Kinizmat dhe kalkimet me përmbajtje kineze në letrat shqipe në romanet “Koncert në fund të dimrit” (I. Kadare) dhe “Dragoi i fildishtë” (F. Kongoli) e ndonjë tjetër

Kur përmend letra të shkruara, nisur nga qëllimi i vënë që në titull, do të mbaj parasysh fillimisht letërsinë, dhe pastaj lajmëtarinë. Veprat letrare lexohen më shumë për kënaqësi, por edhe për njohuri, më pak për informim; lajmet lexohen, në përgjithësi, për t’u informuar. Këtë nuk e them unë i pari, mirëpo është edhe shumë evidente. Pavarësisht shmangieve nga synimi, që shpesh vërehen, të dyja këto zbatime të gjuhës standard edukojnë gjuhësisht dhe prandaj mund të flasim për kulturë gjuhe dhe përdorues të kulturuar. Por më duhet të theksoj se në terrenin e shqipes gjuha e letërsisë nuk paraqitet aq e hapur dhe e çlirët, ndërsa gjuha e informimit ka mbetur tepër e mbyllur dhe e ngurtësuar normativisht, duke bërë që sistemi i standardit, i dhënë përmes këtyre dy strukturave hierarkike të zbatimit të vet, të gëzojë në vazhdimësi bashkëkohëzim.