Effect of Different Surface Treatments on Tensile Bond Strength to Repair of 3D Permanent Resin with Composite: In Vitro Study

Amaç: Daimi 3D baskı reçinesi ile daimi restorasyonlar yapılması oldukça yaygınlaşmıştır, ancak tamir edilebilirliği henüz araştırılmamıştır. Bu çalışmada, daimi reçine blokların yaşlandırma sonrası farklı ağız içi yüzey işlemleri uygulanarak kompozit ile onarımında gerilme dayanımlarının karşılaştırılmasını amaçlamıştır. Gereç ve Yöntemler: Daimi reçine (Formlabs, UT, ABD) kullanılarak 35 adet küp yapıldı. On bin termal siklusta yaşlandırıldı. Numuneler, aşağıdaki yüzey işlemlerine göre 7 gruba ayrıldı: A) Negatif kontrol (hiçbir yüzey işlemi uygulanmadı), B) Pozitif kontrol, C) Fosforik asit, D) Hidroflorik asit, E) Kumlama, F) Er, Cr; YSGG lazer ve G) Frezle pürüzlendirme. A grubu dışındaki tüm örneklere multi-primer ve universal bond uygulandı ve kompozit rezinle tamir edildi. 1×1×12 mm boyutlarında çubuklar kesildi ve mikrogerilim testi uygulandı (n=12). Kopma modları stereomikroskop ile değerlendirildi. Yüzey işlemlerinden sonra her gruptan 2 adet küpün yüzey topografyası, taramalı elektron mikroskobu ile değerlendirildi. Veriler, one way ANOVA ve Duncan testi ile analiz edildi. Bulgular: Negatif kontrol grubu, lazer ve kumlama gruplarına göre önemli ölçüde daha düşük bir mikrogerilim bağlanma gücüne ulaştı (p<0,05). Pozitif kontrol grubunun bağlanma dayanımı, diğer deney gruplarından anlamlı bir farklılık göstermedi (p=0,374). Sonuç: Daimi 3D reçinenin kompozitle tamirinde farklı yüzey işlemleri uygulanması istatistiksel olarak anlamlı bir fark göstermedi. 3D daimi restorasyonların minör onarımlarının kompozit rezin ile yapılabileceği sonucuna varılabilir.