Tako rzecze Zaratustra Wacława Berenta: młodopolska maniera czy nowatorski eksperyment?

Abstract

Artykuł dotyczy cech stylistycznych Tako rzecze Zaratustra Wacława Berenta — przekładu Also sprach Zarathustra Friedricha Nietzschego. Analiza pokazała, że tłumacz wykorzystuje trzy kody językowo-literackie: styl Młodej Polski, własny poetycki idiolekt oraz język staropolskiej Biblii jako wzorzec archaizacyjny. Ze wzorców tych korzysta jednak wybiórczo i krytycznie, unikając manierystycznych rozwiązań translatorskich. Wyeksponowanie archaizacji i walorów brzmieniowych pozwala upatrywać w tekście Berenta cechy symbolistycznego modelu przekładu, a Tako rzecze Zaratustra jako eksperyment językowy wpisuje się w kontinuum twórczości własnej polskiego pisarza.