Dziedzictwo muzyki polskiej – digitalizacja, opracowanie i perspektywy badawcze

W badaniach dużych korpusów dzieł muzycznych, niezależnie od tego czy zdefiniujemy je jako zbiór kompozycji danego kompozytora, twórczość uprawianą w określonym ośrodku czy w konkretnym okresie, istotna jest możliwie reprezentatywna liczba odpowiednio przygotowanego materiału do analizy. W artykule niniejszym omówiono kolejno: proces tworzenia kompleksowej bazy źródeł wraz z ich cyfrowymi transkrypcjami oraz wynikające stąd nowe możliwości i perspektywy badawcze. Wszystkie wskazane przykłady, a także charakterystyka stosowanej metodologii prac oparta jest na doświadczeniach Instytutu Chopina w realizacji dwu projektów finansowanych ze środków Unii Europejskiej: (1) „Dziedzictwo Chopinowskie w otwartym dostępie” oraz „Dziedzictwo muzyki polskiej w otwartym dostępie”. Projekty te realizowane było odpowiednio w latach 2017–2021 oraz 2018–2022. W ich efekcie powstały dwa portale oraz odrębne strony, na których dostępne są transkrypcje cyfrowe.