WYKROCZENIE ZABORU OGRODOWEGO (ART. 123 K.W.)

Abstract

W artykule analizowana jest problematyka wykroczenia zaboru ogrodowego. Rozważane zostają zagadnienia z zakresu struktury rzeczonego wykroczenia, jak: przedmiot ochrony, strona przedmiotowa, podmiot sprawczy, strona podmiotowa. Podjęta zostaje kwestia zbiegu przepisów. Problem badawczy ukazany jest w dużej części w świetle wykładni literalnej, w perspektywie której rozważane są między innymi pojęcia: „ogród”, „owoc”, „warzywo”, „kwiat”, „należeć”, „nieznaczny” (w odniesieniu do ilości). Autor wyraża pogląd, że w przypadku nieznacznej ilości, o której mowa w art. 123 § 1 k.w., chodzi w głównej mierze o liczebność (liczba sztuk), pomocniczo zaś również o wartość, czy swego rodzaju szczególne cechy charakterystyczne, szczególną jakość, którą charakteryzuje się przedmiot bezprawnego zaboru. Przeprowadzana analiza wsparta jest nadto o poglądy wyrażane w doktrynie oraz judykaturze. De lege ferenda wysuwany zostaje postulat, aby w treści art. 123 § 1 k.w. również wprost zamieścić odniesienie do wartości przedmiotu zaboru, a nadto aby rozważyć dodanie w treści rzeczonego przepisu ‒ niejako „obok” owoców, warzyw oraz kwiatów ‒ także grzybów.