Biblioteczna mediacja pod lupą

Rola bibliotek w społeczeństwie, pomimo kontynuacji, wymaga nowych przemyśleń. Nie grozi im zanik, ale paninformacjonizm oraz mity automatyzacji i digitalnej hiperświadomości trzeba koniecznie przezwyciężyć. Biblioteczne pośrednictwo w komunikacji jest nadal niezbędne, ale usługi wymagają znacznych udogodnień. Ogólna oferta informacyjna potrzebuje uporządkowania i weryfikacji, a do tego konieczne byłoby powiązanie bibliotek w system. Oczywiście trzeba kontynuować przedsięwzięcia bibliograficzne, tworzyć (w skoordynowaniu) katalogi oraz rozwijać biblioteczne, środowiskowe informacje użytkowe. Oferta elektroniczna to tylko jedno z ogniw informacyjnej transmisji. Biblioteki muszą nadal wspierać instytucjonalne formy edukacji oraz samokształcenie spontaniczne, natomiast odnosząc się ostrożnie do kształcenia zautomatyzowanego. Wsparcie nauki, obok międzybibliotecznej oferty zasobów piśmienniczych, wymaga tworzenia repozytoriów oraz zatrudniania bibliotekarzy dziedzinowych. Finalnym efektem procesów komunikacyjnych powinny być nowe i kreatywne refleksje, wsparte emocjonalnie, czemu sprzyjają zwłaszcza literatura piękna i ogólnie: piśmiennictwo. To zaś wyznacza bibliotekom powinności szczególne. Trzeba też odrzucić uprzedzenia wobec zadań rekreacyjnych, umożliwiających wszak zagospodarowanie czasu wolnego oraz odreagowanie zmęczenia i znużenia: biblioteki mogą i powinny służyć temu także. Jak również możliwie licznie i bogato realizować bezpośrednie programy ponadusługowe, dla wsparcia środowiskowych kontaktów i miejscowych integracji.