Makâmât’ta Kafiye veya Çok İstisna, Bir Kaide Tesis Etmez / Rhyme In Maqāmāt or Too Many Exceptions Do Not Prove A Rule

Yazar, makalesinde Hemedâni ve Hariri ozelinde siirin vazgecilmez bir ozelligi olan kâfiyenin, Makâmât literaturundeki nesirde/duzyazida varligini; bir anlamda kâfiyeli duzyaziyi (nesiri) tartismaktadir. Bu konuda makale yazan Tamas Ivanyi’nin Makamat turunun nesrindeki “kâfiye sistemi”nin siirdekinin hemen hemen aynisi oldugu seklindeki tezine bazi noktalarda katilmamakta; her iki yazarin makâmâtlarindan orneklerle nesirde kâfiye yapilanmasini incelemekte; i’râb konumu acisindan uyumsuzluklara dikkat cekmektedir. Yazarin tezine gore, nesirde kâfiye unsuru bulunmakla birlikte, siirdeki gibi cok kati ve sistemli degildir. Dolayisiyla siirdeki kâfiye ile nesirdeki kâfiye arasinda farkliliklar vardir. Cunku nesirdeki kâfiyelerde i’râb durumlarinin farkliligi kâfiyeyi zorlamaktadir. The author discusses existence of rhyme which is an essential feature of poem in prose of makamat literature, in a sense, rhymed prose in the case of Hemedani and Hariri in his article. He doesn’t participate at some point to Tamas Ivanyi’s thesis that “rhyme system” in prose of Makamat genre is almost identical to the one in poetry and examines construction of rhyme in prose with examples from Makamats by both authors and takes attention incompatilibities in terms of i’râb position. According to the author’s thesis, although there is an rhyme element in prose, it isn’t strict and systematic as poetry. Therefore, there are differences between rhyme in poetry and in prose. Because differences of i’râb positions in prosodic rhyme forces rhyme.