niedowidzenie jedno- lub obuoczne z powodu wad refrakcji.Test Randota okazał się skutecznym narzędziem w wykrywaniu zaburzeń widzenia obuocznego u dzieci przedszkolnych. Autorki sugerują wprowadzenie Testu Randota jako uzupełnienie badania przesiewowego w wykrywaniu niedowidzenia u dzieci przedszkolnych.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"73 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-10-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"123183587","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
M. Fryczkowski, Tomasz Hejmo, Magdalena Bułdak, Marta Stachowska, K. Żwirska-Korczala, J. Rokicka
{"title":"Impact of selected pro-inflammatory cytokines and oxidative stress on carcinogenesis and progression of prostate and colorectal adenocarcinomas","authors":"M. Fryczkowski, Tomasz Hejmo, Magdalena Bułdak, Marta Stachowska, K. Żwirska-Korczala, J. Rokicka","doi":"10.18794/aams/110503","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/110503","url":null,"abstract":"Nowotwory jelita grubego i prostaty są jednymi z najczęściej występujących nowotworów w Polsce, a zapadalność na nie stale rośnie. Przewlekły stan zapalny i stres oksydacyjny są znanymi czynnikami promującymi rozwój nowotworów. Cytokiny prozapalne, takie jak IL-1β, IL-6, IL-8 oraz TNF-α, są wytwarzane w prawidłowych komórkach i odpowiadają za kontrolę kluczowych procesów. Związana z występowaniem przewlekłego stanu zapalnego nadprodukcja może jednak indukować transformację nowotworową, a następnie wspomagać rozwój nowotworu przez ekspresję cytokin przez komórki mikrośrodowiska guza. Stężenie cytokin prozapalnych w surowicy krwi oraz ekspresja w tkance guza mogą być czynnikami diagnostycznymi i prognostycznymi u pacjentów chorych na raka jelita grubego lub prostaty, a terapia antycytokinowa może wydłużyć czas ich przeżycia.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"59 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-09-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125678952","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Prevalence and variety of sutural bones in densely populated East Indian state of Bihar","authors":"R. Narayan, S. Kumari, Manika Verma","doi":"10.18794/aams/109153","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/109153","url":null,"abstract":"Kostki szwów (kości wstawne lub śródszwowe), zwane kośćmi Worma, często występują w obrębie szwów lub ciemiączek czaszki, w obrębie desmocranium.Badania przeprowadzono w Instytucie Nauk Medycznych w Patnie w Indiach. Zbadano 30 wysuszonych ludzkich dorosłych czaszek w celu stwierdzenia występowania lub braku kostek szwów. Określono ich liczbę oraz lokalizację w obrębie szwów i ciemiączek. Pomiarów czaszek dokonano w płaszczyźnie frankfurckiej (tj. płaszczyźnie poziomej przechodzącej przez dolny brzeg oczodołu i górny brzeg otworu słuchowego).Najczęstszą lokalizacją kości szwów był szew węgłowy (sutura lambdoidea) – w 61,2% badanych czaszek, oraz szew wieńcowy (sutura coronalis) – w 10,6% badanych czaszek. Dominujący był typ długogłowy (długoczaszkowy – dolichocephalic, dolichocranium), występujący w 46,6% badanych czaszek. Średnia liczba kości szwów była największa w typie dolichocefalicznym – 5,43 ± 5,1.Obecne badania dotyczące kości szwów są niewielkie w porównaniu z badaniami we wcześniejszych publikacjach. Ze względu na dużą gęstość zaludnienia wschodnich stanów Indii prezentowane wyniki zasługują na uwagę.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"150 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-09-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122028706","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Urszula Kalińska, Magdalena Hartman-Petrycka, B. Błońska-Fajfrowska
{"title":"The prevention of dental caries and dental health of 12-year-old children in Żywiec District in Silesian Voivodeship – a Polish experience","authors":"Urszula Kalińska, Magdalena Hartman-Petrycka, B. Błońska-Fajfrowska","doi":"10.18794/aams/109775","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/109775","url":null,"abstract":"Aby obniżyć częstość występowania próchnicy zębów w Żywcu, władze samorządowe wdrożyły program dedykowany dzieciom w wieku 4–15 lat. Program obejmował działania edukacyjne i profilaktyczne (badanie jamy ustnej oraz lakowanie I i II stałych zębów trzonowych). Celem pracy było zmierzenie skuteczności programu zdrowotnego.W badaniu wzięli udział 12-letni uczniowie: z miasta Żywiec objęci programem profilaktycznym (grupa P; n = 441); z miasta Żywiec nieobjęci takim programem (grupa CT; n = 131) oraz ze wsi w powiecie żywieckim, również nieuczestniczący w programie (grupa CR; n = 135). Skuteczność programu była oceniana na podstawie wiedzy dzieci na temat zdrowia jamy ustnej oraz oceny stanu uzębienia, w szczególności pierwszych i drugich zębów trzonowych stałych.Dzieci z grupy P miały większą wiedzę (p < 0,001), obserwowano u nich niższą częstotliwość próchnicy zębów stałych (p < 0,001), niższe średnie wartości DMFT (1,3; p < 0,001) i DMFS (1,4; p < 0,001), niższe wartości SiC (3,2; p < 0,001) oraz wyższe wskaźniki lakowania I (p < 0,001) i II (p < 0,001) zębów trzonowych niż w obu grupach kontrolnych. Dla porównania w grupie CT: DMFT = 4,5; DMFS = 5,2; SiC = 7,2, w grupie CR: DMFT = 3,5; \u0000DMFS = 4,3; SiC = 7,0. Wskaźnik leczenia zębów w grupie CR (0,44) był znacznie niższy niż w grupach P (0,80) i CT (0,76).Realizacja programu profilaktycznego o takim charakterze mogłaby przynieść korzyści nie tylko w Polsce, lecz także w krajach, w których stan zdrowia jamy ustnej jest bardzo niekorzystny.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"37 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-09-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114950327","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
A. Rorbach-Dolata, E. Żurawska-Płaksej, Z. Marchewka, A. Piwowar
{"title":"In vivo and ex vivo impact of nutritional xenobiotics – acrylamide and sodium nitrates – on plasma antioxidant properties","authors":"A. Rorbach-Dolata, E. Żurawska-Płaksej, Z. Marchewka, A. Piwowar","doi":"10.18794/AAMS/108959","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/AAMS/108959","url":null,"abstract":"Grupy tiolowe (SH) obecne w osoczu krwi odgrywają ważną rolę w oksydacyjno-antyoksydacyjnej homeostazie organizmu. Są one podatne na niekorzystne działanie różnych czynników egzo- i endogennych. Szczególnie istotnym problemem jest długotrwałe narażenie na różne ksenobiotyki, np. związki zawierające azot, powszechnie występujące w żywności. Celem naszych badań była ocena wpływu akrylamidu (acrylamide – ACR) i azotanu sodu (sodium nitrate – SN) – (V) i (III) – na właściwości przeciwutleniające osocza poprzez pomiar stężenia grup SH.Stężenie grup SH w osoczu uzyskanym od 62 młodych osób (model in vivo; czas t0) oraz w próbkach poddanych godzinnej inkubacji z odpowiednim stężeniem ACR i SN (III) (model ex vivo; czas t1) mierzono metodą Ellmana. Stężenia ACR i SN (III) w modelu ex vivo odpowiadały ich dziennemu spożyciu (odpowiednio DIA – daily intake of acrylamide – i DIN – daily intake of sodium nitrates (V) i (III)), oszacowanemu na podstawie kwestionariusza żywieniowego.W obu modelach akrylamid i azotany spowodowały znaczny spadek stężenia grup SH, ale ACR spowodował silniejsze zmiany. Kobiety spożywały większą ilość związków zawierających azot w porównaniu z mężczyznami, prawdopodobnie z powodu odmiennych nawyków żywieniowych.Uzyskane wyniki wskazują, że ksenobiotyki zawierające azot są ważnymi czynnikami obniżającymi potencjał antyoksydacyjny osocza, a ich spożycie powinno być kontrolowane.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-08-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131231974","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"The role of oxidation-reduction mechanisms in pathogenesis of thyroid orbitopathy","authors":"Olga Łach, J. Wojnarowicz, M. Nowak","doi":"10.18794/AAMS/105900","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/AAMS/105900","url":null,"abstract":"Tlen w organizmie człowieka pełni zarówno funkcję przekaźnika regulującego bioenergetykę komórkową, jak i substratu w reakcjach oksydacyjno-redukcyjnych, przyczyniając się do powstania wysoce reaktywnych form tlenu (RFT). Obronne mechanizmy antyoksydacyjne organizmu obejmują układy enzymatyczny oraz nieenzymatyczny. Choroba Gravesa-Basedowa, której podłożem jest proces autoimmunologiczny, to główna przyczyna nadczynności tarczycy. Najczęstszym z pozatarczycowych objawów jest zapalenie autoimmunologiczne tkanek oczodołu, zwane orbitopatią tarczycową (OT). W warunkach fizjologicznych istnieje równowaga między wytwarzaniem RFT a aktywnością antyoksydacyjną. Zaburzenie tej równowagi może prowadzić do rozwoju stresu oksydacyjnego. W pracy przedstawiono przegląd piśmiennictwa dotyczącego zaburzeń procesów oksydacyjno-redukcyjnych w OT.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"33 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116861725","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
T. Kaczor, Tobiasz Żłobiński, P. Jastrzębski, Anna Deda, B. Błońska-Fajfrowska
{"title":"Osteoarticular lesions of lesser toes as cause of dermatological problems within the foot","authors":"T. Kaczor, Tobiasz Żłobiński, P. Jastrzębski, Anna Deda, B. Błońska-Fajfrowska","doi":"10.18794/AAMS/105901","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/AAMS/105901","url":null,"abstract":"Zmiany dermatologiczne spowodowane deformacjami palców mniejszych są jednym z powodów, dla których pacjenci szukają pomocy specjalisty. Do najczęstszych zmian należą odciski na opuszkach palców, pogrubiałe i pękające paznokcie oraz uszkodzenia w przestrzeniach międzypalcowych. Poza miejscowym leczeniem zmian dermatologicznych warto też zająć się leczeniem przyczyny zmian z pomocą fizjoterapeuty, który stosując odpowiednie metody (kinesiology taping, ortozy indywidualne) i techniki (terapia manualna) odciąży stopę. W przypadku zmian niepoddających się leczeniu zachowawczemu konieczna jest konsultacja ortopedyczna w celu rozważenia chirurgicznej korekcji wady, a co za tym idzie zlikwidowania przyczyny problemu.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"33 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127292045","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
P. Jastrzębski, T. Kaczor, Tobiasz Żłobiński, Anna Stolecka-Warzecha, B. Błońska-Fajfrowska
{"title":"Metatarsalgia as osteoarticular cause of foot dysfunction","authors":"P. Jastrzębski, T. Kaczor, Tobiasz Żłobiński, Anna Stolecka-Warzecha, B. Błońska-Fajfrowska","doi":"10.18794/AAMS/102683","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/AAMS/102683","url":null,"abstract":"Metatarsalgia – bolesność przodostopia – to określenie, które odnosi się do wszystkich zmian w obrębie śródstopia mających przyczyny anatomiczne lub/i biomechaniczne. Przodostopie (obszar rozciągający się między linią stawów śródstopno-paliczkowych a linią stawów stępowo-śródstopnych) to najczęstsze miejsce występowania objawów bólowych w obrębie stopy. Jest to obszar, w którym może występować kilka objawów powiązanych ze sobą, jak i występujących niezależnie od siebie – od bardziej powierzchownych zmian skórnych, przez stany zapalne tkanek miękkich, po bóle \u0000wywołane uszkodzeniami kości śródstopia lub zmianami w obrębie stawów tej okolicy i ograniczenia funkcji stopy. To jeden z trudniejszych obszarów diagnostycznych z powodu mnogości mogących tu wystąpić schorzeń – od problemów błahych, niewymagających skomplikowanego leczenia, po zmiany wymagające zaopatrzenia ortopedycznego, leczenia onkologicznego, a w niektórych przypadkach nawet amputacji stopy. Skuteczne leczenie pacjenta z metatarsalgią wymaga postawienia trafnej diagnozy, a co za tym idzie często kooperacji całego zespołu terapeutycznego.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"22 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122071700","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
L. Jagodziński, Ewa Mańka, J. Pasek, J. Gmyrek, G. Cieślar
{"title":"Severe case of rhabdomyolysis after acute alcohol intoxication","authors":"L. Jagodziński, Ewa Mańka, J. Pasek, J. Gmyrek, G. Cieślar","doi":"10.18794/AAMS/109450","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/AAMS/109450","url":null,"abstract":"W pracy zaprezentowano przypadek 66-letniego mężczyzny, u którego w wyniku ostrego zatrucia alkoholem doszło do rabdomiolizy manifestującej się klinicznie ostrym uszkodzeniem nerek oraz gwałtownym wzrostem aktywności fosfokinazy kreatynowej. W trakcie hospitalizacji u pacjenta doszło do zatrzymania akcji serca i oddechu, a następnie do zgonu. \u0000Posekcyjne badanie histopatologiczne wykazało patologię licznych narządów: proces gnilny, obrzęk płuc, rozedmę płuc, powiększenie serca, świeży zawał serca, nadżerki krwotoczne błony śluzowej żołądka, zanik kłębuszków nerkowych, martwicę rozpływną wątroby, martwicę Balserowską trzustki, wodobrzusze, obecność płynu w jamie opłucnowej, jamy poudarowe okolicy skroniowo-potylicznej oraz wodogłowie. Opisany przypadek prezentuje zakres problemów klinicznych występujących w postępowaniu z pacjentem z ciężką postacią rabdomiolizy indukowanej spożyciem alkoholu.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"206 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-07-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124102184","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
J. Dąbek, Paweł Skorus, K. Potyka, Marek Potyka, Krystian Stachoń, Z. Gąsior
{"title":"Mechanical complications of acute myocardial infarction considering risk factors, treatment and survival of patients in 10-year clinical observation","authors":"J. Dąbek, Paweł Skorus, K. Potyka, Marek Potyka, Krystian Stachoń, Z. Gąsior","doi":"10.18794/AAMS/99256","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/AAMS/99256","url":null,"abstract":"Choroby układu krążenia, w tym choroba wieńcowa i jej powikłania, stanowią najczęstszą przyczynę zgonów.\u0000Zawał mięśnia sercowego spowodowany jest zwykle pęknięciem blaszki miażdżycowej i zamknięciem tętnicy wieńcowej\u0000skrzepliną.Badaniem objęto 52 chorych (100%) z mechanicznymi powikłaniami ostrego zawału serca, hospitalizowanych\u0000w II Oddziale Kardiologii oraz Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii Górnośląskiego Centrum Medycznego w Katowicach w latach 2006–2016, w tym 23 kobiety (44,2%) i 29 mężczyzn (55,8%) w wieku 54‒84 lat (średnia wieku 69,8 roku).Najczęstszym powikłaniem było pęknięcie przegrody międzykomorowej (n = 36; 69,2%), natomiast do najrzadszych\u0000należały pęknięcie mięśnia brodawkowatego (n = 4; 7,7%) i pęknięcie ścięgien (n = 4; 7,7%). Nadciśnienie i hipercholesterolemia były najczęstszymi czynnikami ryzyka wystąpienia choroby niedokrwiennej serca w badanej grupie.\u0000Zwiększoną śmiertelność zaobserwowano u pacjentów leczonych farmakologicznie (87,5%), podczas gdy śmiertelność pacjentów leczonych operacyjnie wynosiła 61,4%. U większości pacjentów występował jeden czynnik ryzyka choroby wieńcowej (n = 28; 53,8%).1. Najczęstszymi powikłaniami były pęknięcie przegrody międzykomorowej i pęknięcie ściany serca.\u00002. U pacjentów występowało wiele czynników ryzyka dla choroby niedokrwiennej serca, spośród których najczęstszymi\u0000były nadciśnienie i hipercholesterolemia.\u00003. Śmiertelność w badanej grupie chorych z mechanicznymi powikłaniami ostrego zawału serca znacznie przewyższała\u0000przeżywalność i była większa w grupie leczonych zachowawczo.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"27 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126407515","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}