Üst Ekstremitede İyatrojenik Psödoanevrizma Gelişen Hastaların Demografik Özelliklerinin ve Tedavilerinin Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi

Amaç: Üst ekstremite arterlerinden perkütan girişimler sonrası psödoanevrizma nadiren görülür. Bu çalışmada üst ekstremitede iatrojenik psödoanevrizması olan hastaların demografik özelliklerini ve psödoanevrizma tedavi yöntemlerini değerlendirmeyi amaçladık. Yöntem ve Gereçler: 2012-2022 yılları arasında kliniğimizde psödoanevrizma nedeniyle takip edilen 17 hasta retrospektif olarak incelendi. Son nokta sinir hasarı, kompartman sendromu, tromboembolik olay, fistül ve cerrahi ihtiyacı olarak belirlendi. Sinir hasarı, elektromiyografi ve semptomlarla görüldüğü gibi aksonal dejenerasyon olarak belirlendi. Bulgular: Çalışmaya alınan 17 hastanın 8'inde radial arter psödoanevrizması, 5'inde ulnar arter psödoanevrizması ve 4'ünde brakiyal arter psödoanevrizması gelişti. 15'i konservatif yöntemlerle tedavi edilirken, 2'si cerrahi olarak tedavi edildi. İkisinden biri geç dönemde teşhis edilen 9X9 mm çapındaki psödoanevrizma nedeniyle, diğeri ise ağrı ve 36x26 mm çapındaki psödoanevrizma nedeniyle ameliyat edildi. Bir hastada ulnar sinir hasarı tespit edildi. Bir hastaya fistül teşhisi konuldu. Ulnar sinir yaralanması ve brakial arterovenöz fistül konservatif yöntemlerle ameliyatsız tedavi edildi. Sonuç: Üst ekstremite arterlerinde perkütan girişim sonrası gelişen psödoanevrizmaların çoğu konservatif yöntemler ile tedavi edilebilmektedir. Girişimsel kardiyologlar psödoanevrizmalar için farklı tedavi yöntemlerinin olduğunu bilmeli ve güncel veriler ışığında başarılı bir şekilde tedavi edebilmelidir. Erken tanı ve tedavi, geç tanı daha kötü komplikasyonlara ve cerrahi müdahale gereksinimine yol açtığı için hayati önem taşımaktadır.