Hasan Tahsin ve “İlk Kurşun” Üzerine Bir Literatür Analizi

Birinci Dunya Savasi’nin sonunda Paris Konferansi’nda alinan karar geregi 15 Mayis 1919 gunu Izmir sehri, Yunan ordusu tarafindan isgal edilir. Isgal sirasinda yasanan kargasa bir anda Osmanli ve Bati kamuoyunun gundemine oturur. Sabah saatlerinde rihtima cikan Yunan birlikleri, Saat Kulesi ve Sarikisla’yi gecip Kemeralti girisine geldiginde bir veya bir kac el silah sesi duyulur. Bunun uzerine Yunan askerleri; kislaya, hukumet konagina ve alana baglanan caddelerle, binalara ates etmeye baslamis, Yunan askerlerinin actigi ates sonucunda cok sayida Musluman hayatini kaybetmistir. Yasananlardan dolayi ilk kursun veya kursunlarin kaynagiyla ilgili tartismalar resmi raporlara girmistir. Milli Mucadele yillari dâhil uzun bir donem Turkiye’de, Kurtulus Savasi’nin Izmir’de Yunan askerlerine karsi atilan “ilk kursunla” basladigi yonunde bir tarihsel anlatiya basvurulmamis, dolayisiyla “ilk kursunu” kimin attigi ile ilgili de herhangi bir isim 1940’lara kadar da telaffuz edilmemistir. Ozellikle 1960’lardan sonra Hasan Tahsin (Osman Nevres) ismi ile birlikte “ilk kursun” kavrami da tarih anlatimina eklemlenmistir. Bu calisma “ilk kursunu” kimin nerede attigindan ziyade; Hasan Tahsin’in attigini one suren tarihsel anlatinin referansi kabul edilen eserleri ve bu eserlerde sunulan tarihsel kanitlari kritik etmeyi, ote yandan ise Hasan Tahsin ve “ilk kursun” etrafinda donen tartismalarin tarihsel seruvenine bakmayi hedeflemektedir.