{"title":"我们还能多文化思考吗?关于多样性、社会凝聚力和融合意识的悖论","authors":"F. Levrau, P. Loobuyck","doi":"10.2143/EPN.20.2.2050503","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Het multiculturalisme als officiële beleidsstrategie is de laatste jaren onder druk komen te staan – ook in landen als Nederland en Groot-Brittannië die op dit punt lange tijd als rolmodel fungeerden (Blair 2006; Joppke 2004; Entzinger 2003). Vanuit verschillende hoeken wordt geopperd dat het ‘multiculturalisme’ voorbijgestreefd is. Een multicultureel beleid zou tot maatschappelijke en sociaaleconomische drama’s leiden (Scheffer 2007) en het zou de weldenkende progressieve intellectuele bovenklasse blind hebben gemaakt voor de gevaren die andere culturen (met name de islam) met zich meebrengen (Van Rooy 2008). Het multiculturalisme als ideologie van verdraagzaamheid zou het bovendien onmogelijk hebben gemaakt nog enige kritiek op andere culturen te uiten – elke kritiek moest in de kiem gesmoord worden door een (politiek correct en elitair) multiculturalistisch denken. René Cuperus (2009), ideoloog van de Wiardi Beckman Stichting van de Nederlandse PvdA, heeft het in dit verband over het ‘Misverstand Multiculturele Samenleving’. Het misverstand bestaat er volgens hem in dat diversiteit, multicultuur en wereldburgerschap voor de gewone mens – anders dan voor de elites – geen hoeraconcepten zijn. In tegendeel, ze zouden veeleer met bedreiging en vervreemding geassocieerd worden. En natuurlijk hebben ook de aanslagen van 11 september 2001, de moord op Theo van Gogh in november 2004 en de algehele dreiging die uitgaat van het moslimterrorisme de anti-multiculturalistische teneur nog versterkt (cf. Roy 2008; Buruma 2006; Scruton 2002). Ten aanzien van deze evoluties waarin het multiculturalisme steeds duidelijker kop-van-jut is, is het belangrijk de vraag te stellen wat precies wordt bedoeld met dat multiculturalisme waar men zo graag vanaf wil. Veelal blijkt het te gaan over een naïef cultuurrelativisme (alle culturen zijn evenwaardig), onbeholpen laissez-faire beleid (alles en iedereen is welkom), conservatief en gesloten communitarisme Mogen we nog mu l t i cu l tu r e e l d enken?","PeriodicalId":38844,"journal":{"name":"Ethische Perspectieven","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2010-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":"{\"title\":\"Mogen we nog multicultureel denken? Over diversiteit, sociale cohesie en de integratie-erkenningsparadox\",\"authors\":\"F. Levrau, P. Loobuyck\",\"doi\":\"10.2143/EPN.20.2.2050503\",\"DOIUrl\":null,\"url\":null,\"abstract\":\"Het multiculturalisme als officiële beleidsstrategie is de laatste jaren onder druk komen te staan – ook in landen als Nederland en Groot-Brittannië die op dit punt lange tijd als rolmodel fungeerden (Blair 2006; Joppke 2004; Entzinger 2003). Vanuit verschillende hoeken wordt geopperd dat het ‘multiculturalisme’ voorbijgestreefd is. Een multicultureel beleid zou tot maatschappelijke en sociaaleconomische drama’s leiden (Scheffer 2007) en het zou de weldenkende progressieve intellectuele bovenklasse blind hebben gemaakt voor de gevaren die andere culturen (met name de islam) met zich meebrengen (Van Rooy 2008). Het multiculturalisme als ideologie van verdraagzaamheid zou het bovendien onmogelijk hebben gemaakt nog enige kritiek op andere culturen te uiten – elke kritiek moest in de kiem gesmoord worden door een (politiek correct en elitair) multiculturalistisch denken. René Cuperus (2009), ideoloog van de Wiardi Beckman Stichting van de Nederlandse PvdA, heeft het in dit verband over het ‘Misverstand Multiculturele Samenleving’. Het misverstand bestaat er volgens hem in dat diversiteit, multicultuur en wereldburgerschap voor de gewone mens – anders dan voor de elites – geen hoeraconcepten zijn. In tegendeel, ze zouden veeleer met bedreiging en vervreemding geassocieerd worden. En natuurlijk hebben ook de aanslagen van 11 september 2001, de moord op Theo van Gogh in november 2004 en de algehele dreiging die uitgaat van het moslimterrorisme de anti-multiculturalistische teneur nog versterkt (cf. Roy 2008; Buruma 2006; Scruton 2002). Ten aanzien van deze evoluties waarin het multiculturalisme steeds duidelijker kop-van-jut is, is het belangrijk de vraag te stellen wat precies wordt bedoeld met dat multiculturalisme waar men zo graag vanaf wil. Veelal blijkt het te gaan over een naïef cultuurrelativisme (alle culturen zijn evenwaardig), onbeholpen laissez-faire beleid (alles en iedereen is welkom), conservatief en gesloten communitarisme Mogen we nog mu l t i cu l tu r e e l d enken?\",\"PeriodicalId\":38844,\"journal\":{\"name\":\"Ethische Perspectieven\",\"volume\":null,\"pages\":null},\"PeriodicalIF\":0.0000,\"publicationDate\":\"2010-06-30\",\"publicationTypes\":\"Journal Article\",\"fieldsOfStudy\":null,\"isOpenAccess\":false,\"openAccessPdf\":\"\",\"citationCount\":\"0\",\"resultStr\":null,\"platform\":\"Semanticscholar\",\"paperid\":null,\"PeriodicalName\":\"Ethische Perspectieven\",\"FirstCategoryId\":\"1085\",\"ListUrlMain\":\"https://doi.org/10.2143/EPN.20.2.2050503\",\"RegionNum\":0,\"RegionCategory\":null,\"ArticlePicture\":[],\"TitleCN\":null,\"AbstractTextCN\":null,\"PMCID\":null,\"EPubDate\":\"\",\"PubModel\":\"\",\"JCR\":\"Q4\",\"JCRName\":\"Arts and Humanities\",\"Score\":null,\"Total\":0}","platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Ethische Perspectieven","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.2143/EPN.20.2.2050503","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"Q4","JCRName":"Arts and Humanities","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
摘要
作为官方政策战略的多元文化主义近年来一直面临压力,荷兰和英国等国长期以来一直是这一领域的榜样(Blair 2006;2004年Joppke;《2003年)。从不同的角度来看,有人认为“多元文化主义”已经过时了。多元文化政策将导致社会和社会经济戏剧(Scheffer 2007),并将使理性的进步知识上层阶级对其他文化(特别是伊斯兰教)的危险视而不见(Van Rooy 2008)。此外,多元文化主义作为一种宽容的意识形态,将使任何对其他文化的批评都无法表达——任何批评都必须被多元文化主义思想(政治正确和精英主义)扼杀在萌芽状态。荷兰民主自由党Wiardi Beckman基金会的理论家Rene Cuperus(2009)谈到了“多元文化社会的误解”。在他看来,误解在于多样性、多元文化和世界公民身份对普通人来说不是卖淫的概念,而对精英来说则不是。相反,它们更像是一种威胁和异化。当然,2001年9月11日的恐怖袭击、2004年11月对提奥·梵高(Theo van Gogh)的谋杀,以及穆斯林恐怖主义的普遍威胁,都强化了反多元文化主义的基调。布鲁玛2006;罗杰·2002)。面对这些多元文化主义日益明显的趋势,我们必须扪心自问,我们如此渴望摆脱的多元文化主义究竟是什么意思。它往往是关于天真的文化相对主义(所有的文化都是平等的),笨拙的自由放任政策(任何事情和每个人都是受欢迎的),保守和封闭的共产主义。
Mogen we nog multicultureel denken? Over diversiteit, sociale cohesie en de integratie-erkenningsparadox
Het multiculturalisme als officiële beleidsstrategie is de laatste jaren onder druk komen te staan – ook in landen als Nederland en Groot-Brittannië die op dit punt lange tijd als rolmodel fungeerden (Blair 2006; Joppke 2004; Entzinger 2003). Vanuit verschillende hoeken wordt geopperd dat het ‘multiculturalisme’ voorbijgestreefd is. Een multicultureel beleid zou tot maatschappelijke en sociaaleconomische drama’s leiden (Scheffer 2007) en het zou de weldenkende progressieve intellectuele bovenklasse blind hebben gemaakt voor de gevaren die andere culturen (met name de islam) met zich meebrengen (Van Rooy 2008). Het multiculturalisme als ideologie van verdraagzaamheid zou het bovendien onmogelijk hebben gemaakt nog enige kritiek op andere culturen te uiten – elke kritiek moest in de kiem gesmoord worden door een (politiek correct en elitair) multiculturalistisch denken. René Cuperus (2009), ideoloog van de Wiardi Beckman Stichting van de Nederlandse PvdA, heeft het in dit verband over het ‘Misverstand Multiculturele Samenleving’. Het misverstand bestaat er volgens hem in dat diversiteit, multicultuur en wereldburgerschap voor de gewone mens – anders dan voor de elites – geen hoeraconcepten zijn. In tegendeel, ze zouden veeleer met bedreiging en vervreemding geassocieerd worden. En natuurlijk hebben ook de aanslagen van 11 september 2001, de moord op Theo van Gogh in november 2004 en de algehele dreiging die uitgaat van het moslimterrorisme de anti-multiculturalistische teneur nog versterkt (cf. Roy 2008; Buruma 2006; Scruton 2002). Ten aanzien van deze evoluties waarin het multiculturalisme steeds duidelijker kop-van-jut is, is het belangrijk de vraag te stellen wat precies wordt bedoeld met dat multiculturalisme waar men zo graag vanaf wil. Veelal blijkt het te gaan over een naïef cultuurrelativisme (alle culturen zijn evenwaardig), onbeholpen laissez-faire beleid (alles en iedereen is welkom), conservatief en gesloten communitarisme Mogen we nog mu l t i cu l tu r e e l d enken?