Stadlerova upornost u promicanju jedinstva. Stadlerova skica jedinstva u povodu 100. obljetnice njegove smrti

Abstract

U povodu stote obljetnice Stadlerove smrti (†1918.) autor se osvrće na ekumenski odnos prema pravoslavnima prvoga vrhbosanskog nadbiskupa. Autor uočava u njegovu vremenu mnoge vjetrove u prsa a ne u leđa, mnoge procese protivne radu, a ne u prilog njemu oko jedinstva Crkve, posebno u složenim crkvenim, nacionalnim i kulturnim prilikama u Bosni pri kraju 19. i početkom 20. stoljeća. Autor zapaža i ukazuje na veliku Stadlerovu upornost oko promicanja jedinstva Crkve i dokazuje njegova dva prilično različita pristupa istom pitanju. Prvi je tradicionalni skolastičko tridentski pristup do svoga imenovanja vrhbosanskim nadbiskupom i apostolskim promicateljem rada oko jedinstva Crkve, te drugi poslije svoga dolaska u Bosnu na zasadama ćirilo-metodske baštine. Povezano s drugim pristupom neki su Stadleru imputirali nijekanje vlastitoga crkvenog i nacionalnog identiteta, što autor pak argumentirano opovrgava.