Zróżnicowanie języka formy – wizualno-werbalny charakter kolekcji Liberatura ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu na podstawie wybranych przykładów

W artykule omówione zostały wybrane przykłady dzieł liberackich (Liberatura) z perspektywy komunikacji werbalnej i komunikacji wizualnej. Szczegółowej analizie poddano utwory Anne Carson (Nox), Herty Müller (Strażnik bierze swój grzebień), Z. Fajfera i K. Bazarnik (Oka-leczenie), Stéphane’a Mallarmégo (Rzut kośćmi nigdy nie zniesie przypadku) oraz Radosława Nowakowskiego (m.in. seria Nieopisanie świata). Werbalność i wizualność tych utworów przenikają się i nakładają na siebie, budując dodatkowe znaczenia i poszerzając możliwości interpretacyjne, a wielość przyjętych przez autorów rozwiązań zaskakuje. Ta formalna innowacyjność, dopasowana do treści, każdorazowo wspiera sensy obecne w danym dziele, wpływa także na zmianę jego odbioru poprzez aktywizowanie procesu lektury.