مطالعه شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار: تأثیر عوامل خطر محیطی و میزبانی

IF 1.5 3区农林科学 Q2 VETERINARY SCIENCES

Onderstepoort Journal of Veterinary Research Pub Date : 2021-03-21 DOI:10.22059/JVR.2020.288062.2970

حسین ایلدرآبادی, سروش یوردخانی, امیر زکیان

{"title":"مطالعه شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار: تأثیر عوامل خطر محیطی و میزبانی","authors":"حسین ایلدرآبادی, سروش یوردخانی, امیر زکیان","doi":"10.22059/JVR.2020.288062.2970","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"زمینۀ مطالعه:طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) یک بیماری ویروسی و مسری با درصد شیوع و کشندگی بسیار بالا است که در خاورمیانه، جنوب غرب آسیا و قاره آفریقا یک بیماری بومی بوده و باعث بروز خسارت‌های اقتصادی در گله‌های گوسفند و بز در این مناطق می‌گردد. مطالعات نشان داده فاکتورهای خطر محیطی و میزبانی می‌تواند بر روی شدت و ضعف همه‌گیری ناشی از این بیماری اثرگذار باشد. هدف: در این مطالعه شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار و حومه و تأثیر فاکتورهای میزبانی شامل گونه دامی، جنسیت، سن و فاکتورهای محیطی شامل فصل نمونه‌گیری، منطقه جغرافیایی و موقعیت نمونه‌گیری مورد بررسی قرار گرفت. روش‎کار: از 180 راس گوسفند و بز نمونه خون وداجی در سه فصل بهار، تابستان و پاییز اخذ و پس از سانتریفیوژ و جداسازی نمونه سرم به روش الایزای رقابتی پاسخ پادتن و وجود آلودگی سنجیده شد. نتایج: شیوع ظاهری آلودگی در نشخوارکنندگان کوچک شهرستان گرمسار و حومه برابر با 44/24 درصد و شیوع واقعی برابر با 91/23 درصد بود. نتایج نشان داد که گونه‌ی دامی (08/0 p =)، جنسیت (14/0 p =) و سن (98/0 p =) با شیوع سرمی ارتباط آماری معنی‌داری ندارند. اما بین فصل (03/0 p =)، منطقه جغرافیایی (0004/0 p =) و محل نمونه‌گیری (0001/0 p =) با شیوع سرمی ارتباط معنی‌داری وجود داشت. همچنین نسبت شانس ابتلا در فصل پاییز 62/2 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 02/6 – 06/0؛ 05/0 p <) سایر فصول و در جنوب شرقی شهرستان گرمسار 71/6 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 60/17–01/3؛ 05/0 p <) بیشتر از دیگر نقاط جغرافیایی بود. نسبت شانس ابتلا به طاعون نشخوارکنندگان کوچک در روستای محمود آباد 63/63 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 93/132 – 14/12؛ 05/0 p <) بیشتر از دیگر روستاها بود. نتیجهگیری نهایی: مطالعه حاضر ثابت کرد بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار و حومه بومی است و عوامل خطر محیطی اثرگذاری بیشتری بر شیوع سرمی در مقایسه با عوامل خطر میزبانی دارند. لذا به منظور کنترل بیماری در مناطق آندمیک باید به فاکتورهای خطر محیطی توجه بیشتری شود و با انجام واکسیناسیون در بازه‌های زمانی و مناطق حساس قبل تغییرات محیطی پر خطر احتمال بروز موارد همه‌گیری را به حداقل رساند.","PeriodicalId":54685,"journal":{"name":"Onderstepoort Journal of Veterinary Research","volume":"19 1","pages":"62-74"},"PeriodicalIF":1.5000,"publicationDate":"2021-03-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Onderstepoort Journal of Veterinary Research","FirstCategoryId":"97","ListUrlMain":"https://doi.org/10.22059/JVR.2020.288062.2970","RegionNum":3,"RegionCategory":"农林科学","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"Q2","JCRName":"VETERINARY SCIENCES","Score":null,"Total":0}

引用次数: 0

Abstract

زمینۀ مطالعه:طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) یک بیماری ویروسی و مسری با درصد شیوع و کشندگی بسیار بالا است که در خاورمیانه، جنوب غرب آسیا و قاره آفریقا یک بیماری بومی بوده و باعث بروز خسارت‌های اقتصادی در گله‌های گوسفند و بز در این مناطق می‌گردد. مطالعات نشان داده فاکتورهای خطر محیطی و میزبانی می‌تواند بر روی شدت و ضعف همه‌گیری ناشی از این بیماری اثرگذار باشد. هدف: در این مطالعه شیوع سرمی طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار و حومه و تأثیر فاکتورهای میزبانی شامل گونه دامی، جنسیت، سن و فاکتورهای محیطی شامل فصل نمونه‌گیری، منطقه جغرافیایی و موقعیت نمونه‌گیری مورد بررسی قرار گرفت. روش‎کار: از 180 راس گوسفند و بز نمونه خون وداجی در سه فصل بهار، تابستان و پاییز اخذ و پس از سانتریفیوژ و جداسازی نمونه سرم به روش الایزای رقابتی پاسخ پادتن و وجود آلودگی سنجیده شد. نتایج: شیوع ظاهری آلودگی در نشخوارکنندگان کوچک شهرستان گرمسار و حومه برابر با 44/24 درصد و شیوع واقعی برابر با 91/23 درصد بود. نتایج نشان داد که گونه‌ی دامی (08/0 p =)، جنسیت (14/0 p =) و سن (98/0 p =) با شیوع سرمی ارتباط آماری معنی‌داری ندارند. اما بین فصل (03/0 p =)، منطقه جغرافیایی (0004/0 p =) و محل نمونه‌گیری (0001/0 p =) با شیوع سرمی ارتباط معنی‌داری وجود داشت. همچنین نسبت شانس ابتلا در فصل پاییز 62/2 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 02/6 – 06/0؛ 05/0 p <) سایر فصول و در جنوب شرقی شهرستان گرمسار 71/6 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 60/17–01/3؛ 05/0 p <) بیشتر از دیگر نقاط جغرافیایی بود. نسبت شانس ابتلا به طاعون نشخوارکنندگان کوچک در روستای محمود آباد 63/63 برابر (فاصه اطمینان 95 درصد: 93/132 – 14/12؛ 05/0 p <) بیشتر از دیگر روستاها بود. نتیجهگیری نهایی: مطالعه حاضر ثابت کرد بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در شهرستان گرمسار و حومه بومی است و عوامل خطر محیطی اثرگذاری بیشتری بر شیوع سرمی در مقایسه با عوامل خطر میزبانی دارند. لذا به منظور کنترل بیماری در مناطق آندمیک باید به فاکتورهای خطر محیطی توجه بیشتری شود و با انجام واکسیناسیون در بازه‌های زمانی و مناطق حساس قبل تغییرات محیطی پر خطر احتمال بروز موارد همه‌گیری را به حداقل رساند.

查看原文本刊更多论文

求助全文

约1分钟内获得全文求助全文

来源期刊

Onderstepoort Journal of Veterinary Research 农林科学-兽医学

CiteScore

4.30

自引率

0.00%

发文量

审稿时长

16 weeks

期刊介绍： The Onderstepoort Journal of Veterinary Research, is the official publication of the Onderstepoort Veterinary Institute. While it considers submissions from any geographic region, its focus is on Africa and the infectious and parasitic diseases and disease vectors that affect livestock and wildlife on the continent.