Od dyskursu do dyspozytywu: zarys krytycznej dydaktyki języków obcych

Celem artykułu jest naszkicowanie zrębów krytycznej dydaktyki języków obcych, czerpiącej z Krytycznej i Postfoucaultowskiej Analizy Dyskursu oraz analizy dyspozytywu. Pierwsza część to rekonstrukcja kontekstów politycznych, migracyjnych i integracyjnych, w które uwikłana jest edukacja zawodowo-językowa. Krytyczna dydaktyka języków obcych mająca za przedmiot swoich dociekań edukację zawodowo-językową w Niemczach postrzegana będzie jako interdyscyplinarny program badawczy nawiązujący do refleksji nad edukacją i wychowaniem (w ramach pedagogiki krytycznej), nauczaniem i uczeniem się (w ramach dydaktyki ogólnej o nachyleniu krytycznym) oraz edukacją językową i jej specyfiką w nauczaniu i uczeniu się poszczególnych języków (w ramach dydaktyki języków obcych). W ostatniej części artykułu przedstawione zostaną implikacje metodologiczne poprzez wskazanie potencjalnych kierunków i poziomów analizy edukacji zawodowo-językowej w Niemczech oraz próba ich dalszej specyfikacji zmierzająca w kierunku krytycznej analizy formowania podmiotu oraz form subiektyfikacji, która czerpie z analizy dyspozytywu.