Elity Raguzy w perspektywie francuskich administratorów Prowincji Iliryjskich

Szlacheckie rody i mieszczaństwo Raguzy oceniane były przez francuskich administratorów Prowincji Iliryjskich (1809-1813) bardzo pozytywnie. Z małymi wyjątkami próżno doszukiwać się w pozostawionych świadectwach śladów stereotypów, które można by połączyć z obrazami Bałkanów, Orientu, czy Europy Wschodniej. Choć szlachta Raguzy była opisywana jako dumna, lub nawet wyniosła, to duma ta została przedstawiona jako uzasadniona, ponieważ więź najznamienitszych rodzin z republiką sięgała czasów średniowiecza, a także z powodu przedsiębiorczego ducha, który przyniósł dobrobyt całemu miastu. Z obrazem tym kontrastowały opisy dalmatyńskich Włochów, przedstawianych jako intruzi, którzy nie przyczyniali się do rozwoju regionu. Różnica między percepcją włoskich i dubrownickich elit była związana z pojęciem narodu, które stało się jednym z kluczowych elementów polityki napoleońskiej w Europie.