{"title":"Nawęglanie próżniowe stali 18HGM","authors":"P. Skoczylas","doi":"10.5604/01.3001.0013.1489","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Przedmiotem badań była ocena mikrostruktury warstw uzyskanych na stali 18HGM otrzymanych w technologii nawęglania próżniowego. W pracy porównano mikrostrukturę warstwy uzyskaną w procesie nawęglania aktywnego oraz aktywno-dyfuzyjnego w połączeniu z bezpośrednim hartowaniem. W ramach pracy wykonano badania metalograficzne, pomiary twardości, mikrotwardości oraz zawartości węgla w przekroju warstwy nawęglonej. Przeprowadzone badania wykazały, iż zastosowanie aktywnego nawęglania bez okresu wyżarzania dyfuzyjnego skutkuje wysokim stężeniem węgla w strefie przypowierzchniowej, czego efektem jest siatka cementytu i duża ilość austenitu szczątkowego obniżającego twardość. W procesie nawęglania aktywno-dyfuzyjnego zastosowanie operacji wyżarzania powoduje zwiększenie grubości warstwy dyfuzyjnej, uzyskanie optymalnego stężeniem węgla w strefie przypowierzchniowej, a co za tym idzie poprawny profil mikrotwardości.\n\n","PeriodicalId":348539,"journal":{"name":"Inżynieria Powierzchni","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2019-04-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Inżynieria Powierzchni","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.5604/01.3001.0013.1489","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
Przedmiotem badań była ocena mikrostruktury warstw uzyskanych na stali 18HGM otrzymanych w technologii nawęglania próżniowego. W pracy porównano mikrostrukturę warstwy uzyskaną w procesie nawęglania aktywnego oraz aktywno-dyfuzyjnego w połączeniu z bezpośrednim hartowaniem. W ramach pracy wykonano badania metalograficzne, pomiary twardości, mikrotwardości oraz zawartości węgla w przekroju warstwy nawęglonej. Przeprowadzone badania wykazały, iż zastosowanie aktywnego nawęglania bez okresu wyżarzania dyfuzyjnego skutkuje wysokim stężeniem węgla w strefie przypowierzchniowej, czego efektem jest siatka cementytu i duża ilość austenitu szczątkowego obniżającego twardość. W procesie nawęglania aktywno-dyfuzyjnego zastosowanie operacji wyżarzania powoduje zwiększenie grubości warstwy dyfuzyjnej, uzyskanie optymalnego stężeniem węgla w strefie przypowierzchniowej, a co za tym idzie poprawny profil mikrotwardości.