{"title":"Selected polymorphisms of VEGF gene in chronic renal failure","authors":"J. Żywiec, K. Kiliś-Pstrusińska, W. Grzeszczak","doi":"10.18794/AAMS/80792","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/AAMS/80792","url":null,"abstract":"Poznanie złożonej etiopatogenezy przewlekłej choroby nerek (PChN) budzi nadzieje na rozwój skutecznych metod jej wczesnej diagnostyki oraz skutecznej profilaktyki i leczenia. Liczne badania dowodzą znaczenia predyspozycji genetycznej w rozwoju przewlekłego uszkodzenia nerek w przebiegu różnych chorób.\u0000Celem pracy była ocena związku wybranych polimorfizmów genu VEGF (vascular endothelial growth factor) z występowaniem przewlekłej choroby nerek.Grupę badaną stanowiły 103 rodziny (trios): dwoje biologicznych rodziców i dziecko z PChN w stadium co najmniej trzecim, tj. z eGFR ≤ 60 ml/min/1,73 m2, na tle przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek (29%) lub nefropatii śródmiąższowej (71%). W chwili badania średni wiek dzieci z PChN wynosił 15,2 roku, a średnia filtracja kłębuszkowa 28,9 ml/min/1,73 m2. U 45% chorych zastosowano leczenie zachowawcze, u pozostałych nerkozastępcze. U wszystkich badanych pobrano jednorazowo próbki krwi żylnej w celu wyizolowania materiału genetycznego i przeprowadzono genotypowanie wybranych polimorfizmów genu VEGF metodą TaqMan. Do opracowania statystycznego wyników posłużyły programy Statistica 10 i Microsoft Office Excel 2003 z wykorzystaniem testu nierównowagi sprzężeń (transmission disequilibrium test – TDT), testu χ2 oraz estymatora Kaplana-Meiera. Za granicę istotności statystycznej przyjęto wartości p < 0,05.Nie wykazano różnic w przekazywaniu alleli badanych polimorfizmów rs699947 i rs1570360 genu VEGF od rodziców do potomka z PChN.Nie stwierdzono związku polimorfizmów rs699947 i rs1570360 genu VEGF z występowaniem przewlekłej choroby nerek w stadium ≥ 3.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"363 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129752514","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mateusz Wilk, C. Chowaniec, R. Skowronek, M. Chowaniec
{"title":"Possibilities of establishing seat belt usage during road accidents in medico-legal opinions drawn up on basis of incomplete medical and technical documentation","authors":"Mateusz Wilk, C. Chowaniec, R. Skowronek, M. Chowaniec","doi":"10.18794/aams/81629","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/81629","url":null,"abstract":"Celem pracy jest zbadanie związku między wadami w obszarze ustaleń powypadkowych, w tym dokumentacji medycznej, a stopniem kategoryczności opinii medyczno-sądowej, ocena jakości i charakteru danych medycznych i technicznych oraz ustalenie istotnych danych w dokumentacji umożliwiających rozstrzygnięcie problemu opiniodawczego.Analizie poddano 33 opinie sądowo-lekarskie, w tym 23 opracowane na potrzeby postępowania cywilnego oraz 10 opracowanych w sprawach karnych – łącznie dokumentacja dotyczyła 52 osób.Pełna dokumentacja medyczna występowała w aktach spraw dotyczących zaledwie 25% poszkodowanych rannych w wypadkach drogowych. Dokumentacja techniczna z miejsca zdarzenia była dołączona do akt w 60% spraw, natomiast informacje dotyczące występowania w pojeździe systemów ochrony biernej jedynie w 20% spraw.Obrażenia ciała u ofiar wypadków często są niespecyficzne i bardzo rzadko umożliwiają jednoznaczne stwierdzenie, czy pasy bezpieczeństwa były zapięte. Dokumentacja techniczna i medyczna bywa niepełna lub zawiera dane nieprzydatne w opiniowaniu medyczno-sądowym. Osoby odpowiedzialne za sporządzenie właściwej dokumentacji powypadkowej i jej załączenie do materiałów przesyłanych biegłemu często nie wywiązują się należycie ze swoich obowiązków. Stopień kategoryczności opinii można poprawić poprzez dokładniejsze prowadzenie dokumentacji technicznej i medycznej.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"57 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-12-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127647171","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Determining ATP concentration in Candida albicans in process \u0000of forming germ tube forms","authors":"M. Dróżdż, Sebastian Seget, Z. Czuba","doi":"10.18794/aams/80495","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/80495","url":null,"abstract":"Candida albicans (C. albicans) wchodzi w skład naturalnej mikroflory organizmu człowieka. Jednocześnie jest jedną z najczęstszych przyczyn oportunistycznych grzybic systemowych. Candida albicans jest drobnoustrojem polimorficznym. Zmiana fenotypu związana jest z oddziaływaniem czynników środowiskowych. Dzięki zdolnościom polimorficznym formy drożdżopodobne mogą przeciwstawić się mechanizmom fagocytozy. Celem pracy jest ocena stężenia ATP (adenosine triphosphate) w procesie tworzenia form kiełkujących przez C. albicans.Do badań wykorzystano wzorcowy szczep C. albicans ATCC 10231. W pomiarach stężenia ATP wykorzystano ATP Assay Kit firmy LKB Wallac. Do oceny liczby komórek użyto urządzenia Scepter firmy Merck Millipore oraz densytometru DensiLaMeter II.Stężenie ATP po 120 min było wyższe w przypadku komórek C. albicans stymulowanych L-proliną oraz D-glukozą niż w komórkach niestymulowanych. Największe stężenie ATP występowało w komórkach C. albicans poddanych stymulacji L-proliną. Również w tym przypadku występowała największa liczba form kiełkujących.1. Tworzeniu form kiełkujących C. albicans towarzyszy wzrost stężenia ATP w pojedynczej komórce. \u00002. Niezależnie od rodzaju substancji stymulującej w procesie tworzenia form kiełkujących w C. albicans dochodzi do wzrostu stężenia ATP w przeliczeniu na pojedynczą komórkę grzyba.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-11-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131084755","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}