Bóg Honor Ojczyzna. Sztandar-relikwia Polskich Sił Powietrznych (część druga)

Druga część niniejszego tekstu poświęcona jest niezwykłej historii sztandaru dla polskich lotników, który – wykonany potajemnie w okupowanym kraju – został przemycony drogą lądową i następnie powietrzną z Wilna via Kowno–Berlin–Sztokholm do Londynu. Wręczony lotnikom 16 lipca 1941 r. w Swinderby przez Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie gen. broni Władysława Sikorskiego, do końca II wojny światowej przekazywany był co trzy miesiące kolejnym polskim dywizjonom. Uważany już wówczas – i jest tak do dzisiaj – za sztandar-‑relikwię Polskich Sił Powietrznych, mógł wrócić do wolnej Rzeczypospolitej Polskiej dopiero 3 września 1992 r., za to na pokładzie prezydenckiego samolotu, witany w Warszawie przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę. W momencie wylądowania na polskiej ziemi sztandar lotników był już po raz drugi w historii Polski pierwszym sztandarem wojskowym z dewizą „Bóg Honor Ojczyzna”, wyprzedzającym formalne jej wprowadzenie na sztandary Sił Zbrojnych RP na mocy ustawy z 19 lutego 1993 r.