Hasan Sarraoğlu
{"title":"Kur’an’da Peygamberlerin İsmeti ve Kitâb-ı Mukaddes’le Mukayesesi","authors":"Hasan Sarraoğlu","doi":"10.30623/hij.952993","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Kelime olarak engelleme, koruma, himâye etme, kotulugu savma anlamlarina gelen ismet; peygamberlerin gerek sozlerinde gerekse davranislarinda konumlarina uymayan hatadan korunmus olmalaridir. Peygamberlerin gunah islemekten ve hata yapmaktan korundugu, bu konuda onlarin ilâhi kontrol mekanizmasiyla muhafaza edilip kendilerine yardimda bulunuldugu ve bu sifatin sadece peygamberlere tahsis edildigi bilinmektedir. Islâm Dini’nin temellerinin atildigi ilk donemlerde, Mekke ve Medine’de kaynagi ilâhi olan ancak tahrife ugramis iki dinin var oldugu herkes tarafindan bilinmektedir. Bunlardan biri Tevrat’i esas alan Yahudilik, digeri ise Incil’i temel alan Hiristiyanliktir. Tevrat naslari, siradan bir ferdin bile isleyemeyecegi bircok menfi davranislari ve eksiklikleri rahatlikla peygamberlerle bagdastirmaktadir. Incil naslarinda ise zaman zaman peygamberler bulunduklari statuden cok ote insanustu kutsal bir varlik olarak telakki edilmekte, bazen de bayagi bir insandan daha asagi bir halde gorulmektedir. Her iki dinin de kutsal saydiklari kitaplarinda peygamberlerin ismet sifati farkli sekillerde algilanmaktadir. Kitâb-i Mukaddes’e dikkat edildiginde peygamberlerin korunmusluklarini gozardi eden bircok nassa rastlamak mumkundur. Zira Ehl-i kitap olarak adlandirilan Yahudi ve Hiristiyanlarin kutsal olarak kabul ettikleri bu metinlerin zahirine bakildiginda peygamberlerin mumtaz sahsiyetleriyle bir arada bulunmasi mumkun olmayan bilcumle menfi yakistirmalarin rahatlikla Allah elcilerine nispet edildigi gorulmektedir. Peygamberlerin Allah (c.c.) tarafindan secilmis insanlar oldugu ogretisi cignenip onlarin “mâsumiyeti” (gunahlardan korunmuslugu) yok sayilmistir. Gunah isleme konusunda peygamberlerin diger insanlardan farkli olmadigi akidesinin kabullenildigi Kitâb-i Mukaddes metinlerinde peygamberlerin sergiledikleri aykiriliklar gayet normal olaylar olarak aktarildigi gibi peygamberlerle ilintilenen sozu edilen bu zaaf ve eksiklikler ahlaki acidan da tenkit edilmemistir. Peygamberleri basit bir insan pozisyonuna indirgeyen Ehl-i kitap, Kur’ân-i Kerim tarafindan bircok kere kesin ve net bir sekilde elestirilmistir. Bu noktada Kur’ân-Kerim, Yahudi ve Hiristiyanlarin kutsal kabul ettikleri metinlerinde peygamberlerin masumiyeti ile ilgili bakis acilarindan kesin bir sekilde ayrismistir. Kur’ân’da peygamberler icin beyan edilen berrak ve nezih vasiflandirmalar ile Tevrat ve Incil metinlerinin lafzi manalari itibariyle ortaya cikan Allah elcileri ile ilgili ahlâka mugayir bir konseptte yapilan tasvirler mukayese edildiginde bu iki tavsif arasindaki buyuk ve dikkate deger fark bâriz bir sekilde gorulecektir. Ote yandan Kitâb-i Mukaddes’e Hiristiyan ve Yahudi kaynakli tefsirlerde yer yer yapilan karsit yorumlar ve tenkitler, ayrica sozu edilen bu kitapta birbiriyle celisir nitelikteki ifadeler Kitâb-i Mukaddes’e insan eli degdigi hakikatini de apacik bir sekilde ortaya koymaktadir. Kur’ân-i Kerim peygamberlerin ismetini Tevrat ve Incil naslarindan cok daha farkli bir cercevede ele almaktadir. Kur’an’da oncelikle Allah elcilerinin de sâir insanlar gibi beser olduklari gercegi uzerinde durulmus; ayni zamanda kendi teblig ettikleri seylerden de mesul olduklari dile getirilerek, Allah’in (c.c.) onlara hidâyet ihsan edip peygamberlik gorevi tevdi ettigi aktarilmistir. Bunun yaninda Kur’an israrla peygamberlerin “beser olma” vasfinin tabii neticesi olarak onlardan bazen yanilma ve unutma sonucu hatalarin sâdir olabildigi gercegini de gozardi etmemistir. Kur’an, kitap ehlinin peygamberler hakkindaki menfur algilarini kâle almadan tevhid ve hidâyet edici ozelligi ile davranis mukemmelliklerinin menbai olan bu guzide elcileri muteaddid defalar medhusena ile anmistir. Bu baglamda Kur’an’in bakis acisiyla ortusturemedigimiz Yahudi ve Hiristiyanlarin muharref kitaplarinda dile getirilen naslarin makuliyetinin soz konusu olmadigi gibi kabul edilebilirlikten de uzak oldugunu rahatlikla soyleyebiliriz. Bu calismada ismet sifatinin Tevrat ve Incil metinlerindeki kapsami ayni zamanda Kur’an naslariyla olan belirgin farkliliklari ele alinip degerlendirmeler yapilacaktir.","PeriodicalId":261893,"journal":{"name":"Harran İlahiyat Dergisi","volume":"7 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2021-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Harran İlahiyat Dergisi","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.30623/hij.952993","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0

摘要

伊斯玛特的字面意思是防止、保护、守护、保护、抵御邪恶,这意味着先知受到保护,不会在言语和行为上犯下与其地位不符的错误。众所周知,先知受到保护,不会犯罪和犯错,他们在这方面受到神的控制机制的保护和帮助,而且这一属性只分配给先知。众所周知,在伊斯兰教奠定基础的早期,麦加和麦地那有两个宗教,它们都有神圣的起源,但都已经腐败。其中一个是以《托拉》为基础的犹太教,另一个是以《圣经》为基础的基督教。在《托拉》的叙述中,人们很容易联想到先知的许多负面行为和缺点,而这些行为和缺点即使是普通人也不会去做。而在《圣经》的叙述中,先知们有时被视为远超过其地位的超人圣者,有时又被视为连一个普通人都不如。在这两种宗教的圣书中,人们对先知的看法各不相同。如果关注《圣经》,就会发现有许多段落无视对先知的保护。事实上,当我们审视这些被犹太教徒和被称为 "先知"(Ahl al-Bayt)的基督教徒奉为神圣的经文时,就会发现各种与先知的尊贵人格无法共存的负面归因都被轻易地归结到安拉(真主)的使者身上。先知是真主(万物之主)选中的教义被忽视,他们的 "清白"(免受罪孽)也被漠视。在《圣经》文本中,先知在犯罪方面与其他人无异的信念被接受,先知表现出的矛盾被当作正常事件叙述,与先知有关的这些弱点和缺陷没有受到道德观点的批评。古兰经》多次明确无误地批评了将先知贬低为普通人的 "先知派"。在这一点上,《古兰经》与犹太教和基督教圣典中关于先知无罪的观点截然不同。如果将《古兰经》中对先知的清晰而得体的描述与《托拉》和《福音书》文本字面意义中对真主使者不道德概念的描述进行比较,就会发现这两种描述之间存在着巨大而显著的差异。另一方面,基督教和犹太教注释中对《圣经》的截然相反的解释和批评,以及本书中自相矛盾的说法,都清楚地揭示了《圣经》曾被人为触摸过的事实。古兰经》在处理先知预言的框架上与《圣经》和《福音书》截然不同。古兰经》首先强调,真主的使者和其他人一样,也是人类;同时,他们要对自己所宣扬的内容负责,真主(至圣)赋予了他们指引,并将先知的使命托付给了他们。此外,《古兰经》坚持认为,作为先知 "人性 "的自然结果,他们有时会因错误和遗忘而犯下错误。古兰经》无视 "信经者 "对先知的贬低,一再赞美这些神圣的使者,他们以其 "真主的教诲 "和 "引导 "的特质成为卓越行为的源泉。在这种情况下,我们可以轻松地说,我们无法以《古兰经》的视角为中心来看待犹太教和基督教残缺不全的书籍中所表达的教义,其合理性是毋庸置疑的,也是远远不能被接受的。本研究将讨论和评估《托拉》和《福音书》中伊斯玛特属性的范围以及与《古兰经》文本的显著差异。
本文章由计算机程序翻译,如有差异,请以英文原文为准。
Kur’an’da Peygamberlerin İsmeti ve Kitâb-ı Mukaddes’le Mukayesesi
Kelime olarak engelleme, koruma, himâye etme, kotulugu savma anlamlarina gelen ismet; peygamberlerin gerek sozlerinde gerekse davranislarinda konumlarina uymayan hatadan korunmus olmalaridir. Peygamberlerin gunah islemekten ve hata yapmaktan korundugu, bu konuda onlarin ilâhi kontrol mekanizmasiyla muhafaza edilip kendilerine yardimda bulunuldugu ve bu sifatin sadece peygamberlere tahsis edildigi bilinmektedir. Islâm Dini’nin temellerinin atildigi ilk donemlerde, Mekke ve Medine’de kaynagi ilâhi olan ancak tahrife ugramis iki dinin var oldugu herkes tarafindan bilinmektedir. Bunlardan biri Tevrat’i esas alan Yahudilik, digeri ise Incil’i temel alan Hiristiyanliktir. Tevrat naslari, siradan bir ferdin bile isleyemeyecegi bircok menfi davranislari ve eksiklikleri rahatlikla peygamberlerle bagdastirmaktadir. Incil naslarinda ise zaman zaman peygamberler bulunduklari statuden cok ote insanustu kutsal bir varlik olarak telakki edilmekte, bazen de bayagi bir insandan daha asagi bir halde gorulmektedir. Her iki dinin de kutsal saydiklari kitaplarinda peygamberlerin ismet sifati farkli sekillerde algilanmaktadir. Kitâb-i Mukaddes’e dikkat edildiginde peygamberlerin korunmusluklarini gozardi eden bircok nassa rastlamak mumkundur. Zira Ehl-i kitap olarak adlandirilan Yahudi ve Hiristiyanlarin kutsal olarak kabul ettikleri bu metinlerin zahirine bakildiginda peygamberlerin mumtaz sahsiyetleriyle bir arada bulunmasi mumkun olmayan bilcumle menfi yakistirmalarin rahatlikla Allah elcilerine nispet edildigi gorulmektedir. Peygamberlerin Allah (c.c.) tarafindan secilmis insanlar oldugu ogretisi cignenip onlarin “mâsumiyeti” (gunahlardan korunmuslugu) yok sayilmistir. Gunah isleme konusunda peygamberlerin diger insanlardan farkli olmadigi akidesinin kabullenildigi Kitâb-i Mukaddes metinlerinde peygamberlerin sergiledikleri aykiriliklar gayet normal olaylar olarak aktarildigi gibi peygamberlerle ilintilenen sozu edilen bu zaaf ve eksiklikler ahlaki acidan da tenkit edilmemistir. Peygamberleri basit bir insan pozisyonuna indirgeyen Ehl-i kitap, Kur’ân-i Kerim tarafindan bircok kere kesin ve net bir sekilde elestirilmistir. Bu noktada Kur’ân-Kerim, Yahudi ve Hiristiyanlarin kutsal kabul ettikleri metinlerinde peygamberlerin masumiyeti ile ilgili bakis acilarindan kesin bir sekilde ayrismistir. Kur’ân’da peygamberler icin beyan edilen berrak ve nezih vasiflandirmalar ile Tevrat ve Incil metinlerinin lafzi manalari itibariyle ortaya cikan Allah elcileri ile ilgili ahlâka mugayir bir konseptte yapilan tasvirler mukayese edildiginde bu iki tavsif arasindaki buyuk ve dikkate deger fark bâriz bir sekilde gorulecektir. Ote yandan Kitâb-i Mukaddes’e Hiristiyan ve Yahudi kaynakli tefsirlerde yer yer yapilan karsit yorumlar ve tenkitler, ayrica sozu edilen bu kitapta birbiriyle celisir nitelikteki ifadeler Kitâb-i Mukaddes’e insan eli degdigi hakikatini de apacik bir sekilde ortaya koymaktadir. Kur’ân-i Kerim peygamberlerin ismetini Tevrat ve Incil naslarindan cok daha farkli bir cercevede ele almaktadir. Kur’an’da oncelikle Allah elcilerinin de sâir insanlar gibi beser olduklari gercegi uzerinde durulmus; ayni zamanda kendi teblig ettikleri seylerden de mesul olduklari dile getirilerek, Allah’in (c.c.) onlara hidâyet ihsan edip peygamberlik gorevi tevdi ettigi aktarilmistir. Bunun yaninda Kur’an israrla peygamberlerin “beser olma” vasfinin tabii neticesi olarak onlardan bazen yanilma ve unutma sonucu hatalarin sâdir olabildigi gercegini de gozardi etmemistir. Kur’an, kitap ehlinin peygamberler hakkindaki menfur algilarini kâle almadan tevhid ve hidâyet edici ozelligi ile davranis mukemmelliklerinin menbai olan bu guzide elcileri muteaddid defalar medhusena ile anmistir. Bu baglamda Kur’an’in bakis acisiyla ortusturemedigimiz Yahudi ve Hiristiyanlarin muharref kitaplarinda dile getirilen naslarin makuliyetinin soz konusu olmadigi gibi kabul edilebilirlikten de uzak oldugunu rahatlikla soyleyebiliriz. Bu calismada ismet sifatinin Tevrat ve Incil metinlerindeki kapsami ayni zamanda Kur’an naslariyla olan belirgin farkliliklari ele alinip degerlendirmeler yapilacaktir.
求助全文
通过发布文献求助,成功后即可免费获取论文全文。 去求助
来源期刊
自引率
0.00%
发文量
0
×
引用
GB/T 7714-2015
复制
MLA
复制
APA
复制
导出至
BibTeX EndNote RefMan NoteFirst NoteExpress
×
提示
您的信息不完整,为了账户安全,请先补充。
现在去补充
×
提示
您因"违规操作"
具体请查看互助需知
我知道了
×
提示
确定
请完成安全验证×
copy
已复制链接
快去分享给好友吧!
我知道了
右上角分享
点击右上角分享
0
联系我们:info@booksci.cn Book学术提供免费学术资源搜索服务,方便国内外学者检索中英文文献。致力于提供最便捷和优质的服务体验。 Copyright © 2023 布克学术 All rights reserved.
京ICP备2023020795号-1
ghs 京公网安备 11010802042870号
Book学术文献互助
Book学术文献互助群
群 号:604180095
Book学术官方微信