Spoiler, mroczne intrygi i oktawy równoległe czyli Brecht na Netflixie

Abstract

Cel. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy twórcy serialu Seria Niefortunnych Zdarzeń (Sonnenfeld, 2017-2019) w sposób intencjonalny lub nieintencjonalny dokonali realizacji koncepcji Bertolta Brechta opisanych w ramach pracy teoretycznej Wartość mosiądzu, ze szczególnym uwzględnieniem muzyczności produkcji Netflixa oraz teatru Brechta. Omówione koncepcje. Artykuł oparty jest na dotychczasowych badaniach dotyczących seryjności w kulturze oraz w popkulturze, z zastosowaniem analizy porównawczej muzyczności utworów i koncepcji teoretycznych Brechta oraz utworów muzycznych i muzyczno-słownych obecnych w serialu. Ich wykorzystanie wydaje się w pewnym stopniu analogiczne, a to nasuwa z kolei pytanie o podobieństwa w funkcji konstrukcyjnej tekstów kultury i intencjonalność nawiązania – co staje się głównym tematem artykułu.  Wyniki i wnioski. Dzięki podobieństwom udowodnionym przez wyniki analizy dosyć jednoznacznie można potwierdzić tezę o postbrechtowskim charakterze utworów muzycznych w Serii Niefortunnych Zdarzeń, przy czym ich zastosowanie wydaje się posiadać odmienny charakter. Podczas gdy w utworach Brechta piosenki przybierają odcień polityczny, w Serii… ich funkcja jest przede wszystkim rozrywkowa, dodatkowo niesie niekiedy pewne treści społeczne, których zrozumienie nie jest jednak niezbędne do zrozumienia wymowy serialu. Dowodzi to wielowymiarowości utworu (a mówiąc szerzej – całej popkultury) i mnogości jego możliwych interpretacji. Wartość poznawcza. W artykule zaprezentowano kompleksową analizę kulturoznawczą muzyczności utworów Brechta oraz netflixowskiej Serii Niefortunnych Zdarzeń. Może to stanowić obszar dalszych rozważań na gruncie badań na temat tarć i wzajemnych wpływów pomiędzy tezami przynależnymi do stereotypowo rozumianej „kultury wyższej” oraz współczesnej popkultury.