Wystawa „Rodzina człowiecza” – ku nowym formom wyrażania

Zaprezentowana po raz pierwszy w 1955 roku w nowojorskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej wystawa fotograficzna "The Family of Man" postrzegana jest jako projekt ważny dla historii światowej fotografii, ale także jako zjawisko kontrowersyjne. Podczas światowego tournée w latach 1955-1962 pod auspicjami Agencji Informacyjnej Stanów Zjednoczonych, wystawa wywołała zróżnicowane reakcje, na które składały się zarówno entuzjastyczne, jak i krytyczne recenzje. Artykuł koncentruje się na problemie recepcji wystawy w Polsce, gdzie dotarła ona w 1959 roku dzięki Związkowi Polskich Artystów Fotografików i jego współpracy z Muzeum Kultury i Sztuki. Skupiając się przede wszystkim na konstrukcji przestrzennej wystawy (konstrukcja narracji, rola organizacji fotografii w przestrzeni), autorka próbuje zdefiniować i zinterpretować problem "montażu". Analizuje go w odniesieniu do realizacji wystawy oraz refleksji dwóch ważnych dla polskiej fotografii powojennej fotografów - Jerzego Lewczyńskiego i Zdzisława Beksińskiego - na temat tego medium. W efekcie określony zostaje wpływ tych refleksji na ich twórczość, a także związek wystawy ze sposobami aranżowania wystaw i budowania narracji wizualnych przez polskich fotografów w latach 50. i 60. XX wieku.