M. Grabarczyk, Marta Gorczyca, Paulina Kosińska, Katarzyna Klimek, P. Cieślik, M. Holecki
{"title":"Assessment of bone metabolism and fracture risk in obese men","authors":"M. Grabarczyk, Marta Gorczyca, Paulina Kosińska, Katarzyna Klimek, P. Cieślik, M. Holecki","doi":"10.18794/aams/144539","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/144539","url":null,"abstract":"Otyłość oraz zespół metaboliczny coraz częściej występują w populacji osób dorosłych. Powszechnie znany jest związek wymienionych zaburzeń ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego, jednakże mniej oczywisty jest ich wpływ na metabolizm kostny oraz ryzyko złamań. Celem badania była ocena parametrów metabolizmu kostnego, ich związku z ryzykiem złamań u otyłych mężczyzn z otyłością brzuszną oraz zespołem metabolicznym, a także porównanie uzyskanych wyników z wynikami osób zdrowych.W badaniu wzięło udział 36 otyłych mężczyzn (body mass index – BMI ≥ 30) ze współistniejącą otyłością trzewną (obwód talii – waist circumference – WC ≥ 94) oraz 10 zdrowych mężczyzn z grupy kontrolnej, w wieku 54–77 lat. Do oceny ryzyka złamań zastosowano kalkulator FRAX (Fracture Risk Assessment Tool). U pacjentów oznaczono stężenia markerów metabolizmu kostnego: osteoprotegeryny (OPG), C-końcowego usieciowanego telopeptydu łańcucha kolagenu typu I (CTX1) oraz czynnika wzrostu fibroblastów 23 (fibroblast growth factor 23 – FGF-23).U osób otyłych FRAX był istotnie niższy (p < 0,001) niż w grupie kontrolnej. Zaobserwowano ujemną korelację między FRAX i BMI (p < 0,001) u otyłych mężczyzn. U zdrowych osób taka korelacja nie wystąpiła. Jedynie u osób otyłych stwierdzono również ujemną korelację między FRAX i WC (p < 0,001). Obecnej w grupie osób zdrowych pozytywnej korelacji (p < 0,01) między FGF-23 i FRAX nie obserwowano u otyłych mężczyzn.U otyłych mężczyzn stwierdzono mniejsze 10-letnie ryzyko złamań w porównaniu z osobami zdrowymi. Dodatkowo wykazano, że w grupie pacjentów otyłych większe BMI oraz obwód talii wiązały się z mniejszym ryzykiem złamań kości, natomiast u osób bez otyłości taka zależność nie występowała. Ponadto u zdrowych mężczyzn większe stężenie FGF-23 było skorelowane ze zwiększonym 10-letnim ryzykiem złamań.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"2022 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-02-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122175157","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mateusz Świątek, Paweł Ziemba, E. Jasiewicz, Hanna Dańków, D. Pojda-Wilczek
{"title":"Diagnostic traps in orbital diseases – analysis and comparison of two cases","authors":"Mateusz Świątek, Paweł Ziemba, E. Jasiewicz, Hanna Dańków, D. Pojda-Wilczek","doi":"10.18794/aams/144012","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/144012","url":null,"abstract":"Wytrzeszcz jest objawem charakterystycznym w różnych jednostkach chorobowych. To przemieszczenie gałki ocznej oraz jej wysunięcie do przodu. Pacjentom z wytrzeszczem najczęściej towarzyszą takie objawy, jak pogorszenie widzenia, wzrost ciśnienia śródgałkowego oraz zapalenie tkanek okołooczodołowych. W pracy opisano dwa przypadki pacjentów z objawami wytrzeszczu oraz bólu okołogałkowego, którego pierwotna przyczyna nie została właściwie rozpoznana i wymagała pogłębionej diagnostyki. \u0000U pacjenta A wysunięto podejrzenie pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego w przebiegu choroby z Lyme, leczonego glikokortykosteroidami i antybiotykami. Następnie rozpoznano chorobę Gravesa i zastosowano leczenie globuliną antytymocytarną. Po miesiącu terapii zaobserwowano całkowitą utratę wzroku. Wdrożono radioterapię i sterydoterapię, uzyskując powrót widzenia. \u0000Pacjent B, leczony przewlekle na niedoczynność tarczycy, zgłosił się do szpitala z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym, dwojeniem, ograniczeniem pola widzenia oraz wytrzeszczem. Początkowo diagnostyka wskazywała na oftalmopatię Gravesa (Graves’ ophthalmopathy – GO). Jednak po wykonaniu badań obrazowych oraz patomorfologicznych pobranego z oczodołu wycinka stwierdzono chłoniaka z drobnej komórki B. Po wprowadzeniu leczenia nastąpiła znaczna poprawa.\u0000W pracy pokazano, jak ważna w przypadku rozpoznania różnicowego pomiędzy chorobami o etiologii zapalnej i nowotworowej jest pogłębiona diagnostyka.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"4 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-02-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132777334","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Characteristics of temperament and susceptibility to hypnosis","authors":"Zbigniew Gierlotka, P. Dębski","doi":"10.18794/aams/144011","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/144011","url":null,"abstract":"Celem pracy była analiza związków pomiędzy podatnością na hipnozę a cechami temperamentu, takimi jak: żwawość, perseweratywność, wrażliwość sensoryczna, reaktywność emocjonalna, wytrzymałość i aktywność.W badaniach wykorzystano Skalę Wyobraźni Twórczej (SWT) Wilson i Barbera oraz Formalną Charakterystykę Zachowania – Kwestionariusz Temperamentu (FCZ-KT). Badaniem zostały objęte osoby z jednego z liceów ogólnokształcących. Analizie statystycznej poddano wyniki 120 osób (89 kobiet i 31 mężczyzn) w wieku 17–19 lat.Z analizy korelacji wynika, że wrażliwość sensoryczna koreluje istotnie z podatnością na hipnozę. Na podstawie charakterystyki rozkładu zmiennej hipnoza oraz testu t-Studenta stwierdzono, że różnice między kobietami i mężczyznami są nieistotne statystycznie pod względem podatności na hipnozę. Na podstawie analizy regresji (zmienne temperamentalne a hipnoza) zaobserwowano, że w zasadzie tylko jedna zmienna daje możliwość predykcji podatności na hipnozę – wrażliwość sensoryczna (p = 0,003). Wykonano również analizę dyskryminacyjną; na podstawie zmiennych temperamentalnych można poprawnie zaklasyfikować 68% przypadków różniących się zmienną hipnoza (grupy skrajne).Stwierdzono, że wrażliwość sensoryczna koreluje istotnie z podatnością na hipnozę. Podobnie, spośród cech temperamentalnych jedynie wrażliwość sensoryczna jest jej predyktorem. Nie stwierdzono różnic w zakresie podatności na hipnozę w zależności od płci.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126814496","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Konrad Majcherczyk, M. Marcinek, Marcel Nowak, M. Tkocz
{"title":"Solitary cerebellar metastasis from bladder cancer","authors":"Konrad Majcherczyk, M. Marcinek, Marcel Nowak, M. Tkocz","doi":"10.18794/aams/143349","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/143349","url":null,"abstract":"Pośród pacjentów z rakiem pęcherza moczowego przerzuty do mózgu są rzadko spotykane i dotyczą około 1–7% chorych z naciekającym rakiem pęcherza. W większości przypadków przerzuty mózgowe są wtórne do obecnych już przerzutów w narządach trzewnych i węzłach chłonnych. Pierwotna manifestacja raka przejściowokomórkowego (transitional cell carcinoma – TCC) jako pojedynczy przerzut móżdżkowy została opisana w pojedynczych artykułach. Mężczyzna 55-letni zgłosił się do szpitala z powodu uporczywych dolegliwości bólowych głowy z towarzyszącymi nudnościami. Objawom towarzyszyły zaburzenia równowagi. Tomografia komputerowa (TK) głowy wykazała obecność zmiany guzowatej o wymiarach 28 x 24 x 22 mm w górnej części robaka móżdżku. Badanie TK klatki piersiowej, jamy brzusznej i miednicy małej uwidoczniło zmianę guzowatą w obrębie pęcherza moczowego z poszerzeniem układu kielichowo-miedniczkowego nerki prawej. Nie stwierdzono powiększonych węzłów chłonnych ani cech innych przerzutów. Wykonano kraniotomię i zewnętrzny drenaż komór mózgu, usuwając guz. Pacjenta zakwalifikowano do przezcewkowej elektroresekcji zmiany guzowatej w obrębie pęcherza. Guz obejmował część trójkąta pęcherza moczowego wraz z ujściem prawego moczowodu i większą część prawej ściany pęcherza. Badania histopatologiczne i immunohistochemiczne obu tkanek guzowatych (móżdżku i pęcherza) potwierdziły obecność komórek raka przejściowokomórkowego o wysokim stopniu złośliwości (high grade – HG) z inwazją mięśniową w obrębie wypieracza pęcherza (T2, HG). Na tej podstawie u chorego rozpoznano naciekającego raka pęcherza z przerzutem do móżdżku. Pacjent nie wyraził zgody na cystektomię i został przekazany na oddział onkologii, gdzie zakwalifikowano go do radioterapii głowy i miednicy oraz następowej chemioterapii.\u0000W pracy opisano przypadek rozległego guza pęcherza moczowego T2, który rozwinął się bez typowych objawów urologicznych.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"12 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115670876","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Karolina Krupa-Kotara, Aleksandra Temler, M. Olejniczak-Nowakowska, Iwona Cimała
{"title":"Knowledge about selected sweeteners among patients using medical laboratory services","authors":"Karolina Krupa-Kotara, Aleksandra Temler, M. Olejniczak-Nowakowska, Iwona Cimała","doi":"10.18794/aams/140202","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/140202","url":null,"abstract":"Sacharoza, nazywana popularnie przez konsumentów cukrem rafinowanym, jest substancją bezpośrednio kojarzącą się ze smakiem słodkim. Rynek dietetyczny oferuje jednak o wiele więcej źródeł tego smaku. Celem pracy było ustalenie, czy istnieje związek między poziomem wiedzy o substancjach słodzących a czynnikami takimi jak: miejsce zamieszkania, wykształcenie, płeć, wiek lub wskaźnik masy ciała (body mass index – BMI), a także zbadanie wiedzy ogólnej o substancjach słodzących i ustalenie, który ze słodzików jest najlepiej rozpoznawalny.Badanie przeprowadzono w pięciu laboratoriach „Dialab” na terenie Dolnego Śląska w miesiącach kwiecień–maj 2017 r. Dobór próby miał charakter losowy. W badaniu wzięły udział 132 osoby.W badanej populacji pacjentów tylko 15 osób wykazało, że cierpi na choroby dietozależne. Odpowiednio 87,9% pacjentów twierdziło, że odżywia się zdrowo. W grupie najlepiej rozpoznawalnych substancji słodzących znalazły się miód (73%), ksylitol (52%) i stewia (48%). Udowodniono również istotną korelację między BMI a poziomem wiedzy o substytutach cukru.Miejsce zamieszkania, wykształcenie, wiek oraz płeć nie mają wpływu na świadomość żywieniową ankietowanych. Czynnikiem, który odgrywa w tym zakresie rolę, jest wysokie BMI. Próba ustalenia, czy choroby dietozależne mają istotny wpływ na zwiększanie poziomu wiedzy o substancjach słodzących, wymaga kontynuacji badań, gdyż spostrzeżenia wynikające z dotychczasowej obserwacji nie wystarczają, aby to potwierdzić. Poziom wiedzy na temat substancji słodzących badanych osób zaklasyfikowano jako akceptowalny.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"23 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-11-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128368326","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W. Grzeszczak, E. Franek, A. Szypowska, Winicjusz Filipow, M. Zięba, Paweł Kabicz, B. Więckowska
{"title":"Incidence of non-hereditary amyloidosis in Poland","authors":"W. Grzeszczak, E. Franek, A. Szypowska, Winicjusz Filipow, M. Zięba, Paweł Kabicz, B. Więckowska","doi":"10.18794/aams/141603","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/141603","url":null,"abstract":"W pracy przedstawiono przypadki niedziedzicznej amyloidozy na podstawie danych z publicznej służby zdrowia w Polsce, obejmujących zarówno pacjentów hospitalizowanych, jak i ambulatoryjnych. Dane przedstawiono według podtypów amyloidozy rozpoznanych w okresie od 2013 r. do 2015 r.Pacjenci z amyloidozą zostali wyłonieni z bazy danych Narodowego Funduszu Zdrowia.\u0000W celu zapewnienia, że zgłaszane dane dotyczące zachorowalności obejmowały tylko nowych pacjentów, osoby już wcześniej wpisane do rejestru z rozpoznaniem amyloidozy zostały wykluczone. Do badania włączono dzieci i dorosłych obojga płci. Obszar geograficzny (miejsce zamieszkania badanych) podzielono na sześć regionów. We wszystkich regionach Polski mieszkają osoby o porównywalnym genomie.W latach 2013–2015 amyloidozę stwierdzono łącznie u 287 pacjentów, z częstością 2,49 na milion osobolat. Najczęstszą z chorób była amyloidoza nieokreślona, cierpiało z jej powodu 169 pacjentów (1,46 na milion osobolat). Druga co do częstości występowania była amyloidoza ograniczona do określonego narządu – 60 pacjentów (0,52 na milion osobolat). Biorąc pod uwagę wszystkie analizowane podtypy amyloidozy, mężczyźni chorowali częściej niż kobiety. Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy między zarejestrowaną zapadalnością w analizowanych regionach. Brak istotnych różnic między mężczyznami i kobietami z amyloidozą starczą.Częstość występowania amyloidozy w Polsce wynosi około 2,49 na milion osobolat, z nieco większym ryzykiem zachorowań u mężczyzn niż u kobiet. Badani chorowali najczęściej na amyloidozę o nieokreślonej przyczynie niezwiązaną z dziedziczeniem. Na drugim miejscu pod względem częstości występowania była amyloidoza ograniczona narządowo. Brak istotnych statystycznie różnic pomiędzy zarejestrowaną zapadalnością na amyloidozę w analizowanych regionach Polski. Nie wykazano istotnych różnic pomiędzy kobietami i mężczyznami chorującymi na amyloidozę starczą.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"65 6","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"120924706","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Adam Krzywda, Agata Wypych-Ślusarska, Karolina Krupa-Kotara, K. Oleksiuk, J. Głogowska-Ligus, M. Skrzypek, J. Słowiński
{"title":"Bipolar pulsed radiofrequency neuromodulation of median nerve for treatment of carpal tunnel syndrome – a preliminary study","authors":"Adam Krzywda, Agata Wypych-Ślusarska, Karolina Krupa-Kotara, K. Oleksiuk, J. Głogowska-Ligus, M. Skrzypek, J. Słowiński","doi":"10.18794/aams/142128","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/142128","url":null,"abstract":"Wyniki chirurgicznego odbarczenia nerwu pośrodkowego u części chorych z zespołem cieśni nadgarstka są niezadowalające. Celem pracy jest ocena wczesnych wyników leczenia zespołu cieśni nadgarstka (carpal tunnel syndrome – CTS) za pomocą bipolarnej neuromodulacji nerwu pośrodkowego (median nerve – MN) z użyciem prądu o częstotliwości radiowej w trybie pulsacyjnym (pulsed radiofrequency – PRF).Leczeniu poddano 15 dorosłych pacjentów z CTS (10 kobiet i 5 mężczyzn, średni wiek 58,5 roku). Zastosowano technikę bipolarnej neuromodulacji z użyciem prądu PRF. Prawidłowość położenia elektrod potwierdzano neurofizjologicznie. Protokół badania składał się z kwestionariusza objawów zespołu cieśni nadgarstka (Boston Carpal Tunnel Questionnaire – BCTQ), skali numerycznej NRS (Numerical Rating Scale) dla oceny bólu oraz oceny siły mięśniowej przed neuromodulacją oraz 4 i 12 tygodni po leczeniu. Ponadto oceniano szybkość przewodnictwa czuciowego w nerwie pośrodkowym (sensory nerve conduction velocity – SNCV) przed i 12 tygodni po interwencji.Stwierdzono znamienną poprawę w zakresie podskal BCTQ dotyczących ciężkości objawów (33,53 ± 8,25 przed zabiegiem vs. 18,33 ± 11,06 i 25,67 ± 12,39 po upływie 4 i 12 tygodni od zabiegu) oraz stanu czynnościowego (21,0 ± 5,79 vs. 12,07 ± 7,20 i 17,73 ± 9,09), a także poprawę siły mięśniowej (3,39 ± 1,68 vs. 5,86 ± 1,98 i 4,93 ± 2,22). Ponadto stwierdzono redukcję bólu i poprawę SNCV, jednak parametry te nie osiągnęły znamienności statystycznej.Neuromodulacja nerwu pośrodkowego za pomocą prądu PRF przeprowadzona techniką bipolarną jest obiecującą metodą leczenia pacjentów z CTS i może być alternatywą dla chirurgicznego uwolnienia nerwu pośrodkowego. Dla oceny trwałości poprawy klinicznej po zastosowanym leczeniu konieczny będzie dłuższy okres obserwacji.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"19 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133590416","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Agnieszka Oleszko, J. Jośko-Ochojska, J. Smoleń, Rafał Śpiewak
{"title":"Sleep quality and depressive disorders among priests of the Archdiocese of Katowice","authors":"Agnieszka Oleszko, J. Jośko-Ochojska, J. Smoleń, Rafał Śpiewak","doi":"10.18794/aams/137951","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/137951","url":null,"abstract":"Przewlekły stres wpływa na jakość snu oraz wywołuje symptomy depresji u osób aktywnych zawodowo. Posługa kapłańska, ze względu na swą specyfikę, może generować przewlekły stres, wpływać na jakość snu i wywoływać depresję. Celem pracy jest analiza obciążeń zawodowych księży katolickich, ocena jakości snu i rozpowszechnienia zaburzeń depresyjnych w tej grupie oraz wyodrębnienie czynników mających wpływ na ich występowanie u duchownych.Zbadano 223 księży diecezjalnych i zakonnych Archidiecezji Katowickiej. W badaniu zastosowano autorski, poddany walidacji kwestionariusz, skalę depresji Becka (Beck Depression Inventory – BDI-II) oraz Skalę Jakości Snu (SJS).Czynnikami wywołującymi najsilniejszy stres u badanych księży były relacje z przełożonymi (68,2%) oraz zmiana parafii (66,8%). Najczęstszym z subiektywnie odczuwanych przez respondentów negatywnych stanów podczas całej dotychczasowej służby kapłańskiej było przemęczenie (92,4%). W badanej grupie u 20,2% księży występowała pogorszona jakość snu, a zaburzenia depresyjne o różnym stopniu nasilenia wykazano u 27,4% badanych. Wykazano zależność jakości snu oraz depresji od nasilenia stresu związanego ze zmianą parafii, relacjami z przełożonymi, celibatem oraz życiem w pojedynkę.Księża niechętnie poddają się badaniu kwestionariuszowemu dotyczącemu stanu zdrowia psychicznego, jednocześnie stanowią grupę wysokiego ryzyka występowania zaburzeń snu i zaburzeń depresyjnych. Im niższa była jakość snu, tym wyższe wskaźniki zaburzeń depresyjnych. Perfekcjonizm, nadmierne zaangażowanie, poczucie niezrozumienia, potrzeba uznania i wysoka wrażliwość interpersonalna sprzyjały nasileniu symptomów depresji w badanej grupie.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"117 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124143140","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"The problem of malnutrition amongst acutely hospitalized elderly patients","authors":"E. Fatyga","doi":"10.18794/aams/135915","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/135915","url":null,"abstract":"Celem pracy była ocena niedożywienia u pacjentów hospitalizowanych w trybie pilnym na oddziale internistycznym z uwzględnieniem chorób będących przyczyną hospitalizacji.Przekrojowe badanie obserwacyjne przeprowadzono na próbie 320 osób w wieku podeszłym przyjmowanych kolejno na oddział chorób wewnętrznych od września 2019 r. do stycznia 2020 r. Stan odżywienia sprawdzano za pomocą: kwestionariusza Subiektywnej Globalnej Oceny (SGA), pomiaru antropometrycznego (masa ciała i wzrost), wskaźnika masy ciała (BMI) oraz analizy składu ciała za pomocą bioimpedancji elektrycznej (BI).Badania wykazały niedożywienie u 42,6% mężczyzn i 44,7% kobiet oraz poważne niedożywienie u 24% mężczyzn i 24,1% kobiet. Niedożywienie stwierdzano najczęściej u osób z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) i z zakażeniami układu moczowego, a poważne niedożywienie u osób z chorobami układu krążenia.U pacjentów w wieku podeszłym hospitalizowanych w trybie pilnym z powodu chorób wewnętrznych występuje wysoki wskaźnik niedożywienia i poważnego niedożywienia. SGA i BI są przydatnymi narzędziami do kontroli stanu odżywienia w tej grupie chorych.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"284 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-09-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131704093","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tobiasz Żłobiński, Anna Stolecka-Warzecha, B. Błońska-Fajfrowska
{"title":"Influence of Kinesio Taping on pain, anthropometric, static and dynamic parameters of feet in patients with posterior tibial enthesopathy – case studies","authors":"Tobiasz Żłobiński, Anna Stolecka-Warzecha, B. Błońska-Fajfrowska","doi":"10.18794/aams/136352","DOIUrl":"https://doi.org/10.18794/aams/136352","url":null,"abstract":"Mięsień piszczelowy tylny odgrywa ważną rolę w utrzymaniu prawidłowego wysklepienia stopy w pozycji stojącej oraz podczas chodu, dodatkowo umożliwiając prawidłowe przetoczenie oraz amortyzowanie stopy. Współpracuje z mięśniem strzałkowym długim, współtworząc tzw. strzemię ścięgniste stopy. Zmiany w obrębie przyczepu dystalnego mięśnia piszczelowego tylnego (do kości łódkowatej) mogą być przyczyną objawów bólowych wewnętrznej krawędzi stopy, zwanych entezopatią. Entezopatia jest bolesną zmianą chorobową w obrębie przyczepu ścięgna mięśniowego do kości. Najczęściej jest wynikiem działania nadmiernych obciążeń i zaburzeń działania mięśnia, co prowadzi do stanów zapalnych, którym towarzyszy ból zlokalizowany w miejscu przyczepu, oraz pogorszenia funkcji mięśnia. Leczenie schorzenia nie zostało jeszcze opisane, stąd brak jasnych wytycznych co do leczenia zachowawczego. Celem pracy była ocena wpływu kinesiotapingu (Kinesio Taping) w połączeniu z masażem poprzecznym przyczepu dystalnego ścięgna na parametry statyczne oraz dynamiczne stopy.","PeriodicalId":245779,"journal":{"name":"Annales Academiae Medicae Silesiensis","volume":"7 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-07-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133617631","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}