Effectiveness of Psychoeducational Group Training on Turkish EFL Learners’ English Speaking Anxiety

Abstract

Yabanci dil ogrencilerinin siklikla dile getirdikleri kaygi, gerginlik ve endise gibi duygular barindirdiklari negatif etkilerden oturu hedeflere ulasamama ve motivasyon kaybina neden olabilmektedir. Bu nedenle, bu calismanin iki amaci vardir: (1) Bilissel Davranisci Tekniklere dayali psikoegitim grup calismasinin Yabanci Dil olarak Ingilizce ogrenen Turk ogrencilerinin Ingilizce konusma kaygisini azaltmadaki etkililigini incelemek; (2) oznel iyi olusu artirmaya yonelik aktivitelerle ogrencilerin oznel iyi oluslarini artirmaktir. Calismada, her iki grupta sekiz hazirlik sinifi ogrencisi olmak uzere bir deneysel ve bir kontrol grubu yer almaktadir. On oturum boyunca her bir oturumda ilerlemenin olup olmadigini test etmek amaciyla Pozitif ve Negatif Duygulanim Olcegi, Durum-Sureklilik Kaygi Olcegi ve Yasam Doyumu Olcegi kullanilmistir. Katilimcilar, oturumlarin tamamlanmasindan bir yil sonra bir izleme oturumuna katilmislardir. Veriler Mann-Whitney U Testi, Wilcoxon Isaretli Siralar Testi ve Friedman Testi ile analize alinmistir. Bulgular; deney grubundaki katilimcilarin yer aldigi oturumlarin pozitif duygulanim, negatif duygulanim, yasam doyumu ve durumluk kaygi puanlarinin dâhil oldugu tum son-testlerde degiskenler uzerinde etkili oldugunu ortaya koymustur. Ancak, kontrol grubunda yer alan katilimcilarin son-test puanlarinda herhangi bir degisken acisindan istatistiksel bir farkliliga rastlanmamistir. Ozetle, deney grubunun son puanlarinda anlamli bir farklilik oldugu saptanmistir.