{"title":"电影中的记忆/电影后的记忆","authors":"Natasza Korczarowska","doi":"10.36744/kf.2434","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"W tekście zostaje podjęta refleksja nad relacjami kina i pamięci. Autorka za punkt wyjścia przyjmuje ontologię André Bazina, poszukując w słynnym eseju francuskiego krytyka odpowiedzi na pytanie o funkcję kina jako narzędzia „balsamowania czasu”. Teoretyczną ramą refleksji jest koncepcja pamięci protetycznej Alison Landsberg (obraz jako proteza pamięci) i postnostalgii Vivian P. Y. Lee (obraz jako zapis wspomnień utekstowionych). Autorka zwraca uwagę na rolę fotografii, którą – za Edgarem Morinem i Rolandem Barthes’em – traktuje jako źródło widmontologii kina. Tekst został zainspirowany filmem Babilon (Babylon, 2022) Damiena Chazelle’a, a zwłaszcza jego eseistycznym finałem, zrealizowanym w duchu Historii kina (Histoire/s/ du cinéma, 1988-1998) Jean-Luca Godarda, który autorka przedstawia jako epitafium dla kina czy też raczej dla jego tradycyjnie rozumianego dyspozytywu. (Materiał nierecenzowany).","PeriodicalId":489580,"journal":{"name":"Kwartalnik Filmowy","volume":"24 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2024-04-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":"{\"title\":\"Pamięć w kinie/pamięć po kinie\",\"authors\":\"Natasza Korczarowska\",\"doi\":\"10.36744/kf.2434\",\"DOIUrl\":null,\"url\":null,\"abstract\":\"W tekście zostaje podjęta refleksja nad relacjami kina i pamięci. Autorka za punkt wyjścia przyjmuje ontologię André Bazina, poszukując w słynnym eseju francuskiego krytyka odpowiedzi na pytanie o funkcję kina jako narzędzia „balsamowania czasu”. Teoretyczną ramą refleksji jest koncepcja pamięci protetycznej Alison Landsberg (obraz jako proteza pamięci) i postnostalgii Vivian P. Y. Lee (obraz jako zapis wspomnień utekstowionych). Autorka zwraca uwagę na rolę fotografii, którą – za Edgarem Morinem i Rolandem Barthes’em – traktuje jako źródło widmontologii kina. Tekst został zainspirowany filmem Babilon (Babylon, 2022) Damiena Chazelle’a, a zwłaszcza jego eseistycznym finałem, zrealizowanym w duchu Historii kina (Histoire/s/ du cinéma, 1988-1998) Jean-Luca Godarda, który autorka przedstawia jako epitafium dla kina czy też raczej dla jego tradycyjnie rozumianego dyspozytywu. (Materiał nierecenzowany).\",\"PeriodicalId\":489580,\"journal\":{\"name\":\"Kwartalnik Filmowy\",\"volume\":\"24 4\",\"pages\":\"\"},\"PeriodicalIF\":0.0000,\"publicationDate\":\"2024-04-08\",\"publicationTypes\":\"Journal Article\",\"fieldsOfStudy\":null,\"isOpenAccess\":false,\"openAccessPdf\":\"\",\"citationCount\":\"0\",\"resultStr\":null,\"platform\":\"Semanticscholar\",\"paperid\":null,\"PeriodicalName\":\"Kwartalnik Filmowy\",\"FirstCategoryId\":\"0\",\"ListUrlMain\":\"https://doi.org/10.36744/kf.2434\",\"RegionNum\":0,\"RegionCategory\":null,\"ArticlePicture\":[],\"TitleCN\":null,\"AbstractTextCN\":null,\"PMCID\":null,\"EPubDate\":\"\",\"PubModel\":\"\",\"JCR\":\"\",\"JCRName\":\"\",\"Score\":null,\"Total\":0}","platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Kwartalnik Filmowy","FirstCategoryId":"0","ListUrlMain":"https://doi.org/10.36744/kf.2434","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
摘要
这篇文章反映了电影与记忆之间的关系。作者以安德烈-巴赞（André Bazin）的本体论为出发点，从这位法国评论家的著名文章中寻找电影作为 "防腐时间 "工具的功能问题的答案。反思的理论框架是艾莉森-兰茨伯格（Alison Landsberg）的假体记忆概念（影像作为记忆的假体）和薇薇安-李（Vivian P. Y. Lee）的后怀旧（影像作为质感记忆的记录）。继埃德加-莫兰（Edgar Morin）和罗兰-巴特（Roland Barthes）之后，作者提请注意摄影的作用，并将其视为电影宽蒙学的源泉。本文的灵感来自达米安-查泽雷（Damien Chazelle）的电影《巴比伦》（Babylon，2022 年），尤其是其散文式的结尾，该结尾是按照让-吕克-戈达尔（Jean-Luc Godard）的《电影史》（Histoire/s/du cinéma，1988-1998 年）的精神创作的。(未审阅资料）。
W tekście zostaje podjęta refleksja nad relacjami kina i pamięci. Autorka za punkt wyjścia przyjmuje ontologię André Bazina, poszukując w słynnym eseju francuskiego krytyka odpowiedzi na pytanie o funkcję kina jako narzędzia „balsamowania czasu”. Teoretyczną ramą refleksji jest koncepcja pamięci protetycznej Alison Landsberg (obraz jako proteza pamięci) i postnostalgii Vivian P. Y. Lee (obraz jako zapis wspomnień utekstowionych). Autorka zwraca uwagę na rolę fotografii, którą – za Edgarem Morinem i Rolandem Barthes’em – traktuje jako źródło widmontologii kina. Tekst został zainspirowany filmem Babilon (Babylon, 2022) Damiena Chazelle’a, a zwłaszcza jego eseistycznym finałem, zrealizowanym w duchu Historii kina (Histoire/s/ du cinéma, 1988-1998) Jean-Luca Godarda, który autorka przedstawia jako epitafium dla kina czy też raczej dla jego tradycyjnie rozumianego dyspozytywu. (Materiał nierecenzowany).
求助内容：
应助结果提醒方式：
京公网安备 11010802042870号
