Opowieści przedmiotów. Zbiory prehistoryczne oraz sposoby ich prezentacji na przykładzie ekspozycji Muzeum Archeologicznego w Hamburgu

Ewolucja w postrzeganiu funkcji muzeum oraz roli zwiedzającego, a także nowe technologie końca XX i początku XXI wieku zmieniły zarówno sposób prezentowania obiektów muzealnych, jak i relacje muzeum z odbiorcą. Szczególnie ciekawie proces ten przebiegł w obszarze eksponowania zabytków archeologicznych, będących niewątpliwie grupą obiektów stanowiących nie lada wyzwanie dla muzealników. Szczątkowość zachowania, nierzadko znaczny stopień zniszczenia, monotematyczność i niepozorność prehistorycznych znalezisk oraz dystans czasowy, który dzieli nas od ich powstania, sprawiają, że nieporównywalnie trudniej osadzić je w kontekście choćby zbliżonym do pierwotnego. Przez długie lata ekspozycje archeologiczne stanowiły najsłabsze ogniwo w przestrzeni wielu muzeów, budząc ograniczony entuzjazm wśród zwiedzających. Niniejszy artykuł ma na celu prześledzenie owego procesu przeobrażeń na podstawie archiwalnych i aktualnych zasobów, dokumentujących historię wystawiennictwa w Archäologisches Museum Hamburg/Stadtmuseum Harburg, które w swojej ponad 120-letniej historii zgromadziło interesującą kolekcję archeologiczną. W układzie chronologicznym, uwzględniając historię instytucji, autorka przedstawia ewolucję tendencji wystawienniczych w Archäologisches Museum Hamburg/Stadtmuseum Harburg, począwszy od prezentacji pierwszych znalezisk pochodzących z amatorskich wykopalisk po współczesną, pełną multimediów, nowoczesną ekspozycję.