{"title":"Azotowanie i węgloazotowanie narzędziowej stali X37CrMoV5-1 w złożu fluidalnym","authors":"T. Żółciak, J. Jastrzębski, Z. Obuchowicz","doi":"10.5604/01.3001.0012.9804","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"W niniejszej pracy badano wpływ aktywacji powierzchni i rodzaju gazowego nośnika węgla tj.C3H8 lub CO na twardość, budowę, skład i odporność na korozję wżerową warstw stali X37CrMoV5-1 po azotowaniu/węgloazotowaniu w 570oC w złożu fluidalnym z tlenku aluminium. Po azotowaniu/węgloazotowaniu stali X37CrMoV5-1 w 570oC/4 h twardości powierzchniowe wynosiły 1000–1100 HV1, grubości warstw ok.150 μm, a grubości stref związków 10–14 μm. Warstwy azotowane w 570oC miały nieco grubsze strefy związków, ale niższą twardość na powierzchni, niż warstwy węgloazotowane. Zastosowanie endogazu do węgloazotowania wymagało zmniejszenia jego udziału do 10%. Optymalnym z punktu widzenia odporności na korozję wżerową było azotowanie w amoniaku w 570oC/2 h poprzedzone azotoutlenianiem w 490oC/1 h w mieszaninie N2 /NH3/H2O i polerowaniem. Badania fazowe próbek do badań korozyjnych po azotowaniu 570oC/2 h i końcowym azotoutlenianiu antykorozyjnym w 540oC, wykazały złożony skład fazowy na powierzchni warstwy w postaci Fe3N, Fe4N, M7C3, CrN, Fe3O4 i Fe2O3.\n\n","PeriodicalId":348539,"journal":{"name":"Inżynieria Powierzchni","volume":"45 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2019-02-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Inżynieria Powierzchni","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.5604/01.3001.0012.9804","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
Azotowanie i węgloazotowanie narzędziowej stali X37CrMoV5-1 w złożu fluidalnym
W niniejszej pracy badano wpływ aktywacji powierzchni i rodzaju gazowego nośnika węgla tj.C3H8 lub CO na twardość, budowę, skład i odporność na korozję wżerową warstw stali X37CrMoV5-1 po azotowaniu/węgloazotowaniu w 570oC w złożu fluidalnym z tlenku aluminium. Po azotowaniu/węgloazotowaniu stali X37CrMoV5-1 w 570oC/4 h twardości powierzchniowe wynosiły 1000–1100 HV1, grubości warstw ok.150 μm, a grubości stref związków 10–14 μm. Warstwy azotowane w 570oC miały nieco grubsze strefy związków, ale niższą twardość na powierzchni, niż warstwy węgloazotowane. Zastosowanie endogazu do węgloazotowania wymagało zmniejszenia jego udziału do 10%. Optymalnym z punktu widzenia odporności na korozję wżerową było azotowanie w amoniaku w 570oC/2 h poprzedzone azotoutlenianiem w 490oC/1 h w mieszaninie N2 /NH3/H2O i polerowaniem. Badania fazowe próbek do badań korozyjnych po azotowaniu 570oC/2 h i końcowym azotoutlenianiu antykorozyjnym w 540oC, wykazały złożony skład fazowy na powierzchni warstwy w postaci Fe3N, Fe4N, M7C3, CrN, Fe3O4 i Fe2O3.