Doświadczanie kryzysu braku ojca jako przejaw egzystencjalnego uczenia się z perspektywy dorosłego dziecka. Wstępne wyniki badań

Z uwagi na to, iż badania własne mają charakter retrospektywny, przyjęłam założenie przedstawienia wątków z biografii badanego w ujęciu przeszłość–teraźniejszość, co jest zgodne z biograficznym podejściem badawczym. Zamierzeniem badawczym uczyniłam wątki determinujące indywidualny charakter dzieciństwa: stygmatyzowanie, obciążenie emocjonalne wyrokiem rodzica, osamotnienie i dorosłości czyli doświadczenia, przeżycia i znaczenia nadawane im przez badanego, wychowującego się w rodzinie z jednym z rodziców pozbawionym wolności. Dokonałam próby rozumienia sytuacji rodzinnej badanego, nie natomiast oceny jego postępowania, lokując dociekania badawcze w paradygmacie konstruktywistycznym i interpretacyjnym. Część empiryczna artykułu to próba odpowiedzi na następujące pytania badawcze: W jakiej przestrzeni badany lokuje, urzeczywistnia retrospektywne wyobrażenie o statusie dorosłego? W jaki sposób wizja życia rodzinnego badanego przekłada się na interpretację formującej się teraźniejszości, dynamiki współczesnego funkcjonowania w rodzinie? Projektowanym rdzeniem procesu epistemologiczno-eksploracyjnego w owych badaniach jest biografia i wywiad pogłębiony. Poddanie namysłowi dążeń badanego do odkrywania motywatorów realności funkcjonowania w przestrzeni rodzinnej stanowiło cel analizy. Opracowanie to poszukiwanie uzasadnień i głos w dyskusji akcentującej przejaw egzystencjalnego uczenia się zachodzącego w doświadczeniu kryzysu braku.