Opieka duszpasterska jako animacja kultury i obyczaju polskiego skupisk polonijnych

Od ponad dwu stuleci Polskę dotyka zjawisko emigracji. Powodowała ją najpierw niewola narodowa wskutek zaborów i kolejne powstania o odzyskanie utraconej niepodległości, które zazwyczaj przegrywane i w efekcie wywołujące dalsze represje zaborców wypychały tysiące Polaków na obczyznę. Treścią artykułu jest obecność kapłana wśród światowej Polonii. Omawiana jest tu także moc sprawcza kultury, duszpasterstwo wśród emigrantów. Szerokiej analizie poddane jest też zagadnienie, gdzie kościół, tam i szkoła. W rozprawie jest mowa o animowaniu kultury polskiej i obyczaju poprzez albo przy okazji opieki duszpasterskiej. Artykuł postuluje konieczność specjalnego przygotowania kapłanów do pracy w konkretnym środowisku. Zastąpienie tego przypadkowością nie tylko problemów duszpasterstwa emigracyjnego nie rozwiązuje, ale często pogłębia trapiące je schorzenia, a w rezultacie deprecjonuje jego rolę.