Chrystologiczny paradygmat funkcji św. Piotra i jego następców

Abstract

Wielość posług i urzędów w Kościele wynika z historycznego i pastoralnego rozwoju. Pragmatyzm misji ewangelizacyjnej zakłada porządek organizacyjny i jasno określone reguły działania. Odnowa eklezjalna ukierunkowana jest na uwypuklaniu teologicznych aspektów wspólnoty wiary. W niniejszym artykule przedstawiono najwyższy urząd w Kościele – określony dogmatycznie na Soborze Watykańskim I – w funkcji prymacjalnej. Współczesna eklezjologia podkreśla organiczną jedność funkcji Biskupa Rzymu z całym Kościołem. W szczególności najwyższa władza wpisana w tę posługę poddawana jest dziś głębokiej reinterpretacji, uwzględniającej chrystologiczny jej aspekt, czyli rezygnację z czysto jurydycznego jej rozumienia na rzecz religijnego. W praktycznym aspekcie widoczne jest to w oficjalnych tytułach określających funkcję prymacjalną. Podkreślony jest też martyrologiczny aspekt prymatu, ukazujący ten urząd jako służbę na rzecz jedności i trwałości wspólnoty.