{"title":"მედიაციის მნიშვნელობა მემკვიდრეობის მიღების ფაქტისა და სამკვიდროს გახსნის ადგილის დადგენის საპროცესო თავისებურებების გარკვევის საკითხისთვის","authors":"ირაკლი ლეონიძე","doi":"10.60131/adr.2.2021.3382","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 312-ე მუხლის მე-2 ნაწილში, სასამართლოს მიერ განსახილველ საკითხთა ჩამონათვალში - „თ“ ქვეპუნქტად მითითებულია სამოქალაქო საქმეები: მემკვიდრეობის მიღების ფაქტისა და მემკვიდრეობის გახსნის ადგილის დადგენის შესახებ. დასახელებული საკითხები განიხილება უდავო წარმოების წესით, ხოლო საქმეთა დაჯგუფების კატეგორია მიეკუთვნება იურიდიული მნიშვნელობის მქონე ფაქტების დადგენას. საკანონმდებლო ტექნიკის საშუალებით ამავე კოდექსის XXXV და შემდგომ თავში კანონმდებელი საქმეებს ჯგუფებად და ქვეჯგუფებად აერთიანებს, სადაც განსახილველი საკითხის მატერიალური შინაარსის, უდავო წარმოების პროცესუალური მიზნით, გადაწყვეტა სამოქალაქო საპროცესო სამართალში ერთ-ერთ აქტუალურ საკითხს წარმოადგენს. \nუფლებამოსილი პირის მიერ რაიმე მოვლენის მიმართ სარწმუნო ფაქტის დადგენასთან დაკავშირებით აღსანიშნავია, რომ „ყველაზე დიდი უსამართლობა მოჩვენებითი სამართლიანობაა“, შემდგომში, რომის სამართალში, ჯერ კიდევ ხუთი დიდი იურისტის ეპოქაში ჩამოყალიბდა ის ძირითადი პრინციპები, რომლებიც უზრუნველყოფდა კონკრეტული პროცესის წარმოებისთვის აუცილებელი ფაქტების დადგენის, დაინტერესებული პირის ინტერესის შესაბამისობისა და უფლებამოსილი პირის რეაგირების ვალდებულებას. ამ დროიდან ყალიბდება გამოთქმა / პრინციპი, - „ვინც ქონებას თავისთვის იძენს, მემკვიდრეებისთვისაც იძენს“. \nნათელია, მოსამართლის მიერ უდავო წარმოების წესით იურიდიული მნიშვნელობის მქონე ფაქტების დადგენის საპროცესო მიზანი, რომელიც არ არის მხოლოდ და მხოლოდ საკითხის გადაწყვეტის პროცესუალური სიმარტივე არამედ პროფესიული მართლშეგნების გამოხატვის საპასუხისმგებლო ამოცანაა. უფლებასა და ამ უფლების განხორციელებას შორის არსებული სამართლებრივი კავშირი საერთო რიგის კანონისმიერ ან ანდერძისმიერ მემკვიდრეთა იურიდიულ ინტერესს თანაბრად უნდა აბალანსებდეს, თუმცა უკანონოდ არ უნდა ზღუდავდეს რომელიმე მემკვიდრის კანონიერ ინტერესს, ისარგებლოს იმ უფლებით, შემდგომში სიკეთით, რომელიც მას მამკვიდრებელთან კონკრეტული სამართლებრივი ურთიერთობის / დაკავშირების შედეგად მიენიჭა და გარკვეული დროის განმავლობაში დადგინდა სამართლებრივი საფუძვლით, თუმცა სამომავლოდ საჭიროებს მემკვიდრეობის მიღების ფაქტისა და სამკვიდროს გახსნის ადგილის დადგენას. \nგანსახილველი კატეგორიის საქმეებზე მოსამართლის გადაწყვეტილება განმცხადებლის კანონიერი ინტერესის, სანოტარო მოქმედების შესრულებაზე ნოტარიუსის უარის, საჯარო რეესტრის კანონისმიერი მოლოდინისა და სხვა პირთა დაინტერესების თანაკვეთის წერტილია. ამიტომ საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 312-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „თ“ ქვეპუნქტით დადგენილი საქმეების განხილვის თავისებურება ქონებაზე საკუთრების აღიარების / მოპოვების შესაძლებლობის კონსტიტუციური შინაარსის მატარებელია, თუმცა არა, აუცილებლობა - უფრო მეტად დამოკიდებულებითი მიმართებაა. \nმედიაციის მნიშვნელობა საპროცესო თავისებურებების თანაბარმნიშვნელოვანი წარმოჩენისა და მხარეთა დავის გადაწყვეტის შესაძლებლობაში მდგომარეობს. იერინგის თანახმად, „უფლებისათვის ბრძოლა არის მოვალეობა უფლებამოსილი ადამიანისა თავისავე თავის წინაშე“, მედიაცია კი, არა მხოლოდ დავის ალტერნატიული გადაწყვეტის, არამედ უფლებისთვის ბრძოლის საშუალებაა.","PeriodicalId":233676,"journal":{"name":"Alternative Dispute Resolution Yearbook","volume":"32 24","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2021-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Alternative Dispute Resolution Yearbook","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.60131/adr.2.2021.3382","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
摘要
საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 312-ე მუხლის მე-2 ნაწილში, სასამართლოს მიერ განსახილველ საკითხთა ჩამონათვალში - "თ" ქვეპუნქტად მითითებულია სამოქალაქო საქმეები:მემკვიდრეობის მიღების ფაქტისადამემკვიდრეობის გახს痺ის ადგილისა დდგენის შესაებ。დასახელებული საკითხები განიხილება უდავო წარმოების წესით, ხოლო საქმეთა დაჯგუფების კატეგორია მიეკუთვნება იურიდიული მნიშვნელობის მქონე ფაქტების დადგენას.საკაონმდებლო ტექიკის საშუალებით ამავე კოდექსის XXXV და შემდგომ თავში კანომდებელი საქმებს ჯგუფებად და ქვეჯგუფებად ართიანბს、სადაც განსახილველი საკითხის მატერიალური შინაარსის, უდავო წარმოების პროცესუალური მიზნით, გადაწყვეტა სამოქალაქო საპროცესო სამართალში ერთ-ერთ აქტუალურ საკითხს წარმოადგენს.უფლებამოსილი პირის მიერ რაიმე მოვლენის მიმართ სარწმუნო ფაქტის დადგენასთან დაკავშირებით აღსანიშნავია, რომ "ყველაზე დიდი უსამართლობა მოჩვენებითი სამართლიანობაა", შემდგომში, რომის სამართალში,ჯერ კიდევ ხუთი დიდი იურისტის ეპოქაში ჩამოყალიბდა ის ძირითადი პრინციპები, რომლებიც უზრუნველყოფდა კონკრეტული პროცესის წარმოებისთვის აუცილებელი ფაქტების დადგენის,დაინტერესებული პირის ინტერესის შესაბამისობისა და უფლებამოსილი პირის რაგირების ვალდებლებას.ამ დროიდა 痺ყაილბდებაგამოთქმა / პრი痺ციპი, - "ვინც ქო痺ებას თავსითვის იძენს, მემკვიდრებისთვისაც იძენს"。痺ათელია, მოსამართლის მიერ უდავ წარმოების წესით იურიდიული მნიშველობის მქონე ფაქტების დადგენის საპროცესო მიზანი、რომელიც არ არის მხოლოდ და მხოლოდ საკითხის გადაწყვეტის პროცესუალური სიმარტივე არამედ პროფესიული მართლშეგნების გამოხატვის საპასუხისმგებლო ამოცანაა.უფლებასა და ამ უფლების განხორციელებას შორის არსებული სამართლებრივი კავშირი საერთო რიგის კანონისმიერ ან ანდერძისმიერ მემკვიდრეთა იურიდიულ ინტერესს თანაბრად უნდა აბალანსებდეს, თუმცა უკა痺ოოდ არ უნდა ზღუდავდეს რომელიმე მმკვედირის კა痺ო痺იერ ინტერსს, ისარგებლოს იმ უფლებით、შემდგომში სიკეთით, რომელიც მას მამკვიდრებელთან კონკრეტული სამართლებრივი ურთიერთობის / დაკავშირების შედეგად მიენიჭა და გარკვეული დროის განმავლობაში დადგინდა სამართლებრივი საფუძვლით,თუმცა სამომავლოდ საჭიროებს მმკვიდრეობის მიღების ფაქტისა და სამკვიდროს გახსნის ადგილის დადგენას.განსახილველი კატეგორის საქმებზე მოსამართლის გადაწყვეტილება განმცხადებლის კანონიერი ნტერესის、სანოტარო მოქმედების შესრულებაზე ნოტარიუსის უარის, საჯარო რეესტრის კანონისმიერი მოლოდინისა და სხვა პირთა დაინტერესების თანაკვეთის წერტილია.ამიტომ საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდქსის 312-ე მუხლის მე-2 ნაწილის "თ" ქვეპუნქტით დადგენილი საქმეების განხილვის თავისებურება ქონებაზე საკუთრების აღიარების / მოპოვების შესაძლებლობის კონსტიტუციური შინაარსის მატარებელია,მედიაციის მნიშვნელობა საპროცესო თავისებურებების თანაბარმნიშვნელოვანი წარმოჩენისა და მხარეთა დავის გადაწყვეტის შესაძლებლობაში მდგომარეობს.იერინგის თანახმად, "უფლებისათვის ბრძოლა არის მოვალეობა უფლებამოსილი ადამიანისა თავისავე თავის წინაშე", მედიაცია კი, არა მხოლოდ დავის ალტერნატიული გადაწყვეტის, არამედ უფლებისთვის ბრძოლის საშუალებაა.
მედიაციის მნიშვნელობა მემკვიდრეობის მიღების ფაქტისა და სამკვიდროს გახსნის ადგილის დადგენის საპროცესო თავისებურებების გარკვევის საკითხისთვის
საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 312-ე მუხლის მე-2 ნაწილში, სასამართლოს მიერ განსახილველ საკითხთა ჩამონათვალში - „თ“ ქვეპუნქტად მითითებულია სამოქალაქო საქმეები: მემკვიდრეობის მიღების ფაქტისა და მემკვიდრეობის გახსნის ადგილის დადგენის შესახებ. დასახელებული საკითხები განიხილება უდავო წარმოების წესით, ხოლო საქმეთა დაჯგუფების კატეგორია მიეკუთვნება იურიდიული მნიშვნელობის მქონე ფაქტების დადგენას. საკანონმდებლო ტექნიკის საშუალებით ამავე კოდექსის XXXV და შემდგომ თავში კანონმდებელი საქმეებს ჯგუფებად და ქვეჯგუფებად აერთიანებს, სადაც განსახილველი საკითხის მატერიალური შინაარსის, უდავო წარმოების პროცესუალური მიზნით, გადაწყვეტა სამოქალაქო საპროცესო სამართალში ერთ-ერთ აქტუალურ საკითხს წარმოადგენს.
უფლებამოსილი პირის მიერ რაიმე მოვლენის მიმართ სარწმუნო ფაქტის დადგენასთან დაკავშირებით აღსანიშნავია, რომ „ყველაზე დიდი უსამართლობა მოჩვენებითი სამართლიანობაა“, შემდგომში, რომის სამართალში, ჯერ კიდევ ხუთი დიდი იურისტის ეპოქაში ჩამოყალიბდა ის ძირითადი პრინციპები, რომლებიც უზრუნველყოფდა კონკრეტული პროცესის წარმოებისთვის აუცილებელი ფაქტების დადგენის, დაინტერესებული პირის ინტერესის შესაბამისობისა და უფლებამოსილი პირის რეაგირების ვალდებულებას. ამ დროიდან ყალიბდება გამოთქმა / პრინციპი, - „ვინც ქონებას თავისთვის იძენს, მემკვიდრეებისთვისაც იძენს“.
ნათელია, მოსამართლის მიერ უდავო წარმოების წესით იურიდიული მნიშვნელობის მქონე ფაქტების დადგენის საპროცესო მიზანი, რომელიც არ არის მხოლოდ და მხოლოდ საკითხის გადაწყვეტის პროცესუალური სიმარტივე არამედ პროფესიული მართლშეგნების გამოხატვის საპასუხისმგებლო ამოცანაა. უფლებასა და ამ უფლების განხორციელებას შორის არსებული სამართლებრივი კავშირი საერთო რიგის კანონისმიერ ან ანდერძისმიერ მემკვიდრეთა იურიდიულ ინტერესს თანაბრად უნდა აბალანსებდეს, თუმცა უკანონოდ არ უნდა ზღუდავდეს რომელიმე მემკვიდრის კანონიერ ინტერესს, ისარგებლოს იმ უფლებით, შემდგომში სიკეთით, რომელიც მას მამკვიდრებელთან კონკრეტული სამართლებრივი ურთიერთობის / დაკავშირების შედეგად მიენიჭა და გარკვეული დროის განმავლობაში დადგინდა სამართლებრივი საფუძვლით, თუმცა სამომავლოდ საჭიროებს მემკვიდრეობის მიღების ფაქტისა და სამკვიდროს გახსნის ადგილის დადგენას.
განსახილველი კატეგორიის საქმეებზე მოსამართლის გადაწყვეტილება განმცხადებლის კანონიერი ინტერესის, სანოტარო მოქმედების შესრულებაზე ნოტარიუსის უარის, საჯარო რეესტრის კანონისმიერი მოლოდინისა და სხვა პირთა დაინტერესების თანაკვეთის წერტილია. ამიტომ საქართველოს სამოქალაქო საპროცესო კოდექსის 312-ე მუხლის მე-2 ნაწილის „თ“ ქვეპუნქტით დადგენილი საქმეების განხილვის თავისებურება ქონებაზე საკუთრების აღიარების / მოპოვების შესაძლებლობის კონსტიტუციური შინაარსის მატარებელია, თუმცა არა, აუცილებლობა - უფრო მეტად დამოკიდებულებითი მიმართებაა.
მედიაციის მნიშვნელობა საპროცესო თავისებურებების თანაბარმნიშვნელოვანი წარმოჩენისა და მხარეთა დავის გადაწყვეტის შესაძლებლობაში მდგომარეობს. იერინგის თანახმად, „უფლებისათვის ბრძოლა არის მოვალეობა უფლებამოსილი ადამიანისა თავისავე თავის წინაშე“, მედიაცია კი, არა მხოლოდ დავის ალტერნატიული გადაწყვეტის, არამედ უფლებისთვის ბრძოლის საშუალებაა.