Tweespalt rond de Westhoek: Een paragraafje uit de externe geschiedenis van het Franse West-Vlaams

In de zogenaamde Westhoek, in het noordwesten van Frankrijk, wordt door enkele duizenden (of tienduizenden?) Fransen nog steeds een variant van het West-Vlaams gesproken. Diverse Franse instanties hebben zich in het verleden met deze taal beziggehouden, of om haar uit te roeien (overheidsinstanties), of om haar te beschermen of zelfs te bevorderen (verenigingen). Vandaag is het tij gekeerd. De Franse overheid staat welwillend tegenover de vele streektalen die Frankrijk rijk is. Het is echter opmerkelijk dat er onder de particuliere verdedigers van het West-Vlaams sprake is van grote verdeeldheid. Enerzijds zijn daar de ‘particularisten’ die ontkennen dat het West-Vlaams tot de Nederlandse dialectologie behoort, anderzijds de ‘integrationisten’ die aansluiting zoeken bij de neerlandofonie in het algemeen en het Standaardnederlands in het bijzonder. Het doel van deze bijdrage is een deel van de historische wortels van deze tweespalt bloot te leggen.