Recenzja książki „Etyczne i społeczne wymiary pracy” pod red. Ireneusza M. Świtały, Norberta G. Pikuły i Katarzyny Białożyt, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2017

W roku 2017 ukazała się książka pod redakcją Ireneusza M. Świtały, Norberta G. Pikuły i Katarzyny Białożyt, zatytułowana Etyczne i społeczne wymiary pracy1. Praca jest wartością, powołaniem człowieka. Dostarcza środków do realizacji ludzkich potrzeb i pragnień. Swym zasięgiem obejmuje różne formy aktywności człowieka, nie tylko zawodową, ale również w rodzinie i w społeczeństwie. W perspektywie doktryny chrześcijańskiej praca jest odpowiedzią Bogu na Jego wezwanie (por. Rdz 1,27 n). Jest ona zaszczytem i winna przyczyniać się do umacniania godności człowieka2. Doskonalenie człowieka przez pracę dokonuje się przez całe życie. Jest to związane z rozwojem społeczeństwa oraz motywacją do podejmowania nowych wyzwań w zmieniających się warunkach ludzkiego życia. W tę perspektywę społeczno-etyczną pracy, w zmieniającym się współcześnie rynku pracy, wpisuje się niniejsze opracowanie zbiorowe, stanowiące przyczynek do odpowiedzi na potrzebę refleksji, pogłębiania wiedzy nad zagadnieniem pracy ludzkiej w warunkach współczesności. Książka składa się z trzech części. Pierwsza część jest zatytułowana Aksjologiczne wymiary pracy człowieka i zawiera trzy teksty. Artykuł otwierający, autorstwa Ireneusza M. Świtały, nosi tytuł: Etyka wobec współczesnych problemów społecznych. Jest to tekst dotyczący roli etyki w różnych dziedzinach życia codziennego. Autor przedstawia w nim uwarunkowania etyczne, proces internalizacji zasad etycznych w kontekście rozwoju człowieka, a także charakterystyczne przejawy łamania norm moralnych współczesnego społeczeństwa. W drugim zaś tekście omawianej książki, zatytułowanym Godność człowieka pracującego w dobie prekariatu, Dominika Sozańska omawia zagadnienie godności pracy ludzkiej w kontekście zmian na rynku pracy i zjawiska prekariatu. Wskazuje na negatywne skutki owych zmian, którymi są alienacja pracy ludzkiej