Më se e kryera e mbipërbërë e gjuhës shqipe

Gjuha shqipe ka krijuar 7 (shtatë) forma gramatikore të kohës së shkuar për të dhënë më me saktësi kohën se kur është kryer veprimi foljor në të shkuarën e mënyrës dëftore. Nëpërmjet tyre veprimi foljor jepet i shkallëzuar duke u mbështetur në një pikë kohore referimi herë në të tashmen (d.m.th. në çastin kur flasim a shkruajmë) dhe herë në të shkuarën (d.m.th. në një prej çasteve që i përket së kaluarës). Në mënyrën dëftore folja në gjuhën shqipe ka këto 7 (shtatë) forma gramatikore kohore për të shkuarën: e pakryera, e kryera e thjeshtë, e kryera e përbërë, e kryera e mbipërbërë, më se e kryera e përbërë, më se e kryera e mbipërbërë dhe e kryera e tejshkuar. Nga pikëpamja e strukturës së tyre dy nga këto forma gramatikore kohore në gjendjen e sotme të gjuhës shqipe janë të thjeshta (e pakryera dhe e kryera e thjeshtë), kurse pesë nga këto forma gramatikore janë të përbëra (e kryera e përbërë, e kryera e mbipërbërë, më se e kryera e përbërë, më se e kryera e mbipërbërë dhe e kryera e tejshkuar). Format gramatikore kohore të përbëra janë quajtur edhe “forma kohore relative”, të cilat e japin të shkallëzuar largësinë kohore të kryerjes së veprimit të foljes në bazë të referimit me një çast kohor të së shkuarës1 që shënohet nga folja ndihmëse.