Eski Uygurca Buddhāvataṁsaka-sūtra Tefsirine Ait Üç Fragman

Budizmin Cin’e girisi MS 1. yuzyil ile tarihlendirilir. Budizmin Cin’e girerken izledigi yol hakkinda birincisi Orta Asya ve Xinjiang’dan geldigi dusuncesi ve ikincisi ise Ipek Yolu guzergâhini takip ettigi dusuncesi olmak uzere siklikla one surulen iki fikir vardir. Budizmin Cin’de Huan ve Ling donemlerinde yayildigi bilinse de esasen bu ogreti Cin’de Tang hanedanligi (618-907) doneminde ciddi bir gelisim saglamistir. Tang doneminde ve sonrasinda Cin’de bir Hint muadili olmayan bircok ekol ortaya cikmistir. Bu ekollerin cogu Sanskritce kulliyata dayanir. Bunlardan birisi de, bu calismanin da konusunu olusturan, Buddhāvataṁsaka-sūtra’dir. Cin’de bu eser temelinde Huayan ekolu ortaya cikmistir. Bu yazi simdiye kadar nesredilmemis Eski Uygurca Buddhāvataṁsaka-sūtra tefsirine ait uc fragmanin nesrini konu edinmektedir. Bu fragmanlar Berlin Turfan Koleksiyonu’nda sirasiyla Mainz 769-3 (b fragmani), Mainz 18 ve Mainz 758-7 (a fragmani) arsiv numaralariyla saklanmaktadir. Eski Uygurca Buddhāvataṁsaka-sūtra tefsiri, Budizmin Faxiang ekolune iliskin metinleri iceren bir yazma eserin 20. bolumunu olusturmaktadir. Bu yaziya konu olan fragmanlar ise 20. bolume ait olmasina karsin sayfa numaralarina sahip degildir.