Narrations in Mawlānā’s Divān-i Kabīr by Way of Quotation or Reference

Abstract

Türklerin İslamiyet’le tanışmalarından sonra dinî metinlere olan ilgileri hem ilmî hem de edebî mecrada de-vam etmiştir. Anadolu topraklarına gelen pek çok kimse yaşadıkları coğrafyanın kültür, edebiyat ve örfünü beraberinde getirmiş ve Anadolu irfanı diye kavramlaştırabileceğimiz bir anlayışı ortaya çıkartmışlardır. Bu amaca hizmet edenlerden biri de şüphesiz Mevlânâ’dır. Onun şiirleri ülke sathını aşarak dünyaya yayılmış ve haklı bir şöhrete kavuşmuştur. Bu makalede Mevlânâ’nın Dîvân-ı Kebîr isimli eserinde yer alan iktibas veya telmih yoluyla kullandığı hadis metinleri incelenmiştir. Kullandığı rivayetlerin kaynakları ve sıhhat durumları başta olmak üzere örnek bir gazel etrafında hadis kullanım metodu değerlendirilmiş; elde edilen veriler analiz edilerek onun kullandığı metinlerin konu tasnifi yapılmıştır. Müellifin tasavvufla olan bağının rivayet terci-hinde önemli ölçüde etkili olduğu görülürken kullanılan hadislerin % 56.3’ü makbul, % 43.7’si merdud metin-lerden oluştuğu sonucuna ulaşılmıştır.