Implikacje utożsamiania przekładu z oryginałem. Polemika z interpretacją "Złotej różdżki" w książce Katarzyny Slany "Groza w literaturze dziecięcej. Od Grimmów do Gaimana", Kraków 2016, 330 stron

Abstract

Zlota rozdzka (1858), ktorej pierwowzorem jest niemiecki Struwwelpeter Heinricha Hoffmanna z 1845 roku, ma niekwestionowany status klasyki literatury dzieciecej. Mimo tej wysokiej pozycji w polisystemie tworczości dla dzieci poświecono jej niewiele uwagi w polskiej literaturze przedmiotu. Dlatego z zainteresowaniem nalezy odnotowac omowienie tego tekstu w monografii Groza w literaturze dzieciecej autorstwa Katarzyny Slany (Wydawnictwo Naukowe UP, 2016). Uwazna lektura sklania jednak do krytycznego odniesienia sie do zaproponowanego przez autorke odczytania Zlotej rozdzki. Celem niniejszego artykulu jest pokazanie, jakie są implikacje merytoryczne upraszczającego traktowania przekladu – i to powstalego w dziewietnastowiecznej kulturze tlumaczeniowej, akceptującej duzą doze wolności i kreatywności tlumacza piszącego dla dzieci – jako utworu tozsamego z oryginalem.