{"title":"关于译者的大胆","authors":"Karolina Dębska","doi":"10.12775/rp.2022.004","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Jednym z podstawowych zagadnień podejmowanych w ramach nowego nurtu przekładoznawstwa – badań nad tłumaczem – jest widoczność. W obecnym artykule prześledzę, jakie ślady zostawiły w swoich tłumaczeniach Aleksandra Bąkowska i Zofia Daszyńska-Golińska, dwie żyjące na przełomie XIX i XX wieku tłumaczki tekstów z dziedziny nauk społecznych, oraz zastanowię się, czy śmiałość ich ingerencji wynika z obowiązującej normy przekładu, czy jest skutkiem ich doświadczeń.","PeriodicalId":33180,"journal":{"name":"Rocznik Przekladoznawczy","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":"{\"title\":\"O śmiałości tłumacza\",\"authors\":\"Karolina Dębska\",\"doi\":\"10.12775/rp.2022.004\",\"DOIUrl\":null,\"url\":null,\"abstract\":\"Jednym z podstawowych zagadnień podejmowanych w ramach nowego nurtu przekładoznawstwa – badań nad tłumaczem – jest widoczność. W obecnym artykule prześledzę, jakie ślady zostawiły w swoich tłumaczeniach Aleksandra Bąkowska i Zofia Daszyńska-Golińska, dwie żyjące na przełomie XIX i XX wieku tłumaczki tekstów z dziedziny nauk społecznych, oraz zastanowię się, czy śmiałość ich ingerencji wynika z obowiązującej normy przekładu, czy jest skutkiem ich doświadczeń.\",\"PeriodicalId\":33180,\"journal\":{\"name\":\"Rocznik Przekladoznawczy\",\"volume\":\"1 1\",\"pages\":\"\"},\"PeriodicalIF\":0.0000,\"publicationDate\":\"2022-12-30\",\"publicationTypes\":\"Journal Article\",\"fieldsOfStudy\":null,\"isOpenAccess\":false,\"openAccessPdf\":\"\",\"citationCount\":\"0\",\"resultStr\":null,\"platform\":\"Semanticscholar\",\"paperid\":null,\"PeriodicalName\":\"Rocznik Przekladoznawczy\",\"FirstCategoryId\":\"1085\",\"ListUrlMain\":\"https://doi.org/10.12775/rp.2022.004\",\"RegionNum\":0,\"RegionCategory\":null,\"ArticlePicture\":[],\"TitleCN\":null,\"AbstractTextCN\":null,\"PMCID\":null,\"EPubDate\":\"\",\"PubModel\":\"\",\"JCR\":\"Q4\",\"JCRName\":\"Arts and Humanities\",\"Score\":null,\"Total\":0}","platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Rocznik Przekladoznawczy","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.12775/rp.2022.004","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"Q4","JCRName":"Arts and Humanities","Score":null,"Total":0}
Jednym z podstawowych zagadnień podejmowanych w ramach nowego nurtu przekładoznawstwa – badań nad tłumaczem – jest widoczność. W obecnym artykule prześledzę, jakie ślady zostawiły w swoich tłumaczeniach Aleksandra Bąkowska i Zofia Daszyńska-Golińska, dwie żyjące na przełomie XIX i XX wieku tłumaczki tekstów z dziedziny nauk społecznych, oraz zastanowię się, czy śmiałość ich ingerencji wynika z obowiązującej normy przekładu, czy jest skutkiem ich doświadczeń.