Wilhelm Jensen’in Gradiva adlı öyküsünde Yazarın Psikanalitik Üretim Gücü

Yazarlık faaliyetlerinin, bir anlamda yaratım işlevleriyle içiçe olduğunun en belirgin kanıtı, belli yazarlarda kendisini açıkça gösteren karakterlere işlenmiş içsel yaratım becerileridir. Bu anlamda yazarlar için, kâhinlik görevi üstlenmiş göksel bir verinin, yersel ortamda görev icra eden özel kişilikleridir denebilir. Sözü edilen yaratım süreçlerinin somut kesitlerine, kimi yazarların eserlerinde yarattıkları kahramanlarının duyusal ve bilinç ötesi durumlarının kendi öz yaşantıları bağlamında taşıdıkları izlerle örtüştüğü bilinmektedir. Bu iz düşümlere karakterlerin içsel donanımlarında sıklıkla rastlanmaktadır. Freudiyen yaklaşım biçimleriyle izlendiğinde, açıkça görüleceği gibi söz konusu yazarların içsel öngörülerinin ve yaşamsal duyarlılıklarının üst düzeyde keskin alımlama süreçleriyle seyrettiği somut olarak görülmektedir. Karakterlerde ve alt dekor olarak figürlerde işlenerek entegre edilmiş karakteristik durumlar, kimi zaman hezeyan (sanrı, paronaya), duygu değişimi, yasak sevi, düşlem (fantazya), frustrasyon, düş, hayal gücü ve yitimi sonrası hayal kırıklığı, sayrı (duygu patolojisi); kimi zaman da suçluluk duygusu, derinlik psikolojisi, vicdan sorgusu, nevrotik salınımlar, histeri, sevisel duygu karmaşası, ölüm dürtüsü, duygu çıkmazı ve bozukluğu, psikozlar, sağaltım sorunu, kabus sanrıları ve bilinçdışı itimler olarak ortaya çıkar. Yazar, kendisine özgü alımlama ve gözlem becerileriyle, öngörü-uzgörü mekanizmalarını etkili bir biçimde işleterek bu parametreleri eserinde kahramanlarına kâhin sezgisi ve içgörü ustalığıyla giydirmeyi başarır. Bu çalışma, Wilhelm Jensen’in Gradiva adlı öyküsünde yazarın yaratım süreçlerinde eserini ortaya çıkarırken; kahramanlarını donattığı ruhçözümsel verilerin, doküman analizi yöntemiyle eser ve içeriği üzerinden irdelenmesini amaçlamaktadır.