Język na muzycznych pograniczach. Wokół nazwy zespołu Emerson, Lake & Palmer

Artykuł dotyczy perspektyw oglądu artifonimu Emerson, Lake & Palmer. Nazwa ta, sprawiająca na pierwszy rzut oka wrażenie zwyczajnej i niezbyt oryginalnej, w rzeczywistości zaskakuje bogactwem wariantów oraz pewnym potencjałem onimotwórczym. Choć zastosowany schemat nazewniczy, dość rzadko wykorzystywany w rocku, jawił się jako uniemożliwiający zmianę składu zespołu, okazał się punktem wyjścia do wykazywania się znakomitą inwencją w podejmowaniu kolejnych decyzji nazewniczych przez muzyków grupy i ich współpracowników. W artykule zwrócono też uwagę na inne kwestie dotyczące onomastyki muzycznej, m.in. zakres badań oraz adekwatność terminu proponowanego dla tej subdyscypliny, delimitację artifonimów i tytułów albumów fonograficznych, relacje transonimiczne między nazwami własnymi należącymi do tych kategorii i tendencję do tworzenia swoistych konstelacji nazewniczych (obejmujących także inne kategorie onimów muzycznych), a także zróżnicowane sposoby funkcjonowania tych onimów w języku. Dopiero odwołanie się do szeroko zakrojonych badań w zakresie etiologii onimów muzycznych powinno stanowić punkt wyjścia do ich adekwatnego i systematycznego opisu słownikowego.