Raporti mes tekstit të shenjtë dhe atij laik në librat shkollorë të gjuhës arabe

Një analizë e teksteve arabe të njëqind viteve të fundit ka treguar se libri shkollor i një grupi autorësh: Sikiriç, Pashiç dhe Hanxhiç ka mbetur në përdorim për një kohë mjaft të gjatë, aq sa gjuha në të cilën është shkruar gramatika, është e vjetruar. Në periudhën pas viteve 1990, mësimi në medrese filloi të bëhej sipas librit të Haliloviçit, i cili, sipas autorit, ishte hartuar, para së gjithash, si tekst mësimor që përdoret për të mundësuar bisedën, për të zhvilluar aftësinë e nxënësit për përballimin e rrethanave të përditshme. Pas mësimit të koncepteve themelore, aftësitë gjuhësore janë të lehta për t'u përmirësuar, me terminologji fetare dhe shkencore. Programi shkollor i medresesë e rekomandon këtë libër shkollor si themelor, bashkë me disa libra arabë që mësuesi mund t'i përdorë sipas nevojës. Zhvillimi i teknologjive digjitale ka mundësuar përqasje të papenguar në informacione dhe të dhëna të shumta, të cilat, ndër të tjera, kanë ndihmuar në afrimin e gjuhëve të huaja me studentët. Sot gjenden platforma të ndryshme për mësimin e gjuhëve të huaja që, përveç gramatikave ekzistuese, lehtësojnë mësimin e gjuhëve të huaja dhe disa prej tyre janë renditur në kumtesa. Zhvillimi i shpejtë teknologjik në botë duhet të jetë një nxitje për të përshtatur tekstet e tanishme me kohët dhe terminologjinë bashkëkohore, ose për të përgatitur një libër të ri shkollor, në mënyrë që, nga njëra anë të shmanget ekzistenca e një libri shkollor të përdorur prej 60 vitesh, nga ana tjetër, të mbahet ritmi i kohës. Përmbajtjet e shumta të internetit fetare ose laike mund të shërbejnë si burime të dobishme për të mësuar gjuhën arabe. Raporti i fetares dhe laikes në librat e gjuhës arabe për medresetë nuk përbën shqetësim për mësimin e kësaj gjuhe. Duke qenë se nxënësit përgatiten për fakultete të fushave të ndryshme profesionale, ata munden që, përmes të dhënave të vlefshme të librave shkollorë, të përmirësojnë njohuritë e tyre në drejtimin e dëshiruar. Të gjitha njohuritë, si fetare, ashtu edhe laike, mund t’u shërbejnë qëllimeve të dobishme.