MARY JEAN CHAN’İN “ANNENİN KIZININ BEDENİNİN DERİNLİKLERİNDE KENDİ KIZLIK GÜNLERİNDEN KALMA EL DEĞMEMİŞ, YİTİK YANLARINI BULMASIDIR” ADLI ŞİİRİNİN ANA KATLİ EDİMİ VE KADIN PSİKOLOJİSİ BAĞLAMINDA İRDELENMESİ

Bu çalışma, Hong Konglu şair Mary Jean Chan’in “Annenin kızının bedeninin derinliklerinde kendi kızlık günlerinden kalma el değmemiş, yitik yanlarını bulmasıdır” adlı şiirini ana katli edimi ve kadın psikolojisi kavramları bakımından ele almaktadır. Otobiyografik detaylar içeren ve tarihsel yazarın kuir olduğunu itiraf etmesi üzerine annesiyle bozulan ilişkisini yeniden düzeltme umuduyla kaleme aldığı anlatı anne ve kız arasındaki başından beri sorunlu olan ilişkiyi ve çatışmayı konu edinmektedir. Bu bakımdan çalışma, örtük yazarın aslında ana katli ediminde başarısızlığa uğradığından bütüncül bir öznellik inşa edemediği ve bu nedenle anne nesnesi ve imgesini bir yitim olarak değil, bir eksiklik olarak deneyimlediğini ileri sürmektedir. Kendini annenin bir nesnesi olarak tanımlayan örtük yazar sembolikte katlini gerçekleştiremediği anneyi semiyotik düzlemde kelimelerle tekrar elde etmeye çalışmakta ve böylece öznellik inşa etmeyi ummakta, bir bakıma hak ettiğine inandığı ideal annenin de dolaylı olarak yasını tutmaktadır. Semiyotik düzlem şiirsel söylem aracılığıyla özneye anaç bir zemin sunmakta ve örtük yazar ürettiği anlatıyla annenin şefkatini ve sevgisini nevrotik bir biçimde geri kazanmaya çalışmaktadır. Çalışma, Horney’in kadın psikolojisi ve Kristeva’nın ana katli kavramlarını baz almaktadır. Buna göre, anneyle aşırı özdeşleşim yaşama ya da özdeşleşim kuramama ana katlinin başarısızlığa uğramasından kaynaklanmakta ve örtük yazar kuir olmasından dolayı suçluluk hissetmesini ya da anneye karşı duyduğu ontolojik kırgınlığı anneyi aşamadığı için deneyimlemektedir.